جیلی امگرند 7 اولین محصول راه یافته شرکت مطرح جیلی چین به بازار ایران است که در سال 2012 توسط شرکت جیلران موتور، نماینده جیلی در ایران معرفی و به بازار عرضه شد. شرکت جیلی که یکی از بزرگترین شرکت های خودروسازی چینی در دنیا است، ابتدا در سال 2010 طی قراردادی شرکت سوئدی ولوو را خرید تا بتواند خود را در بازارهای جهانی بیش از پیش مطرح کرده و محصولات خود را در بازارهای بیشتری عرضه کند.
پس از آن جیلی به سراغ شرکت های با سابقه دیگری مانند پروتون و لوتوس رفت و آن ها را نیز به مالکیت خود درآورد. همچنین جیلی بزرگترین سهام دار دایملر است و توسعه پیشرانه های مورد نیازش را با مرسدس بنز جلو می برد. لازم به ذکر است که جیلی شرکت Lynk&Co را نیز در اختیار دارد و در این شرکت محصولات مدرن و بروز خود را به همراه ولوو توسعه می دهد.
امگرند 7 در کلاس سدان های جمع و جور قرار دارد. این خودرو ابتدا در سال 2009 معرفی شد و همانطور که اشاره کردیم از سال 2012 در دو نسخه تحت عنوان دندهای و اتوماتیک به بازار خودروی کشور عرضه شد و حضور آن تا سال 2015 در ایران ادامه داشت. این خودرو تنها در نسخه های وارداتی به ایران رسید و هیچگاه در ایران مونتاژ نشد. برای مطالعه معرفی کامل هر تیپ می توانید به صفحه همان تیپ مراجعه فرمایید.
از همان ابتدای ورود این خودروی سدان به بازار، قیمت گذاری صحیح و کیفیت ساخت قابل قبول آن موجب شد تا این خودرو با استقبال مناسبی در بازار مواجه شود. امگرند7 نسبت به خودروهای چینی وقت از کیفیت بالایی برخوردار بود که دلیل آن تلاش جیلی برای صادرات محصولات خود به بازار های بزرگ نظیر اروپا بود. نکته جالب توجه این است که این خودرو موفق به کسب 4 ستاره ایمنی در تست های تصادف یورو انکپ شد.
جیلی7 دندهای از نظر طراحی ظاهری و کابین تفاوتی با امگرند 7 اتوماتیک ندارد و همچنین در بخش امکانات رفاهی و ایمنی نیز هر دوی این خودرو در سطح متوسط رو به بالایی قرار می گیرند.
جیلی امگرند 7 در هر دو تیپ دندهای و اتوماتیک از یک پیشرانه 1.8 لیتری 4 سیلندر بهره می برد که این پیشرانه توانایی تولید 137 اسب بخار قدر و 172 نیوتن متر گشتاور را دارد. تنها در نوع جعبه دنده این دو تیپ تفاوت دارند که در صفحه هر کدام از آنها ذکر شده است.