جذابیت نام آلفارومئو در این است که همان اصالت ایتالیایی فراری و مزراتی را دارد؛ البته در پکیجی کوچک‌تر و دست‌یافتنی‌تر. اما چهره این روزهای آلفارومئو کوچک‌ترین نشانی از میراث سرعت و هیجان این برند دوست‌داشتنی ندارد.با نگاهی به این گذشته پر از هیجان، جای تاسف دارد که ساخته‌های 2 دهه اخیر این ایتالیایی اصیل محدود شده‌اند به خودروهایی دور از هیجان برپایه پلت‌فرم‌های اقتصادی فیات و محصولات دیفرانسیل جلو ناامید‌کننده. در این بین، هر از ‌گاهی، کورسوی امیدی هم دیده می‌شد مثل 8C Competizione که البته همچون ساخته‌های فراری و مزراتی، گران‌قیمت بود و نه‌چندان دست‌یافتنی. اما آلفارومئو دیگر خسته شده از این درجا زدن‌های مدام در مسیر بازگشت به میراث گذشته. با 4C، آلفارومئو می‌خواهد به روزهایی بازگردد که با ساخته‌های دلربا و مهیجش، ستوده می‌شد. در واقع 4C تنها یک خودرو اسپرت خوش‌چهره و مهیج نیست بلکه آغاز دوباره آلفارومئو است.

یک اسباب‌بازی مهیج برای آدم بزرگ‌ها!

4C یک خودرو عادی برای سواری گرفتن‌های عادی نیست؛ این کوپه دلفریب آلفارومئو، یک اسباب‌بازی مهیج برای آدم بزرگ‌هاست. این خودرو ساخته شده تا شما را خوشحال کند، تا به شما حس هیجان بدهد‌ و خیلی هم خوب این کار را انجام می‌دهد. تصور کنید درون یک ساختار مونوکوک مستحکم و در عین حال، سبک وزنِ فیبرکربنی که از جلو و عقب به استحکامات آلومینیومی متصل است، قرار دارید. نمونه ساختاری اینچنین پیشرفته در خلق ابرخودرو‌های فوق‌مدرن و گران‌قیمت مک‌لارن و 918 اسپایدر پورشه به‌کار رفته. حال تصور کنید غرش موتوری را که درست پشت سرتان قرار گرفته. البته این موتور تنها 4 سیلندر و 237 اسب بخار قدرت دارد اما به لطف شاسی فوق سبک که وزن خالص خودرو را به تنها 895 کیلوگرم محدود کرده، 4C در ازای هر 3 کیلو و 786 گرم از وزنش، یک اسب بخار قدرت در اختیار دارد. مزیت این وزن کم و نسبت عالی قدرت به وزن را بر سر هر پیچی احساس خواهید کرد وقتی خودرو بسیار چابک، کاملا تحت فرمان و قدرتمند احساس می‌شود. موتوری که پشت سر راننده، لحظه به لحظه سمفونی سرعت و هیجان را اجرا می‌کند نیز کاراکتر جذابی دارد. این واحد 1.7 لیتری مجهز به توربوشارژر و سامانه تزریق مستقیم سوخت است و توان تولید بیشینه گشتاوری برابر با 350 نیوتن متر را دارد که 80 درصد آن از دورهای پایین 1.700 دور در قیقه در دسترس قرار می‌گیرد.

دوست‌داشتنی‌تر غرش اگزوز خوش‌صدای متصل به این نیروگاه جمع و جور، سوت جذاب نفس کشیدن‌های توربوشارژر آن است که هیجان خاصی به هر بار تخته کردن پدال گاز می‌دهد. برخلاف اکثر خودروسازانی که تلاش می‌کنند این سوت نفس‌های توربوشارژر را در خودروهای اسپرتشان محو کنند، اما آلفارومئو از این صدا برای پمپاژ آدرنالین بیشتر در خون بهره برده است. 4C مانند فراری‌ها و دیگر ابرخودروهای امروزی مجهز به یک گیربکس دو‌کلاچ است از نوع 6 سرعته که به ادعای آلفارومئو، در تنها 130 میلی‌ثانیه دنده عوض می‌کند. اما برخلاف اکثر ابرخودرو‌های امروزی، فرمان فاقد مکانیسم کمکی است؛ مشخصه‌ای که نه‌تنها در پایین نگاه داشتن وزن خودرو تاثیرگذار بوده، بلکه لذتی متفاوت به تجربه رانندگی تهاجمی با یک خودرو اسپرت می‌دهد؛ تجربه ارتباط نزدیک با جاده و محور جلو. سوار بر این ابرخودرو ارزان‌قیمت، دوست دارید مسیر خانه تا محل کارتان تبدیل شود به مسیری پیچ در پیچ در دل کوهستانی پر از درخت با دره‌های بسیار. اما هر آنچه در این پاراگراف خواندید، برای جاده‌های رویایی شمال ایتالیاست. در دنیای واقعی من و شما که پر است از جاده‌های افتضاح و خیابان‌های پر از دست‌انداز، 4C بیشتر به درد بُردن هوش و حواس مردمِ کوچه و شهر می‌خورد.

دیده خواهید شد!

یک درصد هم شک نکنید که پشت فرمان 4C، دیده خواهید شد. راماچیوتی دستچینی از جذاب‌ترین المان‌های طراحی آلفارومئو‌های امروز و دیروز را برای خلق جذاب‌ترین کاراکتر ممکن به‌کار برده. تناسبات عالی بدنه نیز در رسیدن به این ژست مصمم و اغواگر نقشی انکارناپذیر داشته. با طول بدنه‌ای کمتر از 4 متر، 4C 39 سانتیمتر کوتاه‌تر از پورشه کِیمن است اما با پهنای 2.090 میلیمتری، البته با احتساب آیینه بغل‌های بیرون زده، 15 میلیمتر پهن‌تر از این پورشه است. این قالب کوتاه اما پهن با ارتفاعی که به 1.2 متر هم نمی‌رسد، هم در ظاهر القا‌‌کننده احساس سرعت است و هم در حرکت، مانورپذیری خودرو را ارتقا‌ می‌دهد. هویت بخش این چهره جذاب 4C، جلوپنجره مثلث‌شکل نمادین آلفارومئو است که تمامی خطوط بدنه از گوشه گوشه آن آغاز شده‌اند و به سبکی چشم‌نواز، تا دریچه‌های هوای تعبیه شده در شانه برآمده و تنومند چرخ‌های عقب، امتداد یافته‌اند. طرح مخفی ستون‌های جلو نه‌تنها طرح کابین یک جنگنده هوایی را به 4C داده بلکه تلاش دیگری است در جهت نزدیک‌تر جلوه دادن 4C به 33 استراداله. از نمای عقب نیز 4C ژست مشخص یک آلفارومئو اصیل را دارد. از دیگر مشخصه‌های جذاب طراحی بدنه 4C باید به چراغ جلو‌های فاقد لنز با 7‌پروژکتور مجزا و قاب فیبر‌کربنی (آپشنال)، آیینه‌های جانبی بیرون‌زده از دل در‌‌ها و چرخ‌های آپشنالِ طرح کلاسیک آلفارومئو در ابعاد 18 اینچ در محور جلو و 19 اینچ در محور عقب اشاره کرد.

در این کابین دوست دارید سریع برانید!

با ارتفاع کم و پادری‌های پهنی که 4C دارد، تعجبی ندارد اگر سوار شدن به آن کمی هم دردسر داشته باشد. اما پشت فرمان که قرار گرفتید، خود را در موقعیتی راحت می‌یابید که با وجود ابعاد جمع و جور خودرو، کاملا جادار است و فضای قابل توجهی برای پا و سر دارد. دلیل آن هم این است که نشیمن صندلی‌های اسپرت، همچون خودروهای اسپرت واقعی، در ارتفاع بسیار پایینی قرار دارد و خود صندلی‌ها نیز تا حد ممکن، باریک طراحی شده‌اند. درضمن از آنجایی که فرمان قابلیت تنظیم ارتفاع و فاصله دارد، به راحتی می‌توانید بهترین موقعیت رانندگی را برای خود تنظیم کنید. کابین به گونه‌ای طراحی شده که مطمئن باشید قرار است تجربه‌ای مهیج از سواری با 4C داشته باشید. طراحی متمایل به سمت راننده داشبورد، صفحه نمایش مهیج نشانگرهای پشت فرمان به سبک اونتادور و لکسس LF-A و از همه مهم‌تر، جزئیاتی همچون بخش‌های بدون پوشش فیبر‌کربن شاسی و قسمت‌های فلزی بیرون مانده از رودری‌ها به رنگ بدنه نیز نشان می‌دهند این کوپه اسپرت آلفارومئو برای سریع راندن ساخته شده و بس. از نظر امکانات رفاهی اما 4C تقریبا چیزی برای عرضه ندارد. البته دلیل آن، مدیریت بهینه وزن برای رسیدن به بهترین عملکرد فنی بوده. برای مثال، خودرو به‌صورت استاندارد فاقد سیستم تهویه است اما درصورت سفارش، بدون هزینه اضافی روی آن نصب می‌شود. حتی صندلی سرنشین برای صرفه‌جویی در وزن، فاقد مکانیسم تنظیم ارتفاع و فاصله است. همچنین، با وجود اینکه 4C موتور وسط است و می‌شد از فضای زیر کاپوت جلو به عنوان فضای باری جادار بهره بُرد، مهندسین آلفا باز هم به دلیل صرفه‌جویی در وزن و مدیریت بهینه آن، فضای بار را پشت موتور، آن هم در ابعادی محدود (تنها 110 لیتر) تعریف کرده‌اند. با این حال اما این چند قلم ضعف نمی‌توانند آنچنان مشکل‌آفرین باشند چراکه 4C برای مسافرت‌های طولانی مدت و یا جابه‌جایی بار ساخته نشده.

دلبر تقریبا نیم میلیاردی آلفا!

4C در بازاری عرضه می‌شود که یک طرفش را تویوتا GT86 گرفته و سمت دیگرش را، کیمن و باکستر پورشه. مدل پایه 4C با امکانات استانداردی همچون اِیربگ راننده و سرنشین، ABS، کنترل هرزگردی، آیینه بغل‌های برقی مجهز به گرمکن، همیار استارت در سربالایی، کنترل پایداری بر سر پیچ‌ها، چراغ‌های LED عقب، فرمان با تنظیم برقی فاصله و ارتفاع، اهرم‌های تعویض دنده پشت فرمان و هشدار کاهش فشار باد تایرها، در ایتالیا قیمت پایه‌ای نزدیک به 53 هزار و500 یورو دارد اما کافی است آپشن‌هایی همچون چراغ‌های جفت LED جلو با کاور فیبر‌کربنی، فرمان اسپرت چرمی با میکروفایبر و دوخت سرخ‌رنگ، پوشش چرم صندلی‌ها، سیستم صوتی پیشرفته آلفارومئو، کلیپر‌های رنگی سیستم ترمز، چرخ‌های طرح کلاسیک آلفارومئو با تایرهای اسپرت، سنسور‌های پارک عقب و تزئینات رِیس را با یکی از رنگ‌های سفارشی بدنه (سفید صدفی، سُرخ آلفا، سُرخ مسابقه‌ای، نوک مدادی بازالت) سفارش دهید، این رقم خیلی راحت به 65 هزار یورو هم می‌رسد.

در نتیجه انتظار می‌رود با قیمتی در محدوده 400 میلیون تومان در کشورمان عرضه شود. با این حساب، تویوتا 86 با تمامِ قابلیت‌های عملکردیِ ستودنی‌اش، به هیچ عنوان رقیبی در قد و قواره 4C نخواهد بود چراکه جدای از فاصله قیمت معنادار، از نظر ظاهری نیز توان رقابت با افسون چهره 4C را ندارد؛ درست همانطور که نام و نشان تویوتا، آن هیجان و میراثِ سرعتِ آلفارومئو را ندارد. پس 4C در کشورمان هم باید رو در روی کِیمنی قرار بگیرد که نشان پرشکوه پورشه را روی خود دارد؛ بسیار لوکس‌تر و راحت‌تر‌ از 4C است و از یک پیشرانه 6 سیلندر 325 اسب بخاری نیرو می‌گیرد. این 911 کوچولوی پورشه، سنگ محک کوپه‌های موتوروسط کوچک است و به هندلینگ عالی‌اش شهرت دارد. کِیمن S در یک کلام، محشر است. با تمام این اوصاف اما 4C از پیش بازنده این رویارویی نیست، حتی اگر قیمتی در حد کِیمن و یا باکستر داشته باشد. چهره این زیباروی ایتالیایی چنان افسونی دارد که نمی‌توان مجذوبش نشد. مهندسی پیشرفته زیرپوشِ فوق سبک وزنِ این پیکره جذاب نیز چنان کاراکتر وحشی و سریعی به 4C داده که حتی در برابر کِیمن S 6 سیلندر و 325 اسب بخار قدرتش، کم نمی‌آورد. و از همه مهم‌تر اینکه 4C یک پورشه دیگر، با آن چهره تکراری نیست و خریداران خاص خود را خواهد داشت.