تویوتا لندکروزر سری 70 در سال 1984 به‌عنوان جایگزین لندکروزر سری 40 افسانه‌ای به بازار آمد. خودرویی جان‌سخت و کاربری که بعدها مدل پرادو بر اساس آن ساخته شد. باوجود ساخت و معرفی نسل‌های بعدی لندکروزر، اما تولید سری 70 همچنان تا سال‌های اخیر ادامه داشت تا اینکه تویوتا تصمیم به توقف تولید آن گرفت؛ اما محبوبیت لندکروزر سری 70 به‌قدری بود که تویوتا از این تصمیم خود منصرف شده و با انجام یک به‌روزرسانی تصمیم گرفت همچنان تولید این آفرودر اصیل و کهنه‌کار را ادامه دهد. حال در ادامه به بررسی لندکروزر سری 70 با مدل 2017 می‌پردازیم.

لندکروزر طولانی‌ترین زمان تولید را در بین کل محصولات تویوتا دارد و پیشینهٔ آن به سال 1954 بازمی‌گردد؛ اما سری 70 این خودرو بیش از همه‌جا در استرالیا محبوب بود به‌گونه‌ای که از سال 1985 تعداد 260 هزار دستگاه از نمونه‌های قبلی این خودرو در استرالیا بفروش رسیده است که تقریباً 20 درصد کل فروش جهانی سری 70 را تشکیل می‌دهد. بااین‌حال به خاطر هزینه‌های مهندسی و تغییرات بسیار زیادی که برای به‌روزرسانی سری 70 صرف شده است، تویوتا آن‌را در بازارهای بزرگ دیگری غیر از استرالیا مثل آفریقا و خاورمیانه هم عرضه می‌کند.

این خودرو تقریباً ظاهر سی‌سالهٔ خود را حفظ کرده است و همچنان از همان طراحی قدیمی جعبه‌ای شکل سنتی استفاده می‌کند؛ اما چیزهای جدیدی که ارزش بیان کردن را دارند عمدتاً در زیر پوست خودرو قرار دارند. تویوتا سعی کرده است بجای بازنشسته کردن سری 70 با انجام به‌روزرسانی‌های آن‌را مدرن کند. هرچند که این مدرنیته قیمت سری 70 را بین 3000 تا 5500 دلار استرالیا بالا برده است. اول به ایمنی لندکروزر سری 70 مدل 2017 بپردازیم که بخش عمده‌ای از به‌روزرسانی‌ها در اینجا انجام گرفته است. سری 70 جدید در حال حاضر به لطف تجهیز به 5 ایربگ (از دو ایربگ در مدل‌های قبلی)، کنترل پایداری و کنترل کشش توانسته است 5 ستارهٔ ایمنی را از موسسهٔ ANCAP کسب کند.

اما غیر از ایمنی، همچنان پیشرانهٔ آشنای 4.5 لیتری V8 دیزل در سینهٔ سری 70 جدید می‌تپد که خروجی آن‌هم با 200 اسب بخار قدرت و 430 نیوتن متر گشتاور بدون تغییر باقی‌مانده است. گشتاوری که از دور تنها 1200 rpm به‌طور کامل در اختیار راننده قرار می‌گیرد. بااین‌حال این موتور به انژکتورهای جدیدی مجهز شده که مصرف گازوئیل آن‌را به 10.7 لیتر در هر صد کیلومتر رسانده و استاندارد آلایندگی یورو 5 حال حاضر استرالیا را هم پاس می‌کند.

ممکن است در حال حاضر موتورهای دیزل هشت سیلندر، گزینه‌های منسوخ‌شده و ناکارآمدی به نظر برسند و خروجی این موتور تویوتا هم با توجه به استاندارهای روز دنیا متوسط به چشم آید اما این موتور به‌اندازهٔ کافی جان‌سخت و کاربردی هست که بتواند یک‌میلیون کیلومتر را طی کند. لندکروزر سری 70 جدید ظرفیت حمل 1.2 تن بار و ظرفیت کشش 3.5 تن بار را دارد. این خودرو در انواع مختلف وانت تک کابین، وانت دو کابین، سواری سه در و سواری پنج‌در عرضه می‌شود که ما با نمونه‌هایی از آن‌ها در جاده‌هایی نسبتاً کوتاه، بزرگراه‌ها و مسیرهای خشن و خاکی رانندگی کردیم.

این خودرو مجهز به رینگ‌های 16 اینچی با لاستیک‌های 265 است و هرچند با توجه به طبیعتش از کمک‌فنرهای سفتی خصوصاً در عقب برخوردار است اما سواری آن قابل‌تحمل است. می‌توان با این لندکروزر هزاران کیلومتر را در مسیرهای خاکی یا آسفالت پیمود درحالی‌که به‌سختی می‌توان متوجه تفاوت سرعت خودرو در این دو نوع جاده شد. موتور V8 پرطنین و مسلماً تشنهٔ آن، ‌یک کوه گشتاور را تقریباً بلافاصله ارائه می‌کند. گیربکس دستی آن‌هم دارای ضرایب بلند اما نسبتاً دقیقی است و واقعاً نیازی به دندهٔ ششم پس از دندهٔ پنجم نیست. حرکت با دور موتور 2 هزار rpm در سرعت 110 کیلومتر در ساعت گواه این موضوع است.

فرمان هیدرولیک خودرو سنگین و دایرهٔ گردش آن بزرگ است درحالی‌که صدای باد هم بیش‌ازاندازه به داخل اتاق راه پیدا می‌کند که بخش اعظمی از آن به خاطر طراحی قدیمی اتومبیل و فرم نامناسب ستون A است تا جایی که فکر می‌کنم ضریب آئرودینامیک یک آجر بهتر از این لندکروزر باشد. پارک آفرود Werribee در غرب ملبورن، مکان مناسبی برای شبیه‌سازی یک مسیر آفرود واقعی است. اینجا با شیارهای عمیق، شیب‌های تند، صخره‌ها، مسیرهای گل‌آلود و رودخانه‌های عمیق، مکان کاملاً ایده آلی جهت آزمایش توانایی‌های سری 70 است.

خودرو در پیمودن مسیرهای گل‌آلود هیچ مشکلی نداشت و با دندهٔ 2 و سرعتی بین 20 تا 30 کیلومتر در ساعت در این مسیرها حرکت می‌کردیم. در سراشیبی‌های تند هم هیچ‌چیز جز ترمز موتور به راننده کمک نمی‌کرد و با چنین ترمز موتوری هیچ نیازی به سیستم کمکی پایین آمدن از شیب‌ها نیست. سپس به سمت یک رودخانه با عمق 60 سانتیمتر رفتیم. سری 70 هیچ مشکلی جهت رفتن داخل آب نداشت چراکه به‌صورت استاندارد به اسنورکل (لولهٔ تنفس که در ارتفاعی بالا قرار داشته و هنگام حرکت در آب، هوا را به موتور می‌رساند) مجهز است. همچنین این ماشین از قفل دیفرانسیل هم برخوردار است (این مورد در تیپ‌های پایین‌تر به‌عنوان ‌یک آپشن سفارشی 1500 دلاری ارائه می‌گردد) که پیمودن چنین مسیرهایی را بدون نگرانی فراهم می‌کند.

مخازن سوخت 130 لیتری این ماشین برای سفرهای طولانی بسیار مناسب بوده و دغدغهٔ اتمام سوخت را از بین می‌برد. این باک‌های بزرگ را می‌توان بعداً از طریق نمایندگی‌های تویوتا نصب کرد یا اینکه به‌صورت یک آپشن کارخانه‌ای سفارش داد. فضای داخلی خودرو نیز بسیار ساده بوده و تا چشم کار می‌کند پلاستیک خشک در ساخت آن بکار رفته است. بااین‌حال می‌توان تیپ GXL سری 70 را خریداری کرد که به‌صورت استاندارد مجهز به امکاناتی چون پنجره‌های برقی، صندلی‌های پارچه‌ای، کروز کنترل و یک سیستم صوتی با بلوتوث و USB است.

یکی از مزایای ارتفاع بلند سری 70، فضای داخلی جادار آن است به‌گونه‌ای که فضای سر و شانه‌های آن مناسب بوده و دیده رو به بیرون آن‌هم خوب است. نسخه‌های سواری سری 70 ظرفیت حمل پنج نفر را به همراه فضای باری به‌اندازهٔ یک ون دارند درحالی‌که نسخهٔ وانت هم فضای بار بسیار گسترده و کاملاً مسطحی را ارائه می‌کند چراکه قسمت بار روی گلگیرهای عقب قرار گرفته و برآمدگی‌های گلگیر در آن وجود ندارد؛ اما در قرن 21 نمی‌توان از عدم ایمنی کافی در نسخه‌های سواری و همین‌طور افزایش قیمت 3000 دلاری در وانت دو کابین و سواری پنج‌در و 5500 دلاری در وانت تک کابین (چون از سطح به‌روزرسانی بیشتری برخوردار است) چشم‌پوشی کرد.

لندکروزر سری 70 جدید در ارزان‌ترین مدل (سواری پنج‌در ساده) قیمتی معادل 60,990 دلار استرالیا (46,344 دلار آمریکا) داشته و نهایتاً به 68,990 دلار استرالیا (52,424 دلار آمریکا) برای بالاترین مدل (وانت دو کابین GXL) می‌رسد؛ اما باوجوداین قیمت‌های بالا، تویوتا همچنان مبلغ 2761 دلار را برای ارائهٔ تهویه مطبوع مطالبه می‌کند که خنده‌دار و توهین‌آمیز است. غیرازاین هم می‌توان طیف وسیعی از تجهیزات جانبی را برای سری 70 سفارش داد ازجمله چراغ‌های روی سقف، کپسول اطفاء حریق، چراغ‌های LED، باطری کمکی، باک اضافه و… .

اعطای امتیاز به لندکروزر سری 70 جدید دشوار است چراکه افرادی هستند که هنوز هم معتقدند یک هایلوکس یا رنجر هرگز توان انجام کارهایی مشابه لندکروزر سری 70 را ندارد؛ بنابراین تویوتا همچنان بازار خوبی برای این ماشین دارد و این دلیل اصلی ادامهٔ تولید آن است؛ بنابراین ما هم تلاش تویوتا برای زنده نگه‌داشتن این لندکروزر قدیمی را تحسین می‌کنیم هرچند که بهتر بود به‌روزرسانی ایمنی بیشتری در آن انجام می‌گرفت و افزایش قیمت معقول‌تری داشت. بااین‌حال اگر هدف نهایی این خودرو را در نظر بگیریم امتیاز آن 10 است. همچنین این را هم نباید فراموش کرد که لندکروزر سری 70 به همراه جیپ رانگلر و لتدرور دیفندر تنها SUVهای اصیل و آفرودرهای حرفه‌ای دنیا هستند.

نقاط مثبت

به‌روزرسانی ایمنی مناسب در مدل وانت تک کابین، موتور دیزل توانمند، ضریب دندهٔ 5 بلند مناسب حرکت در بزرگراه‌ها، اضافه شدن کروز کنترل به‌صورت استاندارد، دوام ثابت‌شده و همچنان برخورداری از توانایی‌های آفرود بسیار بالا

نقاط منفی

افزایش قیمت آن به‌سختی قابل توجیه است، نسخه سواری هنوز هم مانند نسخهٔ وانت مجهز به تجهیزات ایمنی کامل نیست و تهویه مطبوع و قفل دیفرانسیل هنوز هم به‌صورت استاندارد ارائه نمی‌شوند

امتیازات

منبع: پدال