با وجود تنوع بالای خودروها در جهان، عجیب نیست تعدادی از آن ها به فراموشی سپرده شوند و چندان به آنها پرداخته نشود. برخی از خودروها سزاوار فراموشی هستند، اما برخی دیگر شایسته توجه! در این مقاله قصد داریم تعدادی از مدل خودروهای امریکایی شایسته توجه که فراموش شده اند را فهرست کنیم.

وکتور W8

خودروسازی وکتور کانسپت جذاب وکتور W2 را در سال 1978 رونمایی کرد. با این حال، آماده سازی نسخه نهایی این خودرو بیش از 10 سال طول کشید. در نهایت، بین سال های 1989 تا 1993 تنها تعداد 22 نمونه وکتور W8 تولید شدند.

وکتور W8 یک رویای آینده نگرانه بود که با طراحی هواپیمایی کابین به همراه مقادیر زیادی از قطعات فیبر کربن کامل شده بود. این خودرو از یک موتور 8 سیلندر تویین توربو استفاده می کرد که بیش از 600 اسب بخار قدرت تولید می کرد و تا حداکثر سرعت 389 کیلومتر بر ساعت نیز با آن قابل دستیابی بود. با این حال، تولید بسیار محدود و استهلاک بسیار بالای این خودرو باعث فراموشی زودهنگام آن شد.

سالین S7

سالین S7 یک هایپرکار دست ساز بود که در دهه 2000 میلادی توسط خودروسازی سالین به بازار عرضه شد. این خودرو از یک شاسی سبک وزن آلومینیوم و فیبرکربن در کنار یک موتور 7 لیتری V8 بهره می برد که با قدرت 750 اسب بخار، حداکثر سرعت 399 کیلومتر برساعت را در اختیار راننده قرار می دهد!

با اینکه سالین S7 یک نمونه بارز و جذاب از سوپرکارهای آمریکایی با مهندسی و عملکرد خارق العاده بود، این خودرو نتوانست از پس رقابت تبلیغاتی با سایر سوپرکارهای جهان بر بیاید و خیلی زود از یاد مردم فراموش شد.

دوج Wayfarer

چند سال قبل از عرضه شورولت کوروت، دوج اولین رودستر دو درب را که پس از جنگ جهانی دوم در آمریکا تولید شد را به بازار آمریکا معرفی کرد. Wayfarer تنها برای چند سال کوتاه، از سال 1949 تا 1952 به تولید رسید.

استودبیکر Speedster

اسپیدستر یک خودروی لوکس شخصی دو درب با کارایی بالا و برگرفته از سدان پرزیدنت بود. موتور 4.2 لیتری V8 آن می‌توانست 185 اسب بخار قدرت تولید کند. این خودرو به دلیل داشتن ویژگی‌های پیشرفته ای مانند فرمان برقی و صندلی چرمی، در خط تولید استودبیکر متمایز بود.

Speedster بیشتر در رنگ زرد و سبز دو رنگ خود شناخته می‌شد که در زبان عامیانه به آن "لیمو/آهک" می‌گفتند. تنها 2215 دستگاه از این خودرو در سال 1955 به تولید رسید تا اسپیدستر به یکی از کم عمر ترین خودروهای آمریکا تبدیل شد و امروزه یافتن نمونه های سالم آن بسیار دشوار باشد!

نش متروپولیتن

نش متروپولیتن که احتمالاً جالب‌ترین خودروی دهه 1950 بود، به خاطر ابعاد کوچک و داشتن ساختار اسباب‌بازی شکل و طرح دو رنگش معروف بود. همراه با دوج لافم، متروپولیتن یکی از اولین خودروهایی بود که به طور خاص برای زنان طراحی شد.

متأسفانه متروپولیتن، به معنای واقعی کلمه، تحت الشعاع خودروهای بزرگ‌تر و محبوب‌تر آن روزها قرار گرفت. با این حال، متروپولیتن در رده خودروهای ساب کامپکت پیشگام بود و مدلی کارآمد و مقرون به صرفه به حساب می‌آمد.

قیصر دارین

این خودروی دو سرنشینه دهه 1950 یکی از اولین خودروهای آمریکایی با بدنه کامل فایبرگلاس بود. نه، ما در مورد شورولت کوروت صحبت نمی‌کنیم، که تنها یک سال قبل عرضه شد تا حد زیادی این رودستر رقیب را تحت الشعاع قرار داد. ما در مورد قیصر دارین صحبت می‌کنیم.

دارین خودرو جذابی بود، مشخصات قابل توجه، داشتن برخی ویژگی‌های عجیب و غریب مانند طراحی منحصر به فرد و درب‌های کشویی که به سمت گلگیر جلو جمع می‌شدند، آن را برجسته کرد. متأسفانه این خودرو با وجود طراحی جذاب چندان موفق نبود و تنها در سال 1954 به تعداد 435 دستگاه به تولید رسید.

ای‌ام‌سی مارلین

ای‌ام‌سی مارلین که از سال 1965 تا 1967 تولید شد، در ابتدا با لوگو رامبلر به فروش می‌رسید. مارلین که به‌خاطر خط سقف متمایز فست‌بک، صندلی‌های جادار شش سرنشینه و موتور قدرتمند V8 شناخته می‌شد، همه ویژگی‌های مناسب را برای رقابت در بازار رو به رشد خودروهای لوکس شخصی داشت.

متأسفانه مارلین رقابت سختی با سه خودروساز بزرگ داشت و تنها برای مدت کوتاهی تولید شد. با این حال، میراث رامبلر به طور کامل از بین نرفت و در سال 2004 کرایسلر کراس فایر براساس همین خودرو طراحی شد.

جیپ جیپستر کماندو

جیپستر کوماندو به گونه‌ای طراحی شد که جایگزینی راحت‌ و شیک‌تر برای مدل‌های سنتی جیپ به شمار می‌رفت. در طول تولید 1966 تا 1973، جیپستر کماندو به صورت کانورتیبل، پیکاپ و واگن در دسترس خریداران بود!

حتی نسخه Hurst جیپستر برای سال 1971 در دسترس بود که با تعدادی تغییرات عملکردی به خودرویی کامل تبدیل شد. با اینکه جیپستر کماندو در زمان خود بسیار محبوب بود، در ادامه تا حد زیادی تحت الشعاع جانشین خود، جیپ چروکی قرار گرفت.

مرکوری Cyclone Spoiler II

این نسخه تولید محدود از خودرو عضلانی مرکوری Cyclone به طور خاص برای مسابقات NASCAR در روزهای نمادین "خودروهای هوایی" این رقابت طراحی شد. اگرچه هرگز به اندازه پلیموث سوپربرد یا دوج چارجر دیتونا محبوب نبود، Cyclone Spoiler II  مجموعه‌ای از ویژگی ها و پیشرفت‌های آیرودینامیکی خاص خود را داشت که باعث میشد عملکرد مناسبی داشته باشد.

مرکوری تنها 503 دستگاه از آن را به تولید رساند، اما بر اساس برخی گزارش‌ها، آنها هرگز حتی به این تعداد هم نرسیدند. شایعات حاکی از آن است که مرکوری تنها 351 دستگاه را در مهلت مقرر آماده کرده بود و 152 دستگاه دیگر نتوانستند از سوی مقامات تاییدیه دریافت کنند.

استوتز بلک هاوک

استوتز Blackhawk یکی از عجیب‌ترین و برجسته‌ترین نمونه‌های طراحی نئوکلاسیک بود. چه با سبک طراحی آن موافق باشید چه نه، بلک هاوک فوق‌العاده لوکس بود، با فضای داخلی دارای تزئینات با روکش طلای 24 عیار، زیرپایی از پوست راسو و بسیاری ویژگی های منحصر به فرد دیگر!

فهرست مالکان برجسته این خودرو بلند بالا است و شامل الویس پریسلی، لوسیل بال و التون جان می‌شود. این خودرو به دلیل بازار خاص خود و نامعلوم بودن نام تجاری استوتز در چشم انداز بزرگ‌تر خودرو، چندان معروف نشد.