شنیده‌ها حاکی از آن است که تا چندی دیگر قرار است یک محصول جدید از شیر پژو در بازار ایران تولید یا همان مونتاژ شود. خودرویی متفاوت با پژوهایی که پیش‌تر دیده بودیم.

در بحبوحه بحث تحریم‌های ایران، پژو یکی از اولین شرکت‌هایی بود که با غرب همراه شد و صنعت نه‌چندان مستقل خودروسازی ما را زیر آن‌همه مسئولیت و تعهد تنها گذاشت و شانه خالی کرد و رفت. از ترس برخوردهای احتمالی آمریکا و اتحادیه اروپا چنان قافیه را باخته بود که در روز روشن گفت دیگر نمی‌تواند با ما همکاری کند.

گذشت و گذشت. آمریکا و رفقایش هرچه داشتند رو کردند ولی آب از آب تکان نخورد. در عوض گروه خودروسازی پژو به دلیل از دست دادن بازار پرسود ایران میلیون‌ها یورو در ماه ضرر کردند. حالا که اوضاع فرق کرده و رابطه بین ما و غربی‌ها رو به بهبود است، همه آن‌هایی که فکر می‌کردند ایران این و آنی است که بمب هسته‌ای بسازد، به «چه کنم؟ چه کنم؟» افتاده‌اند. از بازگشت غول‌های نفتی گرفته تا شرکت‌های بزرگ حوزه صنعت و معدن.

چند ماه پیش هم دیدیم که مدیرعامل پژو شخصاً آمد و عرض ارادت کرد و این بار با قد خمیده رفت. حالا کاری به این‌که در بازار خودروی ایران چه می‌گذرد و ما بعد از سی و اندی سال به کجا رسیده‌ایم و از نظر فناوری چه در چنته داریم و در آینده می‌خواهیم جواب پژو را چگونه بدهیم، نداریم.

مهم این است که به‌محض ورود جناب مهندس «ماکسیم پیکا» معلوم شد که شریک قدیمی‌اش ایران‌خودرو می‌خواهد دو محصول جدید را روانه بازار کند. اولی شاسی‌بلند 2008 و دیگری هاچ‌بک 301 که اگر خدا بخواهد، حال و هوای پژوسواری در بازار را تغییر می‌دهد.

شاسی‌بلندی با طعم پاریس

آن‌طور که در خبرها خواندیم، می‌گویند 2008 قرار است پروژه مشترکی باشد بین دو طرف؛ یعنی اینکه برای تولید آن نیاز به یک خط مونتاژ جدید است. حالا اینکه بعد از چند سال و تا چند درصد داخلی‌سازی می‌شود، بماند برای بعد ولی مهم این است که این خودرو حداقل در اوایل ورودش کاملاً خارجی است.

این پژو 2008 که داریم درباره‌اش صحبت می‌کنیم،‌ خودرویی است که سال 2013 رونمایی شده است. آن‌هایی که عاشق سینه‌چاک این خودرو هستند می‌دانند که پلت‌فرم آن‌همان هاچ‌بک 208 است. پلت‌فرمی که نسخه ابتدایی‌اش را روی 207 واقعی دیده بودیم. می‌دانید که آن 207 که در ایران است در حقیقت 206 پلاس است. حالا بگذریم. خلاصه که 2008 آمد تا جانشین 207 استیشن شود.

اساساً معنی کراس‌اوور هم همین است؛ یعنی شاسی‌بلندی که زیرساخت آن یک خودروی سواری باشد. چیزی که درباره 2008 نامشخص شده این است که نمی‌دانیم پیشرانه‌اش چه حجمی دارد؟ چراکه پژو برای این فرزندش چند نوع پیشرانه 1.2، 1.4 و 1.6 لیتری در نظر گرفته شده است. ولی یک حسی به ما می‌گوید که طرف ایرانی دست گذاشته روی مدل 1.6 HDi که بر حسب اتفاق مدل تقویت‌شده 1600 سی‌سی آن است.

آپشن‌ها و امکانات

خودروسازان ما را که دیده‌اید؟ هیچ کارشان معلوم نیست. تا لحظه‌ای که ماشین به دستتان نرسیده،‌ نمی‌توانید مطمئن شوید که چه امکاناتی دارید. با این حال ما هرچه پژو درباره 2008 گفته را به شما می‌گوییم. این خودرو مجهز به رینگ‌های 16، 17 و در مدل آخر 18 اینچی آلیاژی است. سیستم ضد سرقت دارد و قاعدتاً باید سقف پانوراما داشته باشد.

نقشه‌خوان ماهواره‌ای با صفحه‌نمایش لمسی 7 اینچی را نیز به قابلیت‌هایش اضافه کنید. چند تریم اصلی برای آن در نظر گرفته شده،‌ یکی «مشکی آکسفورد»، دومی «مشکی برلین»، دیگری «طوسی توکیو»، یکی هم «قهوه‌ای داکوتا» و آخری «برنز پکن». شیشه‌های تیره، صندلی‌های چرم و داشبورد و دسته‌دنده چوبی‌اش حس خوب لوکس بودن را القا می‌کند. آینه‌های آن مجهز به گرم‌کن و با قابلیت تاشوندگی خودکار هستند. بلوتوث و USB‌ که دیگر ارزش گفتن ندارد. پژو 2008 حداقل 6 ایربگ دارد.

سیستم تهویه مطبوع آن نیز اتوماتیک است. این سیستم در مدل‌های فول به‌صورت دوگانه نیز عرضه می‌شود. گرم‌کن صندلی‌ها یک آپشن آن‌هم روی مدل‌های تیپ بالا است. البته وجود ESP (سیستم پایداری الکترونیکی) و کروز کنترل که چیز عجیبی نیست اما حضور سیستم کمکی سرپایینی و سربالایی قدری آن‌هم روی این شاسی‌بلند نه‌چندان قدبلند جای تعجب دارد. به سبک آفرودهای آمریکایی،‌ می‌شود روی کنسول آن یک خروجی 12 ولت برق دید. سیستم صوتی آن چهار باند و چهار توییتر (نخوانید تیوتر) دارد.

نظر دیگران

ازآنجایی‌که هنوز هیچ‌کس حتی جمال این خودرو را ندیده، پس نمی‌توان درباره مثبت‌ها و منفی‌هایش نظر دارد. پس مجبوریم دست به دامن سایت‌ها و مجلات معتبر خارجی شویم. سایت What Car? در تستی که جولای سال گذشته انجام داده بود درباره 2008 این‌طور نوشت: در این آزمون قوی‌ترین پیشرانه را انتخاب کردیم. انتخابی که سروصدای زیاد اتاق را به ارمغان داشت.

البته قوی‌ترین نسخه پیشرانه دیزلی اوضاع به‌مراتب بهترین را نسبت به نمونه بنزینی داشت. ضعف 2008 شدیداً در جعبه‌دنده‌اش دیده می‌شود. در حقیقت این خودرو نیاز به یک یا دو دنده اضافی برای کنترل بهتر دور موتور دارد. فرمان‌پذیری این پژو در سرعت‌های بالا تعریفی ندارد. شاید خسته‌کننده نباشد ولی ابداً هم سرگرم‌کننده نیست. در پیچیدن‌های تندوتیز به‌خصوص اگر مسیر شیب‌دار باشد، حس واژگونی را باید دائم تجربه کنید.

اگرچه این روزها لذت سان‌روف داشتن در شاسی‌بلندها همه‌گیر شده،‌ ولی با 2008 ترجیح می‌دهید همیشه این سقف بسته باشد. صدای باد بی‌اندازه شما را درگیر خودش می‌کند. در روزهایی که پژو بیش از هر زمان دیگری نیاز به افزایش کیفی محصولاتش دارد، عرضه یک شاسی‌بلند تک دیفرانسیل (محور متحرک جلو) می‌تواند روی آینده آن تاثیرگذار باشد. اگرچه باید به این نکته نیز اشاره کرد که 2008 دارای دیفرنسیال ضدقفل با کنترل الکترونیکی است. داخل کابین اولی چیزی که نظر شما را به خود جلب می‌کند،‌ فرمان بیش از حد کوچک آن است. با توجه به کوچک بودن فضای داخلی،‌ دکمه‌ها بسیار نزدیک به هم و فشرده تعبیه شده‌اند.

سایت دیگر CarsGuide‌ است که بعد از تست پژو 2008 می‌گوید: پژو با این محصول، سلیقه اروپایی‌پسند خود را بار دیگر نشان داد. درحالی که نیسان جوک، رنو کپچر، شورولت ترکس و فورد اکواسپرت بازارهای بهتر و بیشتر آمریکا و آسیایی را نیز پوشش داده‌اند؛ اما همین تعصب روی سنت طراحی نیز طرفداران پر و پا قرصی را برایش دست و پا کرده است. از نظر آپشن و امکانات، تنها حضور نقشه‌خوان ماهواره‌ای، گرم‌کن صندلی و شیشه‌های تمام تاریک آن است که به نسبت دیگر محصولات جدید به نظر می‌رسد.

شاید این خودرو برای مشتریان نوجوان با قد متوسط طراحی شده باشد. چراکه حتی ارتفاع داخلی کابین برای سرنشینان جلو نیز کوتاه و نامناسب است؛ اما باید به بزرگ‌ترین برترین این خودرو نیز اشاره کرد. فضای قسمت بار این خودرو چیزی مانند یک سدان فول‌سایز، بزرگ و جادار است. نکته‌ای که در بین هیچ‌یک از رقبایش دیده نمی‌شود. به طوری که با خواباندن صندلی‌های عقب می‌توان از 1400 لیتر قسمت کلی بار بهره برد.

مجله Top Gear‌ که در حقیقت نسخه مکتوب برنامه‌ای محبوب به همین نام است، پژو 2008 را چنین معرفی می‌کند: او همان 208 چاق شده است. محصولی که اساساً از فرانسه آمده تا با فورد و شورولت از آمریکا رقابت کند. البته آنچنان مشتاق نیز که با نیسان جوک از ژاپن رو در رو شود. حتی با اینکه از نظر قیمتی نیز گران‌تر و از نظر ظاهری لوکس‌تر است با این حال ترجیح می‌دهد دور از رقیب آسیایی‌اش باقی بماند. باید اعتراف کرد که این خودرو یک شاسی‌بلند دو نفره است. چراکه به واقع دو صندلی عقبی آن به کار نمی‌آیند.

همان بهتر که از فضای انتهایی خودرو برای چیدن جعبه و چمدان استفاده شود. همان‌طور که گفتیم این همان هاچ‌بک 208 است که قد کشیده است. این تغییر سایز را هم می‌شود داخل اتاق دید. همان دکمه‌ها و همان شکل و شمایل. فقط کمی بزرگ‌تر. با این حال برخلاف خودروهای هم‌کلاسش، چهره‌ای قابل قبول و منطقی دارد. از آن طراحی‌هایی است که در گذر زمان تکراری نمی‌شود. خروجی پیشرانه‌اش آنقدرها هم بد نیست فقط اگر کمی وزن شاسی کمتر بود،‌ شرایط بهتری را در پیش داشتیم.‌

رقبای داخلی

هنوز نه به دار است و نه به بار، قیمت حدودی آن را 90 میلیون تومان تعیین کرده‌اند. شک نکنید وقتی پای عرضه به بازار وسط باشد، قیمتش کمتر از 110 میلیون نخواهد شد. ‌ پیش از هرچیز بدانیم که پژو 2008 در آن سوی آب‌ها رقیبی است برای رنو Captur، فورد EcoSport، شورولت Trax، فیات Panda و نیسان Juke. همان‌طور که می‌بینید رقبایش همگی کله‌گنده هستند؛ اما واقعیت آن است که این خودرو رقیب واقعی در بازار ندارد!