دنیای سرعت دنیای هیجان محض است که گاهی بی حدومرز است و گاهی کاملا محدود میشود. یکی از نخستین موضوعاتی که با شنیدن واژه سرعت به ذهنمان خطور میکند، رانندگی است. تاکنون برایتان پیش آمده که یکجا با سریعترین خودروهایی که تا به امروز ساخته شدهاند، روبرو شوید؟ منظورمان خودروهایی است که مطابق با قوانین جادهای طراحی شده و به تولید رسیدهاند. البته به جز اولین خودروی یعنی وِلو، این فهرست شامل خودروهای پس از جنگ جهانی دوم است که حداقل 20 دستگاه از مدل رکوردشکن آنها تولید شده باشد، به استثنای هنسی ونوم جدید که در آینده نه چندان دور به این رقم دست مییابد.
Velo نخستین خودروی تولیدی واقعی و قاعدتا سریعترین خودروی تولیدی در آن زمان نیز بوده است . سازنده وِلو کارل بنز بود . از این خودرو در سال 1894، 67 دستگاه و در سال بعد، 134 دستگاه ساخته شد. همه آنها توسط موتوری 1 لیتری با قدرت 3.5 اسب بخار تغذیه میشدند.
این خودروی انگلیسی تمام عیار زندگی خود را به عنوان یک خودروی کانسپت (مفهومی) در سال 1948 در موتورشوی لندن آغاز کرد. مدل کانورتبل (تبدیلشونده) XK120 همچنین برای نمایش موتور 6 سیلندر و نیرومند جگوار که تا سال 1992حضور پررنگی داشت، مورد استفاده قرار گرفت. پس از آن که شاهزاده تایلند با مدل تولیدی مسابقهای سیلوراستون 1949 گشتی زد، جگوار این خودرو را به مجلات خودرو قرض میداد. بیشینه سرعت آن 200.5 کیلومتر بر ساعت بود و شتابگیری صفر تا صد کیلومتر بر ساعت آن 10 ثانیه به طول میانجامید. در حالی که مصرف سوخت آن تنها 8.42 کیلومتر بر لیتر بود.
مدل خیرهکننده SL بر پایه مدل مسابقهای 1952 ، 300SL ساخته شده بود. چارچوب فضایی لولهای و کاپوت، درها و در صندوق آلومینیومی بر این مدل قرار گرفته بود. همچنین یک گزینه اختیاری پانلهای تمام آلومینیومی نیز وجود داشت که مشتریان متمولتر میتوانستند از آن بهرهمند شده و وزن خودرو را تا 80 کیلوگرم کاهش دهند. اما رمز موفقیت SL در آیرودینامیک منحصربفرد آن نهفته بود. در آن زمان SL از چنان بیشینه سرعتی بهره مند بود که آن را به گلوله سرعت تشبیه میکردند. برجستگیهای روی قوس چرخها در کاهش نیروی مقاومت هوا (درگ) تاثیرگذار بود.
این خودروی نفسگیر توسط کمپانی کاروتزریا تورینگ طراحی شده بود، اما بر خلاف طراحی و شاسی لولهای ایتالیایی آن، در نیوپورت ساخته شد. در مسابقهای به سال 1960یک نمونه آزمایشی از DB4 توانست رقیب خود، 300SL را با تفاوت 1.6 کیلومتر بر ساعت شکست دهد.
بدون شک خودروی حباب مانند و کوچک Isetta را میشناسید و حتما شما هم گمان کردهاید که این مدل توسط کمپانی بی.ام.و طراحی شده، اما سخت در اشتباهید! این مدل ابتدا به دست ایزو ریولتو طراحی و بعد مجوز آن به بی.ام.و فروخته شد. بدینترتیب کمپانی پول کافی برای پروژههای بزرگتر و ساخت جیتیهای بیمانند را بدست آورد.
نام میورا از ابتدا با جذابیت و زیبایی پیوند خورده بود. موتور 3.9 لیتری، 12 سیلندر و V شکل آن که به صورت متقاطع نصب شده بود، 350 اسب بخار قدرت تولید میکرد. در نتیجه شتابگیری صفر تا صد کیلومتر بر ساعت آن تنها 7 ثانیه طول میکشید. از مدل اولیه P400s تنها 275 دستگاه ساخته شد. یکی از این مدلها توسط مجله موتور مورد آزمایش قرار گرفت و بیشینه سرعت 275 کیلومتر بر ساعت را بدست آورد.
این خودرو شبیه به یک Rover SD1 بود، اما پا را بسیار فراتر گذاشته و بیشینه سرعت چشمگیرتری به نمایش میگذاشت. از طرف دیگر برخلاف لامبورگینی میورا که در آن زمان رقیب Daytona به حساب میآمد، از یک ساختار سنتی موتور جلو و چرخهای محرک عقب سود میجست.
این مدل که از نمونه اولیه خود یعنی GTO 250 بسیار خوش ساختتر است، به عنوان یک سری مسابقهای خیابانی ساخته شد. موتور مجهز به توربوشارژر آن در بخش میانه خودرو جاسازی شده بود ،اما فراری سیریناپذیر حتی از شکستن رکورد سرعت خودروهای خود نیز دستبردار نبود.
این مدل هم رقیب سرسخت فراری F40 بود که ویژگیهایی چنان بدیع ارائه میکرد که تا آن زمان صنعت خودروسازی به خود ندیده بود. چرخهای منیزیومی، حسگر فشار هوا، تنظیم خودکار ارتفاع و امکاناتی دیگر که به راحتی توضیح میداد چرا بیل گیتس یکی از این خودروها را خریداری کرد. ناگفته نماند که در آن زمان، او از جمله معدود کسانی بود که قدرت خرید این خودروی گرانقیمت را داشت. این مدل همانطور که حدس میزنید، موتور عقب بود در حالی که به توربوشارژر مجهز بوده و 440 اسب بخار قدرت تولید میکرد. شتابگیری صفر تا صد کیلومتر بر ساعت آن 3.7 ثانیه و بیشینه سرعتش 317 کیلومتر بر ساعت بود.
از اول هم قرار نبود مارانلو دست روی دست بگذارد و نظارهگر ربوده شدن رکورد سرعت خود توسط آلمانها باشد. فراری با همت فراوان F40 را روی کار آورد که در مقایسه با پورشه 959، 38 اسب بخار قدرت بیشتر و 250 کیلوگرم وزن کمتری داشت. این خودرو به طور رسمی نخستین خودروی تولیدی سریعتر از EVOLUTION بود. رنگآمیزی بدنه به شکلی انجام شده که بافت فیبرکربنی زیر آن مشخص باشد. هرچند دستگیرههای در چنگی به دل نمیزنند، اما F40 در حد نور سریع میراند.
این افسانه فراموش شده EB110 است که از یک شاسی فیبرکربنی سود میجوید. شاسی EB110 که توسط کمپانی ساخت هواپیمای Aéropsatiale ساخته شده، از سیستم تعلیق دوجناقه برخوردار است. این مدل از حمایت مایکل شوماخر (قهرمان رقابتهای فرمولوان) نیز برخوردار بود؛ او یک مدل زردرنگ EB110 را خریداری کرد. اما برگ برنده EB110 چیزی نبود جز موتور 3.5 لیتری و60 سوپاپ آن که از ساختار 12 سیلندر و V شکل بهرهمند و به چهار توربوشارژر مجهز بود. شتابگیری صفر تا صد کیلومتر بر ساعت آن 4.2 ثانیه به طول میانجامید و با بیشینه سرعت 336.3 کیلومتر بر ساعت به معنای واقع عصر رقابت سوپراسپرتها را آغاز کرد. از این پس بود که قلمروی پادشاهی بوگاتی وسعت یافت.
با وجود این که XJ220 فروش قابل توجهی نداشت و انتظارات مشتریان را آن گونه که باید برآورده نکرد، به بیشینه سرعت 342.7 کیلومتر بر ساعت دست یافت و رکورد سرعت سوپراسپرتهای قبلی را شکست. شتابگیری صفر تا صد کیلومتر بر ساعت این مدل 3.6 ثانیه به طول میانجامید. منبع تامین نیروی آن را یک موتور 3.5 لیتری، 6 سیلندر و Vشکل دوتوربویی تشکیل میداد در حالی که کمپانی پیشتر وعده یک موتور 12 سیلندر و V شکل را داده بود.
مک لارن F1 مجموعهای از ویژگیهای عجیب و غریب و جالب را به نمایش میگذارد؛ این مدل در سال 1993/1372، 500 هزار دلار قیمت داشت، نخستین خودروی تولیدی با بدنه فیبرکربنی بود و محفظه موتور آن برای انعکاس گرما طلا اندود شده بود. از طرف دیگر F1 به یک جعبه دنده از نو طراحی شده احتیاج داشت، چرا که هیچ جعبهدندهای قادر به کنترل گشتاور موتور 6.1 لیتری آن (ساخت بی.ام.و) نبود. F1 در ظاهر و در عمل خیرهکننده بود . شتابگیری صفر تا صد کیلومتر بر ساعت آن 3.2 ثانیه به طول میانجامید و رکورد سرعتش تا سالها شکسته نشد.
بالاخره بوگاتی موفق شد افتخار از دست رفته را دوباره به چنگ آورد. زمانی که ویرون روی کار آمد، سریعترین، نیرومندترین و گران قیمتترین خودروی جهان بود. موتور 8 لیتری و 16 سیلندر آن که با آرایش W چیده شده بود، قادر به تولید 1001 اسب بخار قدرت و 1248.7 نیوتنمتر گشتاور بود در حالی که شتابگیری صفر تا صد کیلومتر بر ساعت آن تنها 2.5 ثانیه؛ شتابگیری صفر تا 200 کیلومتر بر ساعت آن 7.3 ثانیه و صفر تا 300 کیلومتر بر ساعت آن 16.7 ثانیه طول میکشید. همچنین بیشینه سرعت این خودرو 407 کیلومتر بر ساعت و وزن کل آن 1888 کیلوگرم بود.
این خودروی نوگرا تقریبا به طور کامل از فیبرکربن ساخته شده و ویژگی بخصوص آن ترمزهای هوا در قسمت عقب است. با وجود این که شتابگیری صفر تا صد کیلومتر بر ساعت آن 2.78 ثانیه به طول میانجامد، بیشینه سرعتش 412.2 کیلومتر بر ساعت است که در کتاب رکوردهای گینس نیز ثبت شده است. بعد از آن که این رکورد هم بدست بوگاتی ویرون شکسته شد، جرود شلبی، مالک کمپانی اذعان داشت که برای بازپس گرفتن رکورد خود با کمپانی لاستیک سازی میشلن به همکاری پرداخته و به زودی رکورد نوربرینگ را خواهند شکست.
باز هم بوگاتی و یک پیروزی دیگر. سوپراسپرت ویرون اساسا به این منظور طراحی شد تا بیچون و چرا، سریعترین خودروی تولیدی باشد که تا آن لحظه ساخته شده است. مدل استاندارد ویرون 1000 اسب بخار قدرت و سوپراسپرت ویرون 1200 اسب بخار قدرت دارد.
جدیدترین رکورد سرعت به کسی تعلق ندارد جز قهرمان سرعت یا بهتر بگوئیم سریعترین خودروی تولیدی در تاریخ، هنسی ونوم جی.تی. نیروی 1244 اسببخاری آن از یک موتور 7 لیتری دوتوربویی، 8 سیلندر و V شکل که ساخت جنرال موتورز است، تولید میشود و شتابگیری 32 تا 192 کیلومتر بر ساعت آن 7.71 ثانیه به طول انجامد. این خودرو در یک کلام دیوانه است و دیوانهوار میراند! درست است که بر خلاف ویرون، از ونوم هنوز به تعداد کافی تولید نشده و بعضی آن را یک خودروی تولیدی نمیشناسند، اما 435.3 کیلومتر بر ساعت ، سرعتی نیست که بتوان به راحتی از آن چشمپوشی کرد.