1. خانه
  2. اخبار خودرو
  3. خودروسازان داخلی
  4. رحمانی وزیر صمت : کمترین وابستگی به خودروسازان را دارم

رحمانی وزیر صمت : کمترین وابستگی به خودروسازان را دارم

14 مرداد 1398
  • 7

وزیر صنعت، معدن و تجارت به بررسی شرایط کنونی حوزه تولید و اشتغال کشور پرداخت و شرایط تحمیلی پیش آمده برای کشور را یک فرصت به سود اشتغال و تولید دانست. او همچنین تأکید کرد که کمترین وابستگی را به خودروسازان دارد.

 

چالش برانگیزترین مشکلات بخش صنعت در ماه های گذشته مربوط به خودروسازی ها بود

من نه از نظر زمان نه از نظر منابع فرصت این را نداشتم که اقدامات و سیاست های مورد نظر خود را اعمال کنم. همین الان صحبت از خصوصی سازی خودروسازان و واگذاری سهام باقیمانده دولت در این هاست. در حالی که این کار به راحتی انجام نمی شود. تشکیلات عریض و طویل نیاز دارد و مسائل حقوقی زیادی در آن پنهان است. شاید در طول تاریخ وزارتخانه صنعت، معدن و تجارت، کسی را مانند من نبینید که کمترین چسبندگی را به خودروسازان داشته باشد. نه پیش از مسوولیتم و نه در همین دوره وزارت، نه خودم و نه بستگان و آشنایانم هیچ وابستگی به خودروسازان نداشته و نداریم. اما این به معنای نابود کردن خودروسازی ها نیست. دنبال این نیستم که تبر بردارم و از یک طرف قلع وقمع کنم. روز اولی که به این وزارتخانه آمدم، معترضان به خودروسازی ها جلوی در وزارتخانه علیه همه شعار می دادند. آن روز به عمق فاجعه ای که در خودروسازی ها رخ داده بود پی بردم. شما فقط این عدد را در نظر بگیرید که 600 تا 700 هزار نفر در این صنعت مشغول به کارند. از آن طرف، بیش از یک میلیون دستگاه خودرو پیش فروش شده بود و خودروسازان 24 هزار میلیارد تومان از مردم گرفته بودند، اما یک ریال در حساب شان پول نبود. اگر بود بگویند. حرف من را رد کنند؛ اما من دنبال این نبودم که کسی را برکنار کنم. من دنبال حل وفصل این مشکل بزرگ بودم. همین الان هم دنبال حل مشکل خودرو هستم؛ اما یک عده ای نگذاشتند که برنامه و پلن وزارت صنعت برای خودروسازی ها به طور کامل پیاده شود. این یک میلیون و 100 هزار نفری که خودرو پیش خرید کرده بودند، حق داشتند ناراضی باشند. خیلی از این ها سرمایه زندگی خود را فروخته بودند و به خودروسازی ها داده بودند. نیت ما برای شروع کار این بود که این شرایط را مدیریت کنیم.

 

به دنبال دخالت در کار خودروسازی ها نبودم

لزوما معنی مدیریت، دخالت در یک صنعت نیست. مثلا در صنایع غذایی، کمترین میزان افزایش قیمت اعمال شده است. البته من صحبتم مواد اولیه خوراکی نیست. دخالتی در این کار هم نداشتیم. خود این صنایع در رقابت با یکدیگر قیمت گذاری کردند. یا در پتروشیمی ها، روند تخصیص ارز و فعالیت ها در حال اصلاح است. حالا در رسانه ها می آیند و موضوع دو سال پیش را مطرح می کنند و از رشوه گرفتن حرف می زنند. این بی اخلاقی است. من این را طبیعی نمی دانم. قرار هم نیست صحبتی در این باره بکنم. اگر حرفی در این باره بزنم، ممکن است که از آن استفاده سیاسی شود. بنای من این است که در وزارت صنعت وارد عالم سیاست نشوم. آنقدر در تولید و بازار شرایط خاص وجود دارد که وقت هم کم می آورم.

 

در بدترین شرایط وزارت صنعت را تحویل گرفتم

اگر در شرایط عادی بودیم در اصلاحات حوزه صنعت و بازار ایده های خیلی خوبی داشتم و دارم که بهتر اجرا می شد. امروز دغدغه من این است که کل صنعتی مثل خودرو «تعطیل» نشود در صورتی که باید تمرکزمان روی توسعه باشد و ان شاء الله از این موانع هم عبور خواهیم کرد.

روزی که وارد وزارتخانه شدم متوجه شدم که تولید خودرو در آستانه تعطیلی است. دو دغدغه جدی هم وجود داشت که امکان داشت به یک مساله امنیتی تبدیل شود. اول میزان پیش فروش خودرو که بیش از یک میلیون دستگاه بود. دوم تعداد افرادی که در صنعت خودروسازی مشغول به کار بودند و امکان بیکاری آنها وجود داشت. شما به حوزه بانکداری و سپرده های بانکی نگاه کنید. بیش از 14 هزار میلیارد تومان به بانک ها اختصاص یافت تا معترضان به ورشکستگی موسسات مالی غیرمجاز بتوانند به پول سپرده های خود برسند؛ اما این نگاه در بخش تولید وجود نداشت و ندارد. در حوزه خودرو، مشکل نقدینگی وجود داشت و دارد. شرکتی مثل ایران خودرو سالیانه به 40 هزار میلیارد تومان نقدینگی نیاز دارد و سایپا هم همین حدود می خواهد. در حالی که از زمان تصدی پست وزارت و با این همه مذاکره و لابی و درخواست، توانستیم 4 هزار میلیارد تومان تسهیلات از نظام بانکی آن هم با سود 18 درصدی برای تامین سرمایه در گردش دو شرکت خودروسازی وام بگیریم. این رقم یک بیستم رقمی است که مثلا ایران خودرو برای سرمایه در گردش خود نیاز دارد. روزهای اول حضور من در وزارتخانه، به گونه ای تجمع مقابل در وزارت انجام می شد که کل خیابان بسته می شد. اما از روز اول که آمدم گفتم که با مردم برخورد قهری نکنید. ما توضیح دادیم و به مردم گفتیم که به دنبال حل مشکل هستیم.


من از یک جایی به بعد، روی تصمیمات خودم پافشاری کردم. حال آنکه خودروسازان اصلا با این موافق نبودند. من گفتم خودروساز با همان قیمت ثبت نامی باید خودروی پیش فروش شده را به مشتری تحویل دهد. اخیرا ریاست محترم قوه قضاییه هم بر این موضوع تاکید کرده اند. خیلی ها الان باورشان نمی شود که چنین تصمیمی گرفته ایم. چون فضا را منفی کرده اند. فکر می کنند من اینجا نشسته ام و هرچه که خودروساز می خواهد می گویم چشم.


برنامه های زیادی برای اصلاح این روند داریم

ساخت داخل یکی از برنامه هاست؛ اما به دنبال فروش اموال مازاد هم هستیم که البته با مقاومت هایی روبرو هستیم. اتفاقا جلسه ای را با یکی از دستگاه های نظارتی درباره خودرو داشتم. من در این جلسه اعلام کردم که اراده جدی دارم که سهم دولت در خودروسازی ها را واگذار کنم؛ اما موانعی وجود دارد. خواستم که این موانع حل وفصل شود. البته نمی توان به صورت یکجا این شرکت ها را واگذار کرد. شما ایران خودرو را به چه کسی می خواهید بفروشید؟ بخش خصوصی که وارد این بازی نمی شود. با این شرایط نیز، همین وضع ادامه پیدا می کند؛ بنابراین موانع را باید برطرف کرد. این موانع هم در سه بخش طبقه بندی شده است. اول اموال و املاک غیر تولیدی و مازاد است که باید تعیین تکلیف و فروخته شود. دوم شرکت های وابسته به خودروسازی هاست که باید واگذار شوند. در یک جاهایی هم هست که ایران خودرو شرکت درست کرده. فنرسازی و رنگ سازی و رادیاتورسازی چه لزومی دارد که متعلق به خودروساز باشد؟ این فعالیت ها، باید واگذار شوند. بخش سوم این است که فقط و فقط شرکت اصلی بماند و رقابت ایجاد شود. بالای 95 درصد بازار خودرو دست ایران خودرو و سایپا است. با این سیاست، ایران خودرو 30 درصد بازار را به دست می گیرد و رقابت به وجود می آید.


با فناوری های جدید تمام صنایع دستخوش تغییر می شوند و نیروهای شاغل در معرض خطر هستند. در عوض مشاغل جدید ایجاد می شود. بالاخره حاکمیت هم باید فرصت های شغلی جدید ایجاد کند. نه اینکه الزاما به دنبال حفظ شرایط موجود در نیروی انسانی باشد. می توانیم شغل دیگری را ایجاد کنیم.


پیش بینی برای ایجاد شغل های جدید

من دیدگاهی دارم که باید «یک شغل یک پروژه» محسوب شود. اعتقاد من این است که ایجاد یک شغل باید یک پروژه به حساب بیاید. ما در حوزه معدن ظرفیت کم نظیری داریم. بخش صادرات ما ظرفیت بالایی دارد. اما در صنایع بسته بندی بسیار ضعیف هستیم در حالی که هزاران شغل از این راه می توان ایجاد کرد. حوزه صنایع دستی خیلی مغفول مانده است. حتی مشاغل خانگی هم ظرفیت دارد.

چون منابع کشور مشکل جدی دارد. ما در بدترین شرایط مالی قرار داریم. به دنبال این هستیم که متکی به منابع نباشیم یا حداقل منابع دولتی را فراموش کنیم. چون اگر وابسته به منابع دولتی باشیم باید این فعالیت ها را تعطیل کرد. به همین دلیل سراغ راهکارهای جدید رفتیم. روال جاری همین تامین مالی از طریق بانک ها و... است؛ اما از یک گروهی خواسته ام تا برای تامین منابع فکر و ایده جدیدی ایجاد کنند. چون در کل تولید مشکل نقدینگی داریم. ضمن اینکه همه چیز در حال تغییر است. 10 سال قبل اگر به شما می گفتند یک برنامه ای مثل «اسنپ» از طریق گوشی تلفن می تواند مشکل مردم را حل کند باور نمی کردید. همان طور که 40 سال قبل به شما می گفتند یک دستگاه جیبی می آید که شما با آن می توانید به صورت تصویری با آن طرف دنیا حرف بزنید باور نمی کردید. پس همیشه یک راه جدیدی هست. لذا ما الان در حوزه معادن کوچک ایده های جدید را در حال اجرا هستیم. همه فکر می کردند که این معادن قابل استخراج نیست. اسم معدن که می آید همه به معادن گل گهر، چادرملو، مس سرچشمه و سونگون و... فکر می کنند؛ اما معادن کوچکی هم هست که با یک استخراج در مقیاس کوچک ایجاد ارزش افزوده می کند. سرمایه بالایی هم نمی خواهد. کنستانتره تولید شده در این معادن کوچک هم به معادن بزرگ داده می شود تا ذوب و فرآوری شود. الان معادن بزرگ ملزم شده اند که محصولات معادن کوچک را به قیمت روز و با قرارداد بدون شرط خریداری کنند. این باعث می شود سرمایه کوچک فعال شود. از شرکت های کوچک هم خواسته ایم که تجهیزات و ماشین آلات لازم برای این کار را بسازند. این کار هم شروع شده است. بخشی از تصمیمات در این راستاست. کار حاکمیت ایجاد زیرساخت است. مردم هستند که باید کار کنند و روابط تجاری ایجاد کنند.

 

بحث صادرات را هم زمان با نهضت ساخت داخل دنبال می کنیم


صادرات مزیت ایران است. ما موقعیت جغرافیایی و طبیعی خیلی خوبی داریم. منابع انسانی هم زیاد هست. مازاد ظرفیت داخل محصولات تولیدی باید صادر شود؛ اما برای این کار ملاحظاتی هست. اول تنظیم بازار داخلی در برخی از کالاها که باید انجام شود. بازار این کالاها نباید به گونه ای پیش برود که تامین نیاز داخل با صادرات دچار تضاد شود. دوم تخصصی کردن صادرات است. برنامه ما شرکت های تخصصی صادرات و کنسرسیوم های صادرات است. زیرساخت هم یک برنامه است. زیرساخت لجستیکی صادرات هم باید سر جای خودش باشد؛ اما به معنی این نیست که الزاما تمام این کارها را باید دولت انجام دهد. یکی از کارهایی که باید انجام دهیم این است که روی حوزه صادرات هم از توان مردم استفاده کنیم.

 

 

منبع شاتا


نظرات

  • عسکری عسکری (18 مرداد 1398 ساعت 21:53)

    سلام اگه بجای گران کردن خودرو، ماشین ارزان گازسوز به هر ایرانی میدان درمقابل وضعیت بنزین را درست میکردن هم قاچاق بنزین نیود و هم سرمایه کشور غارت نمیشد

  • بنده خدا بنده خدا (15 مرداد 1398 ساعت 17:19)

    واقعا این************** هم داره !!!؟جان مرد برایش پشیزی ارزش نداره!!!

  • مصطفی مصطفی (14 مرداد 1398 ساعت 19:43)

    آقای وزیر لطفا نیم نگاهی هم به تحویل خودرو های معوق شرکت سایپا بیندازید،چرا که شرکت سایپا موظف بود طبق قرارداد دی ماه سال گذشته خودروهای مشتریان خود را تحویل دهد ،ولی هنوز خبری از تحویل خودرو های معوق نیست ؟ !

    بعد از گذشت 7 ماه شرکت سایپا هیچ گونه پاسخگو نیست ؟!

    چرا ؟! خودرو برای فروش نقدی اقساطی دارید ؟! ولی برای مشتریانی که از سال گذشته تکمیل وجه انجام داده و خودرو های پیش فروش شهریور ماه سال 97 را خریداری کرده اند خودرو نیست؟!
    لطفا پیگیری فرمائید و پاسخگو باشید.

    از سایت خوب و خواندنی خودرو هم خواهشمندم پیگیری فرمائید
    ممنون از تحریریه خوب و خواندنی شما

  • kjjjhh kjjjhh (14 مرداد 1398 ساعت 13:52)

    با این وضعیت تحویل خودروی سایپا یعنی تو هیچی هم نیستی جناب....

  • دقیق دقیق (14 مرداد 1398 ساعت 12:03)

    اینقدر شعار ندهید نگاه به جیبتان بیاندازید دم خروستان پیدا شده . اگر واقعاً مدافع مردم بودید الان واردات را با تعرفه پایین آزاد می کردید تا به جولان دادن خودرو سازان پایان دهید ولی درست ابتکار عمل را کامل بدست خودرو سازان دادید تا هر کار خواستند انجام دهند

  • Armin Armin (14 مرداد 1398 ساعت 11:34)

    خدا بزنه به کمر دروغگو

  • vahid vahid (14 مرداد 1398 ساعت 11:12)

    واقعا تابلو هست وابستگی نداری!!!!!!!