شاید بدترین حس در دنیا ماندن پشت ترافیکی است که حرکت نمی کند. چند سالی است که شرکت سازنده ی سیستم های جهت یابی و مکان یابی شاخص ترافیک سنگین سالانه را اندازه گیری می کند. این شرکت برای اولین بار نتایج این شاخص برای کشور چین منتشر کرده است.

علاوه بر معضلات آلودگی هوا، این شاخص نشان می دهد که مردم در طول سال معادل چند روز کاری را پشت ترافیک های سنگین سپری می کنند.

با نگاه به داده های به دست آمده از سال 2013، بدترین شهر در چین از لحاظ ترافیک های سنگین، شهر تیانجین Tianjin با متوسط 56 درصد ترافیک متوقف است. به زبان دیگر زمان مسافرت شهری در این شهر به خاطر ترافیک سنگین 56 درصد بیشتر از زمانی است که همان مسیر بدون ترافیک سنگین طی شود. در زمان اوج ترافیک سنگین هنگام غروب، زمان ماندن در ترافیک سنگین، 95 درصد بیشتر از زمان طی همان مسافت، بدون ترافیک سنگین است. به بیان ساده تر طی نمودن یک مسافت مشخص در غروب نسبت به زمان های دیگر، تقریباً به دو برابر زمان نیاز دارد.

زمان به تأخیر افتادن در شهرهای هانگژو و پکن به ترتیب 47 و 43 درصد است. از جهت مقایسه، در تحقیقات شرکت تامتام از آمریکای شمالی و جنوبی در سال 2013 مشخص شده است که شهر لس آنجلس بالاترین میزان ترافیک سنگین را دارا است و به طور متوسط 35 درصد به زمان واقعی رسیدن به مقصد در اثر وجود ترافیک افزوده می شود و در زمان اوج ترافیک تا 75 درصد هم می رسد. با این وصف وضعیت لس انجلس با شهر شنیانگ در چین قابل مقایسه است که رتبه یازدهم را از لحاظ بدترین وضعیت ترافیک دارا است. به بیان ساده تر لس انجلس که بدترین شهر ترافیکی آمریکا است از 10 شهر بزرگ چین وضعیت مطلوب تری دارد.

شانگهای مقام هفتم را از لحاظ ترافیک سنگین در چین دارد و به همین دلیل برای کاهش ترافیک سنگین، اقدام به دریافت هزینه از رانندگان کرده تا مردم بی دلیل وارد برخی از محدوده های شهر نشوند. پکن علاون بر در نظر گرفتن مبلغ معین، در برخی از بخش های شهر محدودیت ترافیک قائل شده است.

هنوز هم جریان مهاجرت روستائیان در چین به شهرها به قوت خود باقی است و مردم به دنبال شغل راهی شهرها می شوند که بر ترافیک سنگین شهر می افزاید.