تجربه راندن پورشه باکستر اسپایدر

19 آبان 13946:03

13 دقیقه

تیم تحریریه

از زمان آغاز سری باکستر یعنی از 19 سال پیش تابه‌حال، عده‌ای کمپانی پورشه را به خاطر قرار ندادن پیشرانه (موتور وسط) درجه‌یک 911 بر روی این خودرو ملامت می‌کردند. این نقد به‌گونه‌ای بیان می‌شد که ترس پورشه از محوریت این خودرو در سری خودروهایش را نشانه می‌گرفت. این مسئله به‌قدری بالا گرفت که سرسخت‌ترین مدافعان پورشه زوفنهازن هم از تصمیم آن زمان پورشه اظهار تأسف کردند. حتی تولید اسپایدر 550 در راه میراث باکستر/ کیمن بی‌ارزش به نظر می‌رسید، بااین‌حال در ادامه‌ی این روند خودروی مرگ جیمز دین و جایگزین‌های آن- 718 RSK و RS60 و W-RS و … در رده‌ی خودروهای مسابقه‌ای و سطح بالا بودند که با موتور 356 واقع در قسمت عقب خودرو عملکرد فوق اسپرتی را نشان می‌دادند.

در مقابل، باکستر سرنوشتش به سرنوشت شوم 914 گره خورد. در اوایل دهه‌ی 70 میلادی 914-ای که به فروش می‌رسید موتوری شش سیلندر داشت اما پیشرانه زیر کاپوت این خودرو همان موتور سطح پایین 911T سال 1969 بود که با یک جهش در قدرت ارائه شده بود که T نشان‌دهنده‌ی همین تغییر بود. پورشه هم بعد از این رسوایی قول داد که موتور 3.8 لیتری شش سیلندر 911 کاررا S را پشت صندلی‌های باکستر اسپایدر قرار دهد.

کم‌فروغ مثل سابق؟

سیاست دیرینه‌ی پورشه همچنان پابرجاست و باکستر هنوز به‌اندازه‌ی 911 قدرتمند نیست. قرار دادن موتور در وسط خودرو باعث شده که ورودی هوا چند برابر کوتاه‌تر شود و همین منجر به کاهش قدرت از 400 به 375 اسب بخار شده است. به گفته‌ی یکی از مهندسان، شرکت ویساچ کانادا نماینده‌ی اصلی پورشه برای به دوش نکشیدن مسئولیت این افت در قدرت تولیدی تلاش زیادی کرده است. گویا خود خودرو مسئولیت این امر را به عهده گرفته است! در قامت رقابت با کیمن GT4 که موتور زیر کاپوت آن همان موتور اسپایدر است، باکستر یک خودروی مسابقه‌ای به نظر نمی‌رسد. با این‌که GT4 سیستم تعلیق 911 GT3 (البته بدون سیستم قفل مرکزی) را دریافت کرده، اسپایدر درواقع همان باکستر GTS با حجم موتور بالاتر، کیت بدنه‌ی زیباتر و نوارهای نایلونی روی درب کابین محسوب می‌شود. به‌عبارت‌دیگر و از زبان پورشه، GT4 با موتور وسط، سقف سراسری و 10 اسب بخار بیشتر نسبت به باکستر کسل‌کننده، یک خودروی مسابقه‌ای است.

سری قبلی باکستر اسپایدر به خاطر اسکلت سقفش پرحرف و حدیث بود. اگرچه سقف سری جدید این خودرو ساده‌تر است اما هنوز اندازه نامناسب باقی‌مانده‌اش روی اعصاب است. دکمه‌های پنهانی‌ای برای حرکت پوشش سقف داخلی تعبیه شده که اسکلت سقف را تقویت می‌کند. روی کنسول این خودرو هم دکمه‌ای قرار داده شده تا این سیستم را به‌صورت الکتریکی قفل کند، درصورتی‌که فرمان از طریق دکمه‌ی روی کنسول به سیستم نرسد باید به‌صورت دستی سیستم را قفل کنید. اگر واقعیت امر را بخواهید باید بدانید که پورشه توانسته سیستم سقف ساده و جادویی مزدا میاتا را با کمی کپی کاری به این سری اضافه کند.

زمانی که سقف خودرو جمع می‌شود، سقف توسط یک پوشش آلومینیومی آتش دیده پنهان می‌شود. قسمت اصلاح‌شده‌ی عقب خودرو اسپایدر را عریض‌تر نشان می‌دهد، این تغییر همچنین باعث شده که ظاهر خودرو فوق‌العاده به رنگ خودرو وابسته شود. در رنگ زرد، خودرو در یک طرح مسابقه‌ای به نظر می‌رسد، در رنگ نقره‌ای با حالت شمشی طرفین محافظه‌کار و اما در رنگ قرمزِ گارد احساس تأسف ما برانگیخته می‌شود چرا که اسپایدر با بال قابل‌توجه GT4 ما را ناخودآگاه به یاد GT4 می‌اندازد. شکاف جلوی این سری هم در این خودرو به خاطر توزیع متناسب نیروی رو به پایین کمی کوتاه‌تر شده است.

خودروی عضلانی؟

با مدنظر قرار دادن سایز باکستر جدید خیابان‌های ایتالیایی تنگی را برای تست انتخاب کردیم. سیستم اگزوز تنومند این خودرو با برنامه‌ریزی تاخت‌وتاز خشن صدایی مهیب تولید می‌کند که باکستر را یک خودروی عضلانی جلوه می‌دهد. درواقع اسپایدر مثل عنکبوت‌ها لاغراندام و سبک نیست بلکه مثل یک چکش خدایی آسفالت را به آتش می‌کشد. بااین‌حال پستی بلندی‌های جاده کاملاً حس می‌شوند و قدرت این خودرو در این قسمت کاری از پیش نمی‌برد. درحالی‌که باکستر با موتور پایه 2.7 لیتری یک خودروی حرکت گرای نیازمند به توجه و دور موتور برای حفظ سرعت است اسپایدر با توطئه و حرکتی روبه‌جلو تمام موانع کاهش سرعت را از میان برمی‌دارد. در یک جاده‌ی تنگ می‌توانید گیربکس متغیر شش سرعته این خودرو را به حال خود بگذارید و مثل تسلا آن را هدایت کنید. اگر احساس کردید که به نیروی بیشتری برای ترمز کردن نیاز دارید کافی است پدال ترمز را محکم‌تر بفشارید تا قدرت ترمز و توقف را حس کنید. پورشه نیم‌نگاهی هم به مشتریان پروپاقرصش داشته و سرامیک‌های کربنی را هم به‌صورت آپشن برای این خودرو در نظر گرفته است.

از برخی جهات اسپایدر را می‌توان باکستر معاصر و پاسخ دیرهنگام به فراری 355 دانست. خودرویی عضلانی و مهیب که با صدای خشمناکش قدرت و دینامیکش را به رخ دیگران می‌کشد. البته باید تأکید کنیم که ما این خودرو را در حوالی شهر مادنیز راندیم. جایی که صدای پیشرانه مانند موسیقی پاپ در دیوارهای سنگی باستانی نواخته می‌شد و شنیدن پژواک این صدا مثل یک تهدید احساس قدرت را به ما القا می‌کرد. اسپایدر با داشتن محدوده قدرت بالا در دنده‌ی 2 گویی شهر را تیرباران می‌کرد به‌طوری که ما تا رسیدن به تپه‌ای که در پیش داشتیم به محدوده قرمز دور موتور یعنی 7800 دور بر دقیقه رسیدیم. محافظان کشش و پایداری به خودرو اجازه می‌دهند تا اندکی بازیگوشی کند تا لذت رانندگی افزایش پیدا کند اما بااین‌حال خودرو اساساً در محور حرکت پایدار باقی می‌ماند. این پورشه در همه‌ی امور یک خودروی همه‌کاره و البته قابل پیش‌بینی است. خودرویی که تشنه‌ی سوخت و حرکت است. درنهایت خودرویی که به‌محض یافتن مسیر کافی حرکت می‌کند و با کمی شتاب موها را به پرواز درمی‌آورد.

شاید کالین چپمن و همکارانش از ما خرده بگیرند اما در خودروی مدرنی مثل نسل 981 باکستر، صرفه‌جویی وزن 11 کیلوگرمی به وجود آمده با چنین طرح پیچیده‌ای ارزش کار و تلاش مهندسان را زیر سؤال می‌برد. این مسئله وقتی بارزتر می‌شود که بدانیم پیشرانه استاندارد قدرتمند است و رانندگی با آن لذت‌بخش‌تر. بااین‌حال پیچیدگی‌های به وجود آمده عوارضی نداشته و خودرو را خاص‌تر از قبل کرده است. با رانندگی با اسپایدر به این نتیجه رسیدیم که ما واقعاً خواهان باکستر GTS 3.8 هستیم و امیدواریم که پورشه در آینده قبل از تولید خودرویی با تنفس طبیعی و شش سیلندر خطی، نیم‌نگاهی به درخواست ما داشته باشد.