پای رنو تندر 90  – Renault Tondar 90 که با نام های "ال 90"، "L90 " و " لوگان " "Logan " نیز شناخته می شود، در سال 1386 به کشور باز شد. در ابتدا کمی طول کشید تا چهره ی زمخت این فرانسوی در میان مردم جا بیفتد، اما بعد از گذشت مدتی کوتاه، تندر اعتماد مشتریان را کسب کرد و مزیت استهلاک کم، مصرف مناسب و کابین جا دار آن بر روی طراحی بی روح و امکانات رفاهی محدودش سایه انداخت. لوگان که ابتدا فقط با جعبه دنده دستی عرضه می شد، اکنون در تیپ اتوماتیک نیز موجود است و " تندر پلاس " نیز با تغییرات ظاهری و توسعه امکانات رفاهی در 2 تیپ دنده ای و اتوماتیک عرضه می شود. پیشرانه ی 1.6 لیتری به همراه جعبه دنده دستی در تندر به خوبی از پس وزن 1150 کیلویی آن بر می آید و در مدل های اتوماتیک نیز شتاب قابل قبولی برای این خودرو ارائه می دهد.
تندر 90 بنزینی در ایران با تیپ های E0-E1 و E2 عرضه شد که تیپ E2، کامل ترین نمونه تندر در ایران است، تمام تیپ های این خودرو دارای ویژگی های فنی یکسانی با یگدیگر هستند، اما تفاوت هایی در امکانات رفاهی و ایمنی آنها وجود دارد.
مزیت های تیپ E2 نسبت به مدل E1 عبارت است از:
چراغ مه شكن جلو
چراغ نقشه خوان جلو
چراغ داخل داشبورد
آيينه هاي جانبي برقی با گرمكن
شيشه بالابر برقي درهاي عقب
تزيين كروم روي جلو پنجره
قاب كرومي پشت آمپر
ريموت راديويي
رینگ 15 اينچ آلومينيومي
صندلي راننده با قابليت تنظيم ارتفاع , پشت سري جلو با قابليت تنظيم ارتفاع , پشت سري صندلي عقب با قابليت تنظيم ارتفاع
نمايشگر اطلاعات سفر (اطلاعات مسافت و مصرف سوخت)
بوق 2 شيپوره