به دنبال خرید یک خودرو خوب، تولیدات موجود در بازار را زیر و رو می‌کنید. از بین ده‌ها محصول ریز و درشت با بودجه مورد نظرتان، به نتیجه‌ای واحد می‌رسید و به نماینده انحصاری برند مورد نظرتان مراجعه می‌کنید. پس از بررسی نهایی خودرو و تایید انتخاب، نوبت به عقد قرارداد و سفارش اتومبیل، بنا به درخواست شما می‌رسد. از مدل، رنگ و پیشرانه شروع می‌کنید اما ناگهان به بزرگ‌ترین معمای این خرید خود می‌رسید؛ چه آپشن‌هایی را انتخاب کنم؟! کدام امکانات مناسب خلق و خو و ایده‌آل‌های من یا خانواده من است؟ خب، هنگام سفارش یک خودروی صفر کیلومتر، انتخاب آپشن‌های ارزنده و مورد نیاز شما و همچنین صرف نظر کردن از آپشن‌هایی که به کارتان نمی‌آید، بهترین برگ برنده برای ذخیره‌کردن پول در حساب بانکی شماست.

برای همین منظور قصد داریم تا در ادامه این نوشته 10 مورد از آپشن‌هایی که آنچنان هم کاربردی به‌نظر نمی‌رسند را معرفی کنیم.

1.تعویض دنده پدالی برای گیربکس‌های اتوماتیک

از نظر تئوری و از فاصله دور، تعویض دنده یک گیربکس اتوماتیک به صورت دستی و آن هم از پشت فرمان، بسیار جذاب به‌نظر می‌رسد. بالاخره موقعیت‌هایی فرا می‌رسند که برای لذت رانندگی یا سریع‌تر به مقصد رسیدن هم که شده، به تعویض دنده دستی نیاز پیدا کنید و باید گفت که چنین موهبتی روی خودروهایی همچون مرسدس‌های AMG، فوق‌العاده لذت‌بخش به‌نظر می‌رسد. اما حقیقت این است که چنین قابلیتی برای یک گیربکس اتوماتیک که کاملا توسط کامپیوتر کنترل می‌شود، آنچنان هم جالب نیست و هیجان خاصی نیز به دنبال ندارد. زیرا ساختار گیربکس‌های خودکاری که روی اتومبیل‌های عادی به کار می‌رود، طوری طراحی شده که دنده را با کمترین میزان فشار بر گیربکس و پیشرانه تعویض کند. بنابر‌این اگر شما قصد داشته باشید پس از رسیدن دور موتور به ردلاین به دنده بالاتر شیفت کنید، این کار عملا غیر‌ممکن است؛ زیرا واحد کنترل جعبه دنده (TCU) با ارسال فرمانی به سلکتور، دنده را در دور موتور تعیین شده توسط ECU تعویض می‌کند. به غیر از این، سرعت کند گیربکس‌های اتوماتیک، توجیهی برای استفاده از پدال شیفتر نخواهد داشت.

2.استارترهای هماهنگ با کمربند

این یک مورد کمی به گذشته مربوط می‌شود. در سال 1973 و زمانی که بستن کمربند ایمنی به عنوان قانونی در کتاب قوانین عبور و مرور کشورهای مختلف قرار گرفت، برخی خودروسازان به سمت سیستم عجیبی با عنوان استارت هماهنگ با کمربند ایمنی رفتند. در خودروهای مجهز به این سیستم، یک سوئیچ کوچک در قفل کمربند (که معمولا هشدار بسته‌شدن کمربند در پشت آمپر را روشن نگاه می‌دارد) به سیستم سوئیچ استارت اصلی خودرو متصل شده تا خودرو پیش از بسته شدن کمربند توسط راننده، استارت نخورد. اما مشکل از آنجا شروع می‌شود که شما حتی برای جابه‌جایی خودرو در پارکینگ نیز ملزم به استفاده از کمربند می‌شوید و این مسئله زمانی حادتر جلوه می‌کرد که اتصال بین سوئیچ استارت و کمربند دچار خدشه می‌شد. این آپشن که در سال 1974 و توسط کرایسلر ابداع شد، برای رانندگان و مالکان خودرو کاربردی به نظر نرسید و به هیچ وجه مورد استقبال قرار نگرفت.

3.سنسور شناسایی باران خودکار

اگرچه مهندسان اتوماسیون و ایده‌پردازان کمپانی‌های مختلف دنیا، همواره به دنبال اجرای ایده‌های جدیدی برای آسان‌سازی کارها توسط کاربر در عرصه‌های مختلف هستند، اما گاهی این تکنولوژی و ایده‌ها آنقدر نیز کار راه‌انداز نیستند. نمونه بارز این موضوع نیز سیستم تصحیح خودکار کلمات به کار رفته روی گوشی‌های هوشمند و نرم‌افزارهای نوشتاری است. در جهان خودرو نیز سیستم تشخیص باران و راه‌اندازی برف‌پاک‌کن خودکار، از جمله امکاناتی است که آنقدرها نیز به کار نمی‌آید. واقعا دسته برف‌پاک‌کن در خودروهای مدرن آنقدر در دسترس هست که نیازی به الگوریتمی برای خودکارسازی این پروسه نباشد.

در واقع مهم‌ترین مشکل این سیستم نیز، عدم توانایی پاسخ در برابر تغییرات ناگهانی در شرایط اورژانسی (مانند رد شدن از کنار یک خودروی سنگین در جاده بارانی که موجب پخش شدن گل و لای و آب موجود روی سطح زمین بر شیشه‌های خودرو می‌شود) که ناچار به افزایش سرعت برف‌پاک‌کن‌ها در کوتاه‌ترین زمان ممکن است، به شمار می‌رود.

4.چراغ‌های منطبق با فرمان

با ورود چراغ‌های زنون و مقدار توانایی آن در روشن کردن محیط به نظر می‌رسید که دیگر مشکلی از لحاظ مقدار دید در شب وجود نداشته باشد اما با توجه به سامانه جدیدی که اخیرا روی بسیاری از خودروهای مدرن دیده می‌شود، کمی دچار تردید می‌شوید!

در این سامانه، با چرخش غربیلک و دور گرفتن خودرو، لنز‌های چراغ جلوی خودرو به سمت مسیر جلو خودرو چرخیده تا جاده مسیر پیش رو را روشن‌تر کند. اما مشکل اینجاست که با توجه به توضیحات فوق‌الذکر، تغییر زاویه نور محدود و چند درجه‌ای چراغ‌های جلو تفاوت چندانی در دید جاده ایجاد نمی‌کند. به همین علت، افزایش قیمت خودرو به دلیل استفاده از این سامانه، چندان توجیهی نخواهد داشت.

5.چراغ مطالعه (چراغ نقشه خوانی)

ایده این آپشن بسیار ریز که شاید از نظر بسیاری حتی به چشم نیاید، به دهه 70میلادی و مرکوری کاپری 1971 بازمی‌گردد. در کابین این محصول برای نخستین بار چراغی با نور نقطه‌ای و ساخته شده توسط کمپانی Hilla، درست در پشت آینه دید عقب تعبیه شده بود که بدون کور کردن راننده و سرنشینان (!)، بخشی از جلوی دست راننده را برای خواندن نقشه یا کتاب روشن می‌کرد. پس از کاپری، چندی از ماستنگ‌ها نیز مجهز به این سیستم به بازار عرضه شدند و البته پس از آن تا دهه 90میلادی خبری از چراغ مطالعه در خودروهای آمریکایی نبود. گرچه این آپشن، آنقدرها هم بزرگ و پر‌هزینه نیست اما وجود یا عدم وجودش، توفیر چندانی در ارزش خودرو حاصل نمی‌کند. همچنین چراغ‌های مطالعه در این روزها جزء امکانات استاندارد بسیاری از خودروهای لوکس به حساب می‌رود.

6.آینه وسط برقی

زمانی که این سیستم روی مرسدس SL500 1996 معرفی شد، تنها به یک کاربرد آن پی بردیم! اینکه اگر در جاده، نور بالای چراغ خودروهای پشت سری، چشمتان را اذیت کند، شما قادر به تغییر وضعیت آینه بدون نیاز به بالا آوردن دست خود هستید! آینه‌های وسط برقی که معمولا با دو یا سه حافظه برای راننده‌های مختلف استفاده‌کننده از خودرو عرضه می‌شوند، در واقع یک ایده نسبتا ناقص برای رفاه حال راننده به شمار می‌روند؛ چرا که تنظیم این آینه در حالت عادی و به صورت دستی، آنقدرها هم سخت به‌نظر نمی‌رسد و حتی شاید دقیق‌تر باشد. پس باز هم به این نتیجه می‌رسیم که هزینه مبلغی به‌طور مجزا و تحمل وزن بیشتر برای چنین آپشنی، چندان دلچسب نیست.

7.کمربندهای برقی

در دهه 80 میلادی و پیش از روی کار آمدن پدیده‌ای به نام کیسه‌های هوا و با توجه به اهمیت پیدا کردن نتایج تست‌های ایمنی، خودروسازان به دنبال بهترین راه برای بالابردن امنیت خودرو بودند. از تغییر ساختار سپرهای خودرو برای جذب ضربه گرفته تا تغییر ساختار شیشه‌ها، ساختار بلوری که در مقابل ضربه کاملا ریز می‌شوند از نمونه‌های این دسته‌اند. عده‌ای نیز به سراغ ارتقای گزینه‌ای که از گذشته روی خودروها موجود بود، رفتند. در آن سال‌ها نوعی عجیب از کمربند ایمنی تحت عنوان Motorized Seat Belt ابداع شد که عملکردی شبیه به ایربگ داشت و در زمان تصادف و برخورد، از وارد شدن ضربه به سرنشینان جلوگیری می‌کرد. گرچه این ایده روی چندی از خودروهای لوکس آمریکایی و آلمانی (محصولات فولکس واگن) استفاده شد، اما به دلیل اشغال فضا و همچنین پیچیدگی، مورد استقبال قرار نگرفت و خیلی زود به خاطرات سپرده شد.

8. سیستم‌های هشدار فاصله

یکی از مهم‌ترین بخش‌های مهارت‌های رانندگی افراد هنگام پارک کردن خودرو و خصوصا در فضاهای تنگ نمایان می‌شود. برای عدم ایجاد مشکل، تسلط کامل روی ابعاد و نقاط کور خودرو، بسیار مهم تلقی می‌شود. اما چند سالی‌ است که با ارائه یک تکنولوژی دیگر از سوی خودروسازان، باز هم نیازی به شناخت ابعاد و گوشه‌های خودرو نخواهید داشت. این سیستم که در ابتدا فقط با 2 یا 3 سنسور در هر سپر ارائه می‌شد، امواجی را به طرفین مقابل خودرو ارسال می‌کرد و زمان برگشت را نسبت به سرعت موج اندازه می‌گرفت تا فاصله تا مانع جلویی را محاسبه کند و به وسیله هشدار «بیپ»، راننده را از برخورد باز دارد. اما چندی بعد، سیستم جدیدی برای پارک خودرو در فضاهای تنگ که در تقابل با دوربین‌های دید عقب و جلو طراحی شده بود، عرضه شد. این سیستم با استفاده از دوربین و سنسورها، مسیر خودرو برای قرار گیری در جای پارک را اندازه می‌گیرد و محاسباتی را برای این منظور انجام می‌دهد؛ اما در واقع برای استفاده از این سیستم باید تنها به هشدارها توجه کنید که باز هم کاری عقلانی به نظر نمی‌رسد. در واقع بود و نبود این سیستم، آنچنان تفاوتی را در سهولت رانندگی نخواهد کرد.

9. صفحه نمایشگر لمسی شورولت ولت

با روی کار آمدن تکنولوژی صفحات نمایشگر لمسی و با توجه به فراگیر شدن آن در زندگی روزمره بسیاری از کارها ساده‌تر شد اما همه ما می‌دانیم که استفاده از این تکنولوژی در زمان راه رفتن، دویدن، دوچرخه سواری و یا رانندگی تقریبا غیر ممکن است و متاسفانه این ایده چند سالی است که به صورت اپیدمی در بین خودروها دیده می‌شود. اگرچه بیوک رگال 1986 نخستین خودرویی بود که از صفحه نمایشگر لمسی-فشاری بهره می‌برد، اما جالب اینجاست که استفاده از امکانات رگال، بسیار ساده‌تر از شورولت ولت مدرن و امروزی به نظر می‌رسد. علاوه بر این، این صفحه نمایشگر لمسی، همانند نمونه‌های مورد استفاده در گوشی‌های iPhone، با پوشیدن دستکش نیز قابل استفاده نیست و تنها با گرمای انگشتان پاسخ خواهد داد.

10.ترمز دستی الکترونیکی

بسیار جالب است اگر بدانید که ترمزدستی با همان مکانیسم ساده خود از نظر بسیاری، جز کاربرد نگاه داشتن خودرو در زمان توقف، مزایای دیگری نیز دارد؛ یعنی جدای از استفاده از این ابزار برای نیاز گفته شده و انجام حرکات نمایشی، بسیاری از رانندگان با استفاده از این سیستم، خودرو را در جاده‌های پیچ در پیچ باریک کنترل می‌کنند؛ همچنین شما می‌توانید بدون ترمزگیری و روشن شدن چراغ هشدار ترمز و تنها با استفاده از بالا آوردن ترمز دستی سرعت خود را پیش از رسیدن به ترافیک اتوبان کاهش دهید و حتی در عبور از بعضی جاده‌های خاص، استفاده صحیح از ترمز دستی می‌تواند کمک شایانی در کنترل خودرو در مسیر داشته باشد.

اما با توجه به روی کار آمدن ترمز دستی‌های الکترونیکی که به صورت دکمه‌ای روی لیور دنده یا گوشه‌ای از کنسول تعبیه می‌شود، تنها با یک بار فشردن، عمل می‌کند و پس از قرار‌گیری دنده در وضعیت R یا D از مدار خارج می‌شود؛ هیچ یک از قابلیت‌های فوق ممکن نخواهد بود.