فورد موستانگ اکوبوست ۲۰۱۵ یک پاسخ کامل برای نیازهای دورانی مانند بحران نفت است؛ دورانی که فورد مجبور شد تا مصرف سوخت کمتری را برای مدل اسپرتی‌اش با یک موتور توربوی چهار سیلندری ایجاد کند. این موتور در موستانگ SVO، مدلی بین سال‌های ۱۹۸۴ تا ۱۹۸۶، عرضه شده بود. امّا واکنش بازار به آن چندان مناسب نبود. در همین حال، قیمت سوخت دوباره شکسته شد و کسی دیگر موستانگ‌ها را به خاطر صرفه‌جویی در مصرف‌سوخت نخرید. یک موتور چهار سیلندر برای یک مشتری آمریکایی، بیشتر به معنای درهم ریختن آرزوهای سرعتش است؛ فارغ از این که قدرت خروجی‌اش بر روی کاغذ چه باشد.

در همین حال، شکایت زیادی نمی‌توان از نسخه اکوبوست موستانگ داشت؛ جز اینکه با وجود عملکرد مشابه، قیمتش بسیار گران‌تر از مدل پایه با موتور V-6 است. البته صدایش نیز شبیه یک چهار سیلندر است. در همین حال، فورد سعی کرده که صدای اگزوز را با یک سیستم استریو جبران کند، ولی در عمل موفق نبوده است. این موتور توربوی چهار سیلندر آرامشی در حد توربوهای چهار سیلندر آئودی دارد. البته این‌ها بیشتر یک تعریف هستند؛ چون موتور و خودرو به طور کلی، بهینه‌سازی‌های مختلفی به خود دیده‌اند.

تنها چند دقیقه پس از نشستن بر پشت فرمان موستانگ، کاملاً متقاعد می‌شوید که فورد برای این خودرو سنگ تمام گذاشته است. عایق بودن کابین نسبت به فضای بیرونی، سختی در ساختار، کنترل بر بدنه و کیفیت ساخت، از جمله مهم‌ترین ارتقاهایی است که نسبت به مدل قبلی صورت گرفته است. شاید یکی از عوامل مهم این موضوع، استفاده از سیستم تعلیق مستقل در عقب باشد. شرایط موستانگ در مسیرهای ناهموار دیگر مانند قبل نیست و با آرامش از روی آن‌ها عبور می‌کند. به علاوه، در هنگام پیچیدن، کنترل فرمان به سختی مدل‌های قبلی نیست.

و امّا در مورد شتاب موتور چهار سیلندر. در پیست، این خودرو مشابه همان اعدادی را نشان می‌دهد که برای آخرین مدل V-6 مشاهده کرده‌ایم. البته آن مدل حدود ۴۵ کیلوگرم از خودروی کنونی با تریم پرمیوم و گیربکس اتوماتیک سبک‌تر بوده است. برای مدل ۲۰۱۵، سرعت ۹۶/۶ کیلومتر بر ساعت در مدت ۵/۲ ثانیه ثبت شد. این خودرو همچنین مسیر یک‌چهارم مایل را در ۱۳/۹ ثانیه با سرعت نهایی ۱۵۷/۷ کیلومتر بر ساعت طی کرد. این عملکرد مشابه همان چیزی است که موستانگ GT با موتورهای قبل از «کایوت» نشان داده است. بنابراین عنوان اکوبوست به معنای یک خودروی آرام نیست.

مانند تمام توربوها، مدت زمانی برای گرم شدن توربوها لازم است؛ ولی این موتور آلومینیومی با تکنولوژی سطح بالا، با انژکتور مستقیم و زمان‌بندی سوپاپ همراه شده و زمان زیادی شما را در انتظار نگه نمی‌دارد. جریان گشتاور به خوبی به گیربکس منتقل شده و تا وقتی که با تمرکز زیاد به دنبال تأخیر توربو نباشید، متوجه آن نخواهید شد. همان‌طور که قبلاً هم گفته شد، در موستانگ جدید بهینه‌سازی‌های زیادی انجام گرفته است.

فورد سیستم گیربکس ۶ دنده اتوماتیک را ارتقا داده و تبدیل به یک همراه قابل‌اطمینان کرده است؛ به این معنا که پایین رفتن دنده‌ها بسیار سریع انجام می‌گیرد و برای شتاب‌گرفتن موتور ۲/۳ لیتری کاملاً در اختیار شماست. وقتی قدرت موتور منتقل می‌شود، به اندازه کافی بزرگ هست که خودرو از جا کنده شود.

سواری مدل اکوبوست بسیار شبیه به GT مدل ۲۰۱۵ است و با ارتقای سیستم تعلیق، مسیرهای ناهموار مشکل چندانی برای خودرو و سرنشینانش ایجاد نمی‌کنند. در پیچ‌ها، این خودرو که تجهیزات زیادی در آن به کار برده است و ۱۶۶۱ کیلوگرم وزن دارد، بدنه خود را به شکلی قابل‌توجه خم می‌کند؛ ولی این کار باعث پشتک و غلت‌زدن خودرو نخواهد شد. این سیستم وزن را تنظیم می‌کند و یک مسیر مناسب برای گذر از پیچ ایجاد می‌کند.

در طراحی داشبورد نیز بهینه‌سازی‌هایی انجام شده و اکنون صاحب آپشن سیستم صفحه لمسی «مای‌فورد» شده است تا همراه مناسبی برای این خودرو با طراحی مدرن در جاده‌ها باشد. هدف فورد، آپدیت خودروی نماد خودروسازی خود بوده است و باید گفت تقریباً در انجام این موضوع، موفق عمل کرده است.

همان‌طور که قبلاً نیز اشاره شده، خودروی تست شده مدل پرمیوم است که امکانات اضافه شده، قیمت آن را ۲۵۹۹۵ دلار می‌رسانند. البته خودروی تست‌شده دارای امکانات دیگری نیز بود؛ امکاناتی مانند گیربکس اتوماتیک ۱۱۹۵ دلاری، سیستم راهبری ۷۹۵ دلار و دسته‌ای از تجهیزات به ارزش ۱۱۹۵ دلار شامل سیستم کروز کنترل انطباقی، کاهش ضربه تصادف و برف‌پاک‌کن‌های حساس به باران. همچنین گروه امکانات صوتی 201A با سیستم صوتی ۱۲ اسپیکره، هزینه برابر ۱۷۹۵ دلار دربر داشت. پکیج عملکرد اکوبوست نیز به ارزش ۱۹۹۵ دلار، امکاناتی چون چرخ‌های طرح مشکی ۱۹ اینچی با تایرهای پیرلی P زیرو سامر، میله ضدّلغزش بزرگ‌تر در عقب، سیستم فرمان اسپورتی‌تر، ارتقای تعلیق و ترمزها، رادیاتور بزرگ‌تر و برخی طراحی‌های ظاهری بهتر به خودرو اضافه می‌کند. همراه با دیگر امکاناتی که به موستانگ اضافه شد، قیمت خودروی تست به رقمی نزدیک به ۳۸ هزار دلار رسید که ۵ هزار دلار بیشتر از مدل پایه GT با گیربکس دستی بود.

حالا در مورد مصرف سوخت موستانگ کمی صحبت کنیم. وقتی یک توربوی کوچک را در یک خودروی سنگین قرار می‌دهید، نباید انتظار صرفه‌جویی چندانی در مصرف سوخت داشته باشید. آنچه در این تست به صورت مشاهده شد، مصرف سوخت ۱۲/۴ لیتر در هر ۱۰۰ کیلومتر به صورت کلی بود. این در حالی است که کسی که C7 کوروت دارد می‌تواند مصرف سوخت ۷/۸ لیتری داشته باشد. در همین حال، سازمان حفاظت محیط زیست امریکا می‌گوید که این مدل فورد می‌تواند در بزرگراه به رکورد ۷/۳۵ لیتر در بزرگراه دست یابد.

بنابراین وضعیت مصرف سوخت در مقایسه با بهینه‌سازی و تکنولوژی‌های مورد استفاده در موستانگ، حرف چندانی برای گفتن ندارد؛ چیزی که شبیه به عملکرد یک موستانگ در گذشته نیست و بیشتر شبیه به یک نسخه آمریکایی از آئودی A5 است. در همین حال، وزن بالای آن، چیزی است که تا حدودی ناامید کننده است. البته شرایط نزدیک به آئودی شاید یکی از سیاست‌های فورد باشد تا بتواند این خودرو را در اروپا نیز به فروش برساند.