خودروهای آمریکایی همواره نماد قدرت، هیبت و البته مصرف زیاد بودهاند. ماسلکارها که بخش عمده تولیدات صنعت خودرو آمریکا را تشکیل میدادند همواره پرطرفدار بوده و هستند بهطوریکه علاقهمندان و صاحبان این خودروها پس از کاهش عرضه چنین خودروهایی شروع به بازسازی مدلهای قبلی کردند و به دلیل علاقهمندان زیاد و افزایش سفارشها، کمپانیها شروع به تولید دوباره لوازم این خودروها کردند. سپس کلوپها و انجمنهای بازسازی برای این مدلها به وجود آمد، و حراجیهای بزرگ شروع به خریدوفروش ماسلکارها در کنار مدلهای معروف کلاسیک، دنیا کردند و این دلیل خوبی بود که کمپانی دوج و فورد و شورولت شروع به تولید مجدد ماسلکارهایی مانند موستانگ، چلنجر و کامارو که مدرن ماسلکار نام میگیرند، کنند.
در حال حاضر خودروهای امروزی بیشتر محصولات خودروسازان آمریکایی مثل فورد و جنرال موتورز را تشکیل میدهد و میتوان گفت شروع این تحول با کاهش تولید ماسلکارها از اوایل قرن ۲۱ شکل گرفت. البته خوشبختانه فورد و شورلت به خود آمدند و ماسلکارهای جدید موستانگ و کامارو و کوروت را برای سال ۲۰۱۶ معرفی کردند. حال میخواهیم ۱۰ مدل برتر خودروهایی که در دهه اول قرن ۲۱ یعنی بین سالهای ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۰ درخشیدند را مرور کنیم.
شورلت کبالت SS از سال ۲۰۰۸ تا سال ۲۰۱۰ تولید میشد و ممکن است آن را طی دهه گذشته ازنظر عملکرد دستکم گرفته باشند. با داشتن موتور چهار سیلندر ۲.۰ لیتری توربوشارژ، کبالت میتواند توان ۲۶۰ اسب بخار و گشتاور ۲۶۰ پوند فوت تولید کند.
با کمکگیربکس دستی پنج سرعت و سیستم تعلیقی که به خوبی تنظیم شده بود، کبالت در اطراف مسیر مسابقه فوقالعاده سریع بود. البته این چابکی را تا حد زیادی مدیون لاستیکهای grippy 225 / 40R18 بود. کبالت SS اینقدر تند و سریع بود که درواقع در طول تست مستقل پیست، سریعتر از یک میتسوبیشی EVO و سوبارو WRX STI عمل میکرد.
هرگز لیستی از ماشینهای اسپرت آمریکایی بدون یک پیکاپ داغ کامل نمیشود. مفهوم قرار دادن قدرت عظیم در یک وانت نیم تنی چیز جدیدی نبود، بنابراین فورد تصمیم گرفت F-۱۵۰ لایتینگ بیش از یک پیکاپ معمول باشد.
لایتینگ از لاستیکهای اسپرت و مناسبی بهرهمند بود که به افزایش عملکرد تعلیق آن کمک میکرد. در زیر کاپوت یک موتور ۵.۴ لیتری هشت سیلندر V شکل با توان ۳۴۰ اسب بخار و گشتاور ۴۴۰ پوند فوت قرار داشت که هرکس را سوپرایز میکرد و بعدها با یک ارتقا به اعداد و ارقام ۳۸۰ اسب بخار و ۴۵۰ پوند فوت دست یافت.
اگرچه F-۱۵۰ تقریباً بهتر از هر پیکاپ دیگر در جاده عمل میکرد، اما به سرعت از خط تولید پیکاپها خارج شد.
یکی دیگر از خودروهای جنرال موتورز که در زمان خود دستکم گرفتهشده، پونتیاک GTO بود. به خاطر داشتن فروش کم طی سه سال، GTO از این نظر با شکست مواجه شده بود. دلایل مختلفی برای توجیه شکست آن آورده شده است اما دلیل واقعی قیمت آن بود.
پونتیاک GTO در ابتدا با یک موتور هشت سیلندر V شکل ۵.۷ لیتری با توان ۳۵۰ اسب بخار و گشتاور ۳۶۵ پوند فوت عرضه شد که در سال ۲۰۰۵ با موتور قدرتمندتر ۶ لیتری V8 با توان ۴۰۰ اسب بخار و گشتاور ۴۰۰ پوند فوت جایگزین شد. GTO با یک ترکیب کامل از یک خودرو عضلانی، اسپرت و گرند تورر همراه گیربکس شش سرعت دستی یا چهار سرعته اتوماتیک، عرضه میشد.
دوج چلنجر SRT8 یک ماسلکار زرقوبرق دار و سریع بود که با داشتن موتور ۶.۱ لیتری V8 با توان ۴۲۵ اسب بخار و گشتاور ۴۲۰ پوند فوت عملکرد خوبی داشت. با چنین گشتاوری، چلنجر برای درگ فوقالعاده بود.
هرچند که ازلحاظ فنی در مقابل فورد موستانگ و شورلت کامارو کم میآورد و بزرگتر از هر دو آنها بود، اما همهچیز عملکرد نیست. SRT8 برای راحتی، زیبایی و درخشش ساختهشده است.
عبارت KR در GT500KR مخفف پادشاه جادههاست و این شلبی برای به رخ کشیدن اسب بخار به میدان آمده است. دستیابی به توان ۵۴۰ اسب بخار و گشتاور ۵۱۰ پوند فوت از یک موتور ۵.۴ لیتری V8 سوپرشارژ، GT500KR را یک ماسلکار توانمند تبدیل کرده بود که در آن زمان ۴۰ اسب بخار و ۳۰ پوند فوت بیش از یک موستانگ شلبی داشت.
سبک آن همانند مدل اصلی ۱۹۶۸ GT500KR طراحی شده است، که همواره حضوری قدرتمندی داشت. و برخلاف بسیاری از موستانگها، GT500KR چرخهای عقب از لاستیک ۲۸۵ میلیمتر بهره میبرد درحالیکه در جلوی از لاستیک ۲۵۵ میلیمتر استفادهشده است.
۲۰۰۴ را میتوان بهعنوان سال شروع دگردیسی کادیلاک در طراحی ظاهری دانست. در این سال برای اولین بار CTS همراه با تغییر چهره و با موتور ۵.۷ لیتری V8 توان ۴۰۰ اسب بخار با نام CTS-V ظاهر شد. تنها گیربکس در دسترس یک شش سرعت دستی بود که قدرت را به چرخهای عقب منتقل میکرد. این سدان لوکس در مورد عملکرد جدی بود و به طور کامل ارتقا یافته بود.
در سال ۲۰۰۶ هم یک موتور ۶.۰ لیتری V8 بر روی آن نصب شد و تا سال ۲۰۰۹ همهچیز همانطور باقی ماند. نسل دوم سدان CTS-V در سال ۲۰۰۹ به لطف یک موتور V8 سوپرشارژ ۶.۲ لیتری قدرت قابلتوجه ۵۵۶ اسب بخار و گشتاور ۵۵۱ پوند فوت به ارمغان آورد.
فورد موستانگ کبرا R ممکن است چندان جذاب نباشد اما در هر یک از جنبههای مکانیک، بدنه و داخلی، از عملکرد بالایی برخوردار بود. زیر کاپوت عضلانی آن موتور ۵.۴ لیتری V8 با ۳۸۵ اسب بخار و گشتاور ۳۸۵ پوند فوت قرارگرفته بود. سیستم تعلیق Eibach با تنظیم بینظیر موستانگ و تعلیق مستقل LSD عقب هندلینگ خوبی به آن داده بود.
گذشته از کاپت عضلانی، نمای بیرونی شامل یک بال عقب عظیم، اگزوزهای قرار گرفته در بغل، شکاف هوای جلو متصل به کانالهای انتقال هوا برای خنک کردن ترمز برمبو جلو، همگی از ویژگیهای ظاهری آن بود. به منظور کاهش وزن در داخل، هیچ صندلی عقب، هیچ تهویه مطبوع و هیچ رادیویی وجود ندارد. فورد تنها ۳۰۰ عدد از این موستانگ تولید کرده است.
دوج وایپر ACR از بسیاری جهات شبیه موستانگ کبرا R است. ویژگیهایی مانند رادیو، تهویه مطبوع و تنظیمکننده باد تایرها همگی برای صرفهجویی در وزن حذفشدهاند. لاستیک ACR بسیار شبیه به لاستیکهای غیرمجاز خیابانی است و ترمزها از نوع دو تکه هستند.
زیر کاپوت همان موتور ۸.۴ لیتری V10 که در تمام وایپرها بهکار میرفت، جای گرفته است که توان ۶۰۰ اسب بخار و گشتاور ۵۶۰ پوند فوت تولید میکند. وایپر ACR یک بهروزرسانی آئرودینامیکی هم دریافت کرد، که به دستیابی به رکورد ۷: ۱۲ در پیست نوربرگرینگ کمک کرد.
زمانی که کوروت Z06 در سال ۲۰۰۱ معرفی شد، یکی از بهترین، دوران زندگی خودروهای سوپر اسپرت آغاز شد. در ابتدا با موتور ۵.۷ لیتری V8 با ۳۸۰ عرضه شد، اما سال بعد قدرت آن به ۴۰۵ اسب بخار بهبود یافت. البته ارتقا فقط در قدرت موتور نبود، بلکه کوروت Z06 سبکتر شده بود و همراه لاستیک پهنتر و ترمزها و همچنین تعلیق بهبودیافته پا به میدان گذاشته بود.
Z06 تا سال ۲۰۰۵ چندان درخشان عمل نکرد تا اینکه در این سال نسل ششم کوروت معرفی شد، سپس در سال ۲۰۰۶، Z06 جدید با قوای جدید به میدان بازگشت، موتور ۷.۰ لیتری V8 محفظه-خشک (dry-sump) آن، ۵۰۵ اسب بخار تولید میکرد. علاوه بر این ارتقاء قابلتوجهی در تمام قسمتهای آن صورت گرفته بود که عملکرد آن را در مقایسه با تمام کوروتهایی که تا آن زمان معرفیشده بود بهتر کرده بود.
اما این آخرین کوروتی نبود که در این دهه معرفی میشد. سال ۲۰۰۹ سال فوقالعادهای برای کوروت بود و در این سال Z06 با تغییر نام به ZR1 به همراه موتور ۶.۲ لیتری V8 سوپرشارژ با توان ۶۳۸ اسب بخار و گشتاور ۶۰۴ پوند فوت وارد جادهها شد. ارتقاءهای قابلملاحظهای بر روی آن انجامشده بود، که برجستهترین آنها استفاده از مغناطیس برای کنترل تعلیق بود. ZR1 طی چندین سال گذشته، تعداد زیادی از اتومبیلهایی که دو برابر آن هزینه داشتند را در پیست شرمنده کرد.
فورد GT در سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۰۶ همان سبک گذشتهاش را حفظ کرده بود و درواقع در تلاش برای جانشین معنوی مدل بهیادماندنی GT40، پا به عرصه گذاشته بود. فورد با استفاده از فلسفه طراحی GT40، این ماشین را بهعنوان یک ماشین اسپرت افسانهای عرضه کرد.
موتور ۵.۴ لیتری V8 سوپر شارژ آن که در وسط قرار داشت میتوانست ۵۵۰ اسب بخار و ۵۰۰ پوند فوت تولید کند. تنها گیربکس در دسترس یک شش سرعت دستی بود که تمام قدرت را به چرخهای عقب میفرستاد. فورد GT برای سرعت طراحیشده بود و در مسیر مسابقه با ترور رقبا فورد را سربلند کرد. سوپر کار آمریکایی، فورد GT هنوز هم در کانون توجهها قرار دارد.