ال 90 (tondar 90) یا همان رنو تندر90 در اصل خودرویی محصول شرکت داچیا با نام لوگان بوده که برای اولین بار در سال 2004 رونمایی و فروش آن در بازارهای هدف آغاز شد.
داچیا یک شرکت خودروسازی رومانیایی زیر مجموعه شرکت رنو فرانسه است. شرکت رنو قبل از به تولید رسیدن لوگان قصد داشت خودرویی اقتصادی برای اقشار کم درآمد جامعه خصوصا اروپای شرقی تولید کند تا آنها نیز بتوانند خودرویی با کیفیت مناسب و قیمتی پایین سوار شوند.
با استقبال بسیار خوبی که از این خودرو در سال های اولیه فروش آن در بازارهای مختلف شد، خودروسازی ایران در سال 1386 تصمیم گرفت تا این خودرو را در تیپ های مختلف وارد بازار ایران کند. حتی ابتدا قرار بود رنو ال 90 در پایه ترین تیپ خود که E0 نام داشت، جایگزین پیکان شود اما طبق معمول این اتفاق رخ نداد و ماشین رنو تندر90 در رده های قیمتی بالاتر ابتدا با 3 تیپ E0، E1 و E2 در ایران خودرو و سایپا مونتاژ شد. بعدها تیپ های دیگری از این خودرو به بازار کشور عرضه شد و اکنون رایج ترین تیپ های موجود در بازار ایران تیپ هایی از جمله رنو تندر 90 E2، رنو تندر 90 اتوماتیک، رنو پارس تندر و رنو تندر 90 E2 دوگانه سوز هستند که طرفداران زیادی دارند. همچنین این خودرو در سال 2009 نیز یک فیس لیفت مینور را تجربه کرد که آن خودرو نیز تحت عنوان تندر 90 پلاس در سال 1396 در ایران به فروش رسید. لازم به ذکر است که سایپا بزودی نسخه ایرانیزه شده تندر 90 را با نام P90 به بازار عرضه خواهد کرد.
رنو ال نود طراحی بسیار ساده و بی آلایشی دارد که از نشانه های اقتصادی بودن آن محسوب می شود. ظاهر کلی این خودرو به علت ارتفاع زیاد حالتی جعبهای و مکعبی شکل دارد که از ابتدای ورود آن به ایران انتقادات زیادی به آن شد اما به سبب داشتن همین ارتفاع بلند فضای سر بسیار خوبی برای سرنشینان هر دو ردیف خودرو وجود دارد.
با ورود به کابین همه تیپ های ال نود اولین موردی که به چشم میخورد استفاده بیش از حد از پلاستیک خشک و طراحی زمخت کلید های روی داشبورد است. همه تیپ های رنو L90 مجهز به یک پیشرانه 4 سیلندر 1.6 لیتری تنفس طبیعی که با توانایی تولید 105 اسب بخار قدرت و 140 نیوتن متر گشتاور هستند. نیروی تولید شده پیشرانه این خودرو در تیپ های مختلف توسط یک جعبه دنده 5 سرعته دستی یا یک جعبه دنده 4 سرعته اتوماتیک به چرخ های جلوی منتقل می شود. انواع تندر90 یک سدان جادار برای خانواده های ایرانی هستند که علاوه بر هزینه نگهداری مناسب نکات مثبتی نظیر فضای جادار کابین و صندوق، بازار دست دوم خوب و شتاب قابل قبول را در اختیار راننده قرار می دهند، اما در مقابل نقاط ضعفی مانند طراحی ظاهری و کابین ساده و قدیمی، امکانات رفاهی بسیار کم و فرمان پذیری نامناسب را به خود می بینند.