مجوز جنجالی واردات خودروهای امریکایی بالاخره لغو شد و اسامی شورلتها از فهرست خودروهای مجاز برای ورود به کشور در سال 95 از سیستم ثبت سفارش حذف شد.
پس از انقلاب اسلامی این اولین مرتبه بود که زمزمه حضور جدی خودروهای شورلت در بازار رسمی کشور شنیده میشد. آغاز داستان به اواخر سال قبل برمی گردد؛ زمانی که سازمان توسعه تجارت ایران در نامهای به مرکز واردات و امور مناطق آزاد و ویژه گمرک ایران اعلام کرد: «با توجه به نامه دفتر صنایع خودرو و نیرومحرکه درباره خودروی سواری قابل ورود با نشان تجاری شورلت با رعایت آئیننامه ضوابط فنی واردات خودرو و رعایت سایر مقررات و مطابق با مدلهای مندرج در گواهی نمایندگی صادره مرکز اصناف و بازرگانان با اعتبار دوره زمانی ۲۹ آذرماه ۹۸، اقدام شود.» اما آن گونه که از وزارت صنعت، معدن و تجارت خبر میرسد، محمدرضا نعمتزاده، وزیر صنعت، معدن و تجارت، دستور لغو مجوز واردات این خودروهای لوکس را صادر کرده است و اکنون در فهرست مجاز خودروهای وارداتی دیگر نامی از خودروهای امریکایی به چشم نمیخورد. حتی به گفته یک مقام مسئول در وزارت صنعت، در پی دستور وزیر، 200 دستگاه خودرو شورلت که به ارزش 7 میلیون دلار ثبت سفارش شده بودند، در میانه راه به مقصد کرهجنوبی برگشت خوردند.
این تغییر و تحولات بهانهای شد تا به معرفی شورولتهایی بپردازیم که به ایران راه پیدا نکردند.
این خودرو به عنوان هاچبک شهری جمعوجور از سال 2002 به دنیای خودرو وارد شده است و تحت برندهای مختلف تجربه حضور در بازار 120 کشور مختلف را در کارنامه دارد. آوئو در ابتدا ماهیتی کرهای داشت و از محصولات شرکت دوو به حساب میآمد، اما نسل دوم آن در شاخه جنرال موتورز امریکا در کرهجنوبی برپایه پلتفرمی از اوپل کورسا و با همکاری مهندسان شرکتهای اوپل، هولدن و شورولت امریکا طراحی و تولید و در سال 2011 تحت برند شورولت روانه بازار کشورهای مختلف شد. آقای کرومهاز، طراح آوئو، آن را موتورسیکلتی 4 نفره توصیف میکند.
مشخصههایی همچون طراحی چراغها در نمای خارجی و طراحی سرعتسنج پشت خودرو نشانههایی از این الهام است. طراحی سیستم تعلیق آن را مهندسان تیم مسابقهای شورولت برعهده داشتهاند که وظیفه آنها آمادهسازی کوروتهای مسابقهای است. برای پیشرانه نیز انتخابهای 4 سیلندر 1.2 تا 1.8 لیتری برای آوئو در نظر گرفته شده که قدرت آنها بین 68 تا 135 اسب بخار است و بنا به انتخاب راننده به کمک جعبهدندههای 5 و 6 سرعته دستی یا 6 سرعته اتوماتیک قدرت را به چرخهای جلو منتقل میکنند. آوئو از نظر ایمنی با کسب 5 ستاره از موسسه Euro-NCAP شما را مطمئن میسازد.
نسل اول شورلت کروز به سال 2008 میلادی تولید شد و هم اکنون این خودرو در سه نسخه سدان، هاچبک و استیشن پنج در عرضه میشود که دو نسخه اول در لیست ورود به بازار کشور قرار داشتند. هر دو نسخه از نظر ظاهری تشابهات بسیاری به یکدیگر دارند. چراغهای جلو کشیده، جلو پنجره دو تکه، چراغهای مهشکن و لوگوی برجسته شورلت، همه و همه دست به دست یکدیگر دادند تا ظاهری جذاب و تهاجمی برای خودرو به وجود بیاورند.
کابین هر دو نسخه شورلت کروز از نظر چارچوب و طراحی مشابه است، با این تفاوت که در نسخه سدان به دلیل بهروزرسانی اخیر کمی طراحی مدرنتری مشاهده میکنیم. از دیگر تغیرات میتوان به طراحی جدید دریچههای تهویه هوا و خطوط روی داشبورد، نحوه چینش کلیدها روی کنسول و در انتها صفحه کیلومتر خودرو اشاره کرد. کابین این خودرو حتی در نسخه هاچبک نیز فضای زیادی دارد و میتواند به راحتی 5 سرنشین را در خود جای دهد.
شورلت کروز اگرچه خودرو جمعوجوری است، از نظر ایمنی قبل از تصادف، محافظت در هنگام تصادف و اطلاعرسانی پس از تصادف بسیار پیشرفته است. این خودرو به سه سیستم پیشرفته جلوگیری از تصادفات رانندگی مجهز شده است که این تکنولوژیهای عبارتاند از: دوربین دید عقب، رادار تشخیصدهنده نقاط کور و در آخر سیستم کنترل پایداری الکترونیکی. داخل کابین شورلت کروز بالغ بر 10 کیسه هوای مجزا قرار گرفته که هنگام تصادف به خوبی از سرنشینان محافظت میکنند. شورلت کروز در آزمایشهای انجامشده انجمن NHTSA توانست امتیاز کامل یعنی 5 ستاره را از آن خود کند.
شورلت کروز با چهار پیشرانه بنزینی عرضه میشود. پیشرانههای این خودرو تمامی 4 سیلندر هستند و آرایشی خطی دارند و برای همراهی آنها جعبهدندههای 5 و 6 سرعته دستی و 6 سرعته اتوماتیک در نظر گرفته شده است. پیشرانههای بنزینی شورلت کروز با حجمهای 1.4، 1.6 و 1.8 لیتر عرضه میشوند. پیشرانه 1.4 لیتری به توربوشارژر مجهز است و توانایی تولید نیرویی معادل 138 اسب بخار دارد. پیشرانه 1.6 لیتری در دو نسخه عرضه میشود: یک نسخه با توان 111 اسب بخار و بدون توربوشارژر و دیگری با توان 181 اسب بخار که علاوه بر عملکرد بهتر مصرف سوخت پایینتری نیز دارد. آخرین پیشرانه بنزینی 1800 سیسی حجم دارد و نیرویی معادل 141 اسب بخار در اختیار راننده قرار میدهد.
شورولت اولین بار با ارائه کانسپتی در نمایشگاه خودرو پاریس 2012 به استقبال ساخت آن رفت. سال بعد از آن در نمایشگاه NAIAS نسخه تولیدی آن در معرض دید عموم قرار گرفت که در سال 2013 روانه بازار شد؛ سوارشده روی پلتفرم Gama II که محصولی از شرکت جنرال موتورز است. ترکس این پلتفرم را با برادر کوچکترش، یعنی آوئو، به صورت مشترک استفاده میکند. ترکس خودرویی است برای فتح بازارهای بینالمللی که در تمام قارهها با اسمهای مختلف عرضه میشود و خط تولید آن در کشورهای کرهجنوبی، مکزیک و چین واقع است. البته در سال 2015 بود که درهای بازار امریکا به روی آن باز شد. ترکس با بهرهگیری از زبان طراحی سایر محصولات شورولت، ظاهری جذاب دارد. اگرچه ابعاد آن کوچک است، در کابین با فضایی که در اختیارتان میگذارد غافلگیر میشوید.
فضای بار آن، بهلطف صندلیهای عقب تاشونده، به گنجایش 1371 لیتر میرسد. برای پیشرانه ترکس 4 گزینه وجود دارد که 3 عدد از آنها بنزینی است. در بازارهای بینالمللی علاوه بر پیشرانه 1.8 لیتری 138 اسب بخاری، که مجوز ورود به بازار ایران را گرفته بود، 2 انتخاب دیگر نیز وجود دارد: پیشرانههای 1.6 و 1.4 لیتری توربو که به ترتیب قدرتی معادل 140 و 115 اسب بخار در اختیار راننده قرار میدهند. قدرت پیشرانهها به کمک جعبهدندههای 5 و 6 سرعته دستی و 6 سرعته اتوماتیک، بسته به دیفرانسیل جلو (FWD) و یا دو دیفرانسیل بودن خودرو (AWD)، به چرخهای جلو یا تمام چرخهای آن منتقل میشود.
فیسلیفت، آخرین نسل شورلت کپتیوا که در سال 2012 معرفی شد، مجوز ورود به بازار ایران را گرفته بود. این خودرو از نظر ظاهری بسیار گیراست و، علیرغم ظاهر مدرن، بسیار تهاجمی است. با اینکه چند سالی از طراحی این خودرو میگذرد، همچنان از بسیاری از رقبای خود طراحی بهتری دارد. جالب است بدانید که شرکت شورلت نخستین سازنده خودروهای SUV (در سال 1930) بود و به خوبی کارش را بلد است.
داخل کابین شورلت کپتیوا با فضایی کاملا مدرن روبروییم. در مرکز داشبورد یک صفحه نمایش 7 اینچی رنگی قرار گرفته که اطلاعات مورد نیاز راننده را در اختیار او قرار میدهد. دسترسی به کلیدها و تجهیزات قرارگرفته روی کنسول میانی به خودی خود بسیار آسان است و حتی میتوان برای راحتی بیشتر از کلیدهای قرارگرفته روی غربیلک فرمان نیز استفاده کرد.
شورلت Captiva با چهار پیشرانه مختلف عرضه میشود که دو تای آنها بنزینی و دو عدد دیگری دیزلی هستند. یکی از پیشرانههای بنزینی نسخه چهار سیلندر خطی است: پیشرانه DOHC با حجم 2.4 لیتر و توانایی تولید نیرویی معادل 167 اسب بخار. اما دیگر پیشرانه بنزینی، کپتیوا را به قدرتمندترین نسخه تولیدشده از این خودرو تا به امروز تبدیل کرده است. این پیشرانه V6 است و با حجمی معادل 3 لیتر توانایی تولید نیرویی معادل 258 اسب بخار دارد. این خودرو در حالت استاندارد دیفرانسیل جلوست و در صورت سفارش مشتری نسخه چهارچرخ محرک آن نیز تحویل داده میشود. در کپتیوا نخستین بار بود که شرکت شورلت تمام نسخههای یکی از محصولات خودرا به سیستم VVT مجهز کرد. تکنولوژی VVT، که خلاصهشده عبارت (Variable Valve Timing) است، در کاهش مصرف سوخت و همچنین استهلاک خودرو تاثیر بهسزایی دارد. در این سیستم هر یک از سیلندرها به چهار سوپاپ مجزا مجهز شده که زمانبندی احتراق این سوپاپها متغیر است. برای مثال، در ترافیک که نیاز به انرژی چندانی نیست احتراق کاهش پیدا میکند و هنگام شتابگیری از حداکثر نیروی پیشرانه استفاده میشود.
منبع:
آکا ایران