معمول ترین سیستم ترمز بوده ، که به سیستم بوستر خلائی نیز معروف می باشد .

در این سیستم با توجه به فشار خلایی که در ورودی هوای موتور قرار داشته و با استفاده از پمپ فشاری روغن ( چه به صورت اهرم کنترل شونده بوسیله انسان و چه بوسیله سیستم کنترل کننده الکترونیکی ) ، نیروی ترمز چندین برابر شده و به بوسترها انتقال خواهد یافت . انتقال نیروی ترمز از پدال به چرخ ها .

از این سیستم ترمز هنگامی که خودرو خاموش بوده ، نمی توان استفاده نمود و یا حداقل به آن اعتمادی نمی توان داشت در مواقعی که خودرو خاموش می باشد . به همین دلیل در اکثر خودروها شدیدا توصیه شده است که حتی برای جابجایی کوچک ( دنده خلاص بوده و هل دادن به اصطلاح ) ، خودرو را روشن نموده چون امکان خارج شدن کنترل بوسیله ترمز گیری ناقص وجود دارد .

سیستم ترمز دستی

ترمز دستی به ترمز پارک نیز معروف بوده است و برای ساکن نگه داشتن خودرو ، بیشترین استفاده را دارا می باشد .

البته در چندین نمونه و مورد فنی از لحاظ کارایی وجود داشته ، که در مقالات تکمیلی بیشتر به آن خواهیم پرداخت .

سیستم ترمز پنوماتیکی

این سیستم ترمز بوسیله نیروی کمپرس باد ( همان نیروی پنوماتیکی ) عمل می نماید که بجای نیروی خلاء و استفاده از مایع روغن ترمز ف از نیروی کمپرس باد برای به حرکت درآوردن بوسترها استفاده می گردد . این سیستم در خودروهای سنگین و نیمه سنگین بیشترین استفاده را دارد .

سیستم ترمز الکتریکی

در این سیستم ، که جایگزینی مناسب برای سیستم هیدرولیکی یا بوستر خلائی گردیده است ، عملگرهای این سیستم کاملا الکتریکی بوده و جایگزین اهرم بندی سیستم بوستر خلایی و هیدرولیکی گردیده است .

این سیستم را با نام سیستم ترمز خشک نیز شناسایی می¬نمایند ، زیرا فاقد هرگونه مایع هیدرولیک و سیستم خطوط هیدرولیکی می باشد .