میتسوبیشی در ادامه راه تولید SUV فول سایز خود یعنی پاجرو نسل چهارم این خودرو را سال 2006 در نمایشگاه موتور پاریس به بازار های جهانی معرفی کرد. این خودرو همانند نسل های گذشته خود به صورت 3 درب و 5 درب با پیشرانه های بنزینی و توربو دیزل تولید می شد. پاجرو پس از یک سال یعنی از سال 2007 به صورت وارداتی به بازار خودروی ایران نیز راه پیدا کرد و واردات آن تا سال 2010 به صورت رسمی ادامه یافت و پس از آن نیز نمونه هایی به صورت واردات شخصی یا سفارتی وارد کشور شدند. پاجرو های وارد شده به ایران با قوی ترین پیشرانه موجود روی پاجرو های نسل 4 و بدنه 3 درب و 5 درب در بازار عرضه شدند که مطابق انتظار استقبال نسبتا خوبی نیز از آن ها صورت گرفت.
طراحی ظاهری پاجرو نسل چهارم
پاجرو نسل چهارم طراحی با ابهتی دارد و اصالت ظاهری خود را حفظ کرده به طوری که در نگاه اول کاملا مشخص است که در حال برانداز کردن یک میتسوبیشی پاجرو می باشیم؛ با این وجود این خودرو در مقایسه با خودرو های هم دوره خود کاملا مدرن به نظر می رسد و المان های طراحی جدید در آن رعایت شده است.
در نمای جلو، چراغ ها و جلوپنجره بزرگ، خط شانه مرتفع و گلگیر های پهن باعث شده اند تا پاجرو ظاهری با ابهت به خود بگیرد. چراغ های جلو مربعی هستند و طرح کلی آن ها شبیه به پاجرو های نسل دوم است. همچنین ارتفاع سپر جلو نیز کوتاه است که باعث بهبود زاویه حمله در مسیر های آفرودی می شود.
نمای کناری پاجرو ساده و تقریبا مکعبی طراحی شده و از خطوط بدنه حجیم در این نما استفاده نشده است. تنها نکته جالب توجه استفاده از پوشش های محافظ پلاستیکی در دور گلگیر ها و پایین در ها است که تاثیر بسزایی در محافظت از بدنه در مقابل مالیدگی در ترافیک های شهری یا سنگ خوردگی در مسیر های خاکی دارند. رینگ های 17 اینچی پاجرو نیز به خوبی فضای داخل گلگیر را پوشش می دهند و در صورت استفاده از لاستیک های آفرودی می توانند ظاهر بسیار جذابی را برای خودرو ایجاد کنند.
نمای عقبی پاجرو نیز همان حالت مکعبی را دارد و خودرو از این زاویه کاملا بلند قامت به نظر می رسد. لاستیک زاپاس در یک قاب محافظ روی درب صندوق قرار گرفته و لوگوی میتسوبیشی، چراغ مه شکن عقب و محل نصب پلاک نیز در همین فضا به چشم می خورند. چراغ های عقب پاجرو که در دو سمت درب صندوق قرار دارند در نمونه های 3 درب و 5 درب طرح و ابعادی متفاوت از هم دارند (در نمونه 5 درب چراغ های عقب کوتاه تر و سفید رنگ هستند). در پایین سپر عقب نیز یک دیفیوزر قرار گرفته و خروجی اگزوز در گوشه آن قابل مشاهده است.
کابین و فضای داخلی
با ورود به کابین پاجرو نسل چهارم، مانند اکثر خودرو های ساخت میتسوبیشی با کابینی خوش ساخت مواجه می شویم که البته در کارکرد های بالا سر و صدا های مختلفی از آن شنیده می شود. داشبورد خودرو از جنس پلاستیک نرم است و در سمت چپ آن دکمه های مربوط به تنظیمات آینه، مه شکن ها و روشن و خاموش کردن سنسور های پارک دیده می شود. فرمان 4 شاخه خودرو نیز پوشش چرمی دارد و روی آن دکمه های مربوط به کروز کنترل و کنترل سیستم صوتی به چشم می خورند. همچنین یک مانیتور نیز در وسط صفحه کیلومتر قرار گرفته که اطلاعات مربوط به سیستم SS4 و همچنین کامپیوتر سفری خودرو در آن نمایش داده می شود. در بالای کنسول میانی داشبورد نیز یک مانیتور جهت نمایش اطلاعاتی مانند دما هوا، ساعت و تقویم وجود دارد. کمی پایین تر از آن پخش خودرو قرار گرفته و پس از آن پنل تهویه مطبوع اتوماتیک پاجرو به چشم می خورد. در پایینی ترین قسمت کنسول میانی روبروی دسته دنده نیز کلید های مربوط به گرمکن صندلی های جلو و قفل دیفرانسیل عقب وجود دارند و در تکمیل این فضا، یک اهرم کوچک نیز کنار دسته دنده اصلی قرار گرفته تا بتوان با استفاده از آن سیستم SS4 پاجرو را در چهار حالت مختلف (که در ادامه آن ها را توضیح خواهیم داد) تنظیم کرد. صندلی های پاجرو پوشش چرمی دارند و به صورت برقی تنظیم می شوند. ردیف عقب نیز حتی در مدل 3 درب از فضای پای مناسبی برخوردار است و برای نمونه های 5 درب، ردیف سوم صندلی ها برای افزایش گنجایش سرنشینان به 7 نفر نیز وجود دارند.
مشخصات فنی
میتسوبیشی پاجرو های نسل چهارم وارد شده به بازار ایران همگی از یک پیشرانه 6 سیلندر خورجینی با حجم 3828 سی سی استفاده می کنند که با کد 6G75 شناخته می شود. این پیشرانه که به سیستم MIVEC یا همان زمان بندی متغیر سوپاپ ها مجهز است 250 اسب بخار قدرت در 6000 دور در دقیقه و 329 نیوتون متر گشتاور در 2750 دور در دقیقه تولید می کند. این نیرو وارد یک گیربکس 5 دنده اتوماتیک شده و سپس از طریق سیستم انتقال قدرت خاص پاجرو یعنی Super Select 4WD یا همان SS4 وارد هر چهار چرخ خودرو می شود. سیستم SS4 که روی پاجرو های مونتاژ گروه بهمن نیز وجود دارد چهار حالت برای رانندگی در شرایط مختلف را به راننده ارائه می دهد که شامل 2H (انتقال قدرت به محور عقب)، 4H (انتقال قدرت به هر چهار چرخ به صورت خودکار)، 4HLc (انتقال قدرت میان هر دو محور به صورت 50-50) و 4LLc (انتقال قدرت میان هر دو محور به صورت 50-50 با کمک سنگین) هستند. همچنین می توان از طریق یک دکمه قفل دیفرانسیل عقب را فعال کرد تا نیرو میان دو چرخ عقب نیز به صورت مساوی تقسیم شود. پاجرو نسل چهارم بر خلاف پیشینیان خود که از شاسی مستقل استفاده می کردند دارای شاسی یکپارچه با اتاق است و سیستم تعلیق آن در قسمت جلو مستقل دو جناقی و در قسمت عقب مولتی لینک است. ترمز های پاجرو نیز دیسکی خنک شونده در جلو و دیسکی در عقب هستند که به سیستم های ترمز ضد قفل (ABS) و توزیع الکترونیکی نیروی ترمز میان چرخ ها (EBD) مجهزند. مصرف سوخت پاجروی 2175 کیلوگرمی حدود 13.7 لیتر برای هر صد کیلومتر پیمایش سیکل ترکیبی است که به هیچ عنوان اقتصادی نیست اما برای یک خودروی آفرودی فول سایز با موتور حجیم و وزن بالای 2 تن طبیعی به نظر می رسد.
امکانات ایمنی و رفاهی
پاجرو نسل چهارم 8 کیسه هوا برای سرنشینان جلو و عقب دارد. همچنین این خودرو 4 ستاره ایمنی از موسسه تست ایمنی استرالیا دریافت کرده و به هر حال می توان گفت که پاجرو ایمنی خوبی در تصادفات دارد. این خودرو همچنین از سیستم هوشمند کنترل پایداری و هرزگردی (ASTC) بهره می برد که باعث ایجاد ایمنی بیشتر در هنگام رانندگی می شود.
پاجرو های وارد شده به ایران اکثرا تیپ GLS هستند که از لحاظ امکانات رفاهی در سطح متوسط قرار دارد. مواردی مانند سیستم ورود و استارت بدون کلید، تهویه مطبوع اتوماتیک، سنسور باران، صندلی های جلو با تنظیم برقی و گرمکن، سنسور های پارک عقب، سانروف برقی و دفلاک دکمه ای از جمله آپشن های قابل ذکر پاجرو نسل چهارم هستند.
پاجرو در بازار
در بازار امروز خودروی ایران، میتسوبیشی پاجرو رقبایی مانند تویوتا پرادو و کیا موهاوی دارد. پاجرو در توانایی های آفرودی بهتر از موهاوی و ضعیف تر از پرادو است و شتاب آن نیز باز هم از موهاوی 8 سیلندر ضعیف تر بوده و از انواع پرادو قوی تر است. در مورد هزینه های نگهداری می توان گفت که پاجرو پر خرج ترین خودرو در میان رقبا است اما از متریال با کیفیت تری نسبت به موهاوی بهره می برد و به طور کلی می توان میتسوبیشی پاجرو نسل چهارم را انتخابی مناسب برای دوستداران خودروهای شاسی بلندی دانست که بخش اعظم استفاده آنها از خودرویشان استفاده های شهری است.