فقط در تیر و مرداد۱۴۰۲، چند صد میلیون دلار فرآورده (عمدتا بنزین+گازوئیل) وارد(تهاتر) کردیم.

پرداخت این "هزینه دلاری" از جیب همه خانوارهاست که ۵۰٪ شان اصلا خودرو و نفعی هم ندارند، اما باید تاثیر منفی‌اش بر معیشت خود را بپذیرند!

با تداوم این وضع، به زودی درصد سهم  بنزین وارداتی از زیر ۱۰٪ به ۲۰٪ و... از کل می‌رسد:

حال با قبول چشم‌ بسته قیمت تمام شده داخلی حدود ۹۰۰تومان(ارزش نفت صفر)، با لحاظ تاثیر تامین ۱۰٪ نیاز کشور از ‎واردات بنزین ۳۰هزارتومانی،قیمت تمام شده جدید، به روش میانگین وزنی محاسبه خواهد شد:

(۱۰٪×۳۰.۰۰۰)+(۹۰٪×۹۰۰)=۳.۸۱۰ تومان!

راه‌حل؟

مثل گاز و برق، اول ‎بنزین را هم بین همه خانوارها توزیع کنیم؛یعنی طبق توان تولید داخل و لحاظ مصارف عمومی،سهمیه ای (حدود ۲۰ لیتر درماه به هر کدملی) "با همان قیمت ۱۵۰۰" اختصاص و ‎بازار مبادله شکل دهیم هرکس بیش از سهمش خواست از دیگری بخرد یا هزینه بنزین وارداتی را بپردازد.

این فقط سهمیه خانوار است:

نفری ۲۰ لیتر درماه، یعنی نفری ۰.۷ لیتر در روز، یعنی حدود ۶۰ میلیون لیتر در روز برای کل مردم ایران. تولید روزانه بنزین کشور حدود ۱۰۰میلیون لیتر است. بقیه ۴۰ میلیون برای سایر مصارف غیر خانوار باقی می ماند: مصارف عمومی از جمله حمل و نقل بار و مسافر و...