در سال 2006 سمند وارد ونزوئلا شد. سمند در حال حاضر خودروی ملی ایران است جایگزین پیکان شد. پیکان با اینکه بیشتر یک نسخه ‏بروز شده از هیلمن هانتر بود ولی گرایش مدرنی در صنعت خودرو ایران ایجاد کرد.‏

طراحی سمند از نو به این منظور آغاز شد که ضعفهای پیکان مانند مصرف بالا، فضای کابین تنگ، ایمنی پایین و ظاهر از مد افتاده را جبران ‏کند. سمند بر اساس پلت فرم 405 با طراحی متفاوت داخلی و بیرونی شکل گرفت.‏

سمند در سه نوع کلی عرضه می شود که شامل مدل پایه ‏EL، مدل ‏STD‏ و مدل ‏LX‏ است که بر اساس نوع بازار موتورها و گیربکسهای ‏متفاوتی برای آنها در نظر گرفته شده است.‏

امکانات

نوع استاندارد سمند امکانات خوبی دارد که عبارتند از:‏

ایرکاندیشن با دریچه مخصوص برای عقب، ‏MP3‎‏ پلیر، آنتن برقی، شیشه های برقی، قفل مرکزی، سیستم هشداردهنده هوشمند، چراغ های ‏مه شکن، فرمان تلسکوپی، چرخهای آلومینیومی و ترمز ‏ABS‏ که دو مورد آخر مخصوص مدل ‏LX‏ هستند.‏

راننده می تواند ارتفاع صندلی خود را تنظیم کند، هر دو سرنشین جلو (راننده و سرنشین کناری) می توانند گودی کمر را تنظیم کنند و در ‏مدل ‏LX‏ پشتی صندلی به صورت برقی تنظیم می شود. برای خودرویی که حدود 16 هزار دلار در ونزوئلا قیمت دارد این امکانات بد نیست.‏

موتور و گیربکس

سمند با سه نوع موتور عرضه می شود که دو نوع اول برگرفته از پژو هستند و نوع سوم طرح بومی ایرانیان است. موتور اولی 1.8 لیتر 8 ‏سوپاپ‎ XU7JP‏ با‎ 100‎‏ اسب قدرت می باشد که روانی و گشتاور خوبی دارد، نوع دوم موتور 1.6 لیتر 16 سوپاپ ‏TU5JP4‎‏ با 110 اسب ‏قدرت می باشد که عطش دور گرفتن دارد و موتور سوم ‏EF7‎‏ می باشد که 1.7 لیتر حجم و 115 اسب قدرت دارد. موتور ‏TU5‎‏ در ایران و ‏دیگر کشورهای خاورمیانه با گیربکس اتوماتیک هم عرضه می شود.‏

شتاب و مصرف

در ونزوئلا سمند مدت کوتاهی با موتور 1.6 لیتر عرضه شد و پس از آن موتور 1.8 جایگزین آن شد. پس از رانندگی با هر دوی آنها موتور ‏‏1.6 را ترجیح می دهم. با موتور 1.6 سمند شتاب و قدرت سبقت گیری خوبی دارد و می تواند راحت به سرعت 160 کیلومتر دست یابد. در ‏صورتی که جاده باز باشد به راحتی می توانید به سرعت حدود 190 کیلومتر نیز دست یابید و بسته به اینکه چقدر سریع رانندگی کنید بین ‏‏7.14 تا 7.69 لیتر در 100 کیلومتر بنزین در سیکل ترکیبی مصرف می کند.‏

فضای کابین و صندوق عقب

داخل سمند بسیار جادار است. فضای پای صندلی عقب بسیار خوب است. حجم صندوق عقب به اندازه ای است که می توانید در حدی خوراکی و نوشیدنی با آن حمل کنید که هنگام سفر به ساحل دریا، 4 تا 6 بار متوالی به خورد تمام سرنشینان خودرو بدهید! در مجموع فضای صندوق ‏عقب برای خانواده هایی که کودکان خردسال دارند بسیار مناسب است.‏

هندلینگ و سواری

هندلینگ سمند بسیار قابل پیش بینی است. سیستم تعلیق مقداری خشک است ولی چون ناهمواریها را جذب می کند مشکلی با آن ندارم. ‏تعادل سمند خوب است و در جاده های پر پیچ و خم چسبندگی خوبی داشته و هنگامی که در بزرگراه کامیون ها از کنار آن رد می شوند باد ‏حاصل از آنها سمند را از مسیرش منحرف نمی کند. حتی با وجودی که به خاطر شرایط کشورهای جهان سوم ارتفاع سمند را بالا برده اند، در ‏سرعتهای بالا نیز تعادل بسیار خوبی دارد. اگر هنگام عبور از پیچها خشونت به خرج دهید کم فرمانی در سمند قابل پیش بینی است. ایرانی ها ‏به جز در مرحله کالیبره نهایی در تنظیمات سیستم تعلیق پژو که شامل فنربندی مستقل به همراه بازوهای ‏L‏ و مک فرسون در جلو و نیمه ‏مستقل در عقب با همراه 3 میله پیچشی است دخالتی نکردند.‏

ترمزها

ترمزهای سمند حتی بدون ‏ABS‏ قدرت خوبی دارند و حس خوبی از وضعیت چرخها هنگام ترمز به راننده القا می کنند. در مدلهایی که مجهز ‏به ‏ABS‏ هستند حس پدال ترمز فرقی نمی کند فقط در مواقع مورد نیاز ‏ABS‏ وارد مدار شده و خودرو را در حالتی ایمن متوقف می کنند. ‏

کیفیت کابین

داخل کابین سمند در قسمتهای داشبورد، کاور ستون ها و صندلی ها جنس پلاستیک مناسبی به کار رفته که ظاهر خوبی دارد. جنس داشبورد ‏نرم است و مقدار زیادی پلاستیک طرح چوب در آن به کار رفته است. همه چیز در کابین بی نقص نیست. مثلا قسمت تماس ستون ‏A‏ و ‏داشبورد معمولا شکافی وجود دارد که می توانست بهتر از این باشد. طراحی داشبورد و پنل درها (با توجه به اینکه در سال 2000 طراحی شده ‏اند) نسبت به رقبا قدیمی به نظر می رسند اما این مسئله در سورن که نمونه جدیدتر سمند است مورد بررسی قرار گرفته است.‏

ایرانی ها در عرضه سمند به عنوان خودروی ملی کشور خودشان کار شایسته ای انجام دادند. سایز مناسب، مصرف سوخت کم با موتور ‏TU5‎‏ و ‏سبک طراحی نسبتا مدرن از ویژگیهای بارز آن هستند. در ونزوئلا سمند واقعا ارزش خوبی در برابر مبلغ پرداختی دارد. در بازار این کشور هیچ ‏خودرویی در این رنج قیمت این سطح امکانات و راحتی را ندارد.‏