حمله چینی ها به پیست آزادی: سایپا ‏S300‎، چانگان ایدو،کیا سراتو،چانگان ‏CS35‎،برلیانس ‏V5‎،برلیانس ‏H230‎‏ و برلیانس ‏H320‎

پنجشنبه گذشته (29 آبان 1393) پیست اتومبیل رانی مجموعه ورزشی آزادی در رویدادی غیرمعمول به محل تست ‏خودروهای جدید سایپا مبدل شده بود.چانگان ایدو و چانگان ‏CS 35‎‏ ، زوتای ‏Z300‎‏ یا همان ‏S300‎‏ که به اسم سایپا آریو معرفی شده است.برلیانس ‏V5‎،برلیانس ‏H320‎‏ سدان و هاچ بک و ‏در نهایت مدل های ‏H230‎‏ برلیانس در کنار کیا سراتو نسل قبل، خودروهای موجود در این ‏تست آزمایش رانندگی بودند.‏

متاسفانه این برنامه در فرصت اندک 3 ساعته برگزار می شد و زمان کافی برای بررسی دقیق ‏و همه جانبه هر هفت خودرو وجود نداشت، اما با این حال می توانیم خلاصه ای از تجربه ‏رانندگی با هریک از این خودرو ها را در پیست ارائه دهیم،که امیدواریم برای خوانندگان عزیز ‏مفید فایده باشد.‏

سایپا ‏S300‎

سایپا آریو (‏S300‎‏) یا همان زوتای ‏Z300‎‏ ،خودرو چندان زیبایی نیست اما از آنجا که بر پایه یکی ‏از مدل های قدیمی تویوتا شکل گرفته است ، ابعادی بزرگ و فضای داخلی نسبتا مناسبی به ‏سرنشینان ارائه می دهد.در واقع به نظر می رسید که فضای داخلی این مدل به خصوص در ‏ردیف عقب از چانگان ایدو (‏EADO‏) بیشتر باشد.سایپا قصد دارد مدل 1.8 لیتری را در ایران ‏مونتاژ کند،اما نمونه حاضر در آزمایش نمونه 1.6 لیتری بود که با حدود 117 اسب بخار (در ‏برخی منابع 120 اسب بخار) قدرت، از عملکرد مناسبی در شتاب گیری برخوردار نیست،البته ‏این پیشرانه با نمونه پایه میتسوبیشی لنسر مشترک است و با این حساب می توان گفت که ‏عملا با یک تویوتا دست کاری شده در چین با موتور میتسوبیشی مواجه هستیم که از ‏گیربکس قدیمی چهار سرعته اتوماتیک ( با عملکرد تیپ ترونیک) بهره می برد.

کیفیت متریال ‏داخلی کابین چندان بالا نیست اما با توجه به قیمت خودرو و مقایسه کابین با خودروهایی ‏چون لنسر یا حتی رنو مگان می توان آن را قابل قبول خواند.در عوض گیربکس عملکرد چندان ‏خوبی ندارد و به وضوح در تعامل با پدال گاز در رانندگی سرعتی با تاخیر و دیرکرد مواجه می ‏شود.ترمزها به شکل جالب توجهی خوب به نظر می رسند و حتی می توان گفت که از توان ‏بیشتری نسبت به پیشرانه نه چندان قدرتمند برخوردارند،اما در هنگام مواجه با پیچ های ‏سنگین درخواهید یافت که قسمت جلویی خودرو تمایل محسوسی به کم فرمانی دارد و ‏فنربندی هم بیش از اندازه نرم ظاهر می شود و این حد از نرمی ،تاثیر منفی خود را بر روی ‏پایداری نشان می دهد.در مجموع آریو یا همان سایپا ‏S300‎‏ یک سدان نرم و بزرگ است که از ‏تجهیزاتی چون دوربین دید عقب هم بهره می برد و به وضوح برای رانندگی اسپرتی ساخته ‏نشده و به خصوص با موتور 1.6 لیتری از ضعف محسوس توان و گشتاور رنج می برد.‏

چانگان ایدو (‏EADO‏)‏ ‏‎

این مدل از چانگان در بازار داخلی چین خوب می فروشد و حتی توانسته که بالاتر از جیلی ‏EC7‎‏ در این بازار پر رقابت حاضر شود.با توجه به این نکته توقع زیادی از رانندگی با ایدو در ‏پیست مسابقه داشتیم که متاسفانه چندان برآورد نشد.ایدو بی هیچ شک و تردید از طراحی ‏خارجی زیبایی سود می برد و در نمای داخلی نیز با طراحی خوب و نزدیک به مدل های فورد ‏مواجه هستیم که البته از نظر کیفیت مواد داخلی چندان هم جالب توجه به نظر نمی رسد و ‏نمی توان گفت که از این جهت مزیت محسوسی نسبت به مدل ارزان قیمت تر (سایپا ‏S300‎‏) ‏دارد.‏

بازهم با یک پیشرانه 1.6 لیتری با 160 نیوتن متر گشتاور و 124 اسب بخار قدرت مواجه ‏هستیم که نیرو را به واسطه یک گیربکس 4 سرعته تیپ ترونیک به چرخ های جلو می ‏رساند.شتاب گیری بازهم چنگی به دل نمی زند اما در ‏DRAG‏ مقابل ‏S300‎‏ مشخص شد که ‏ایدو به راحتی پیش می افتد و این مضوع احتمالا به ضرایب دنده و گشتاور بهتر ایدو مربوط می ‏شود.‏

این خودرو همچنین یکی از معدود نمونه های موجود در آزمایش است که به سامانه کنترل ‏پایداری یا ‏ESP‏ هم مجهز است ولی با اطمینان می توان گفت که ‏ESP‏ از تنظیم درست و ‏مناسبی برخوردار نیست و در زمان مواجه با کم فرمانی بیش از حد در کار راننده دخالت کرده ‏و مستقیما ترمزها را فعال می کند.به هرحال ایدو نتوانست در حد انتظار اولیه ما ظاهر ‏شود،اما به احتمال فراوان به لطف طراحی خوب و تبلیغات سنگین، فروش بالایی را در بازار ‏داخلی تجربه خواهد کرد و به جمع سایر چینی های پر طرفدار می پیوندد.‏

چانگان ‏CS35‎

کراس اوور یا شاسی بلند شهری ‏CS35‎‏ هنوز نیامده طرفداران بسیاری پیدا کرده و ظرف مدت ‏کوتاهی هم‎ ‎‏ با قیمت نقدی بیش از 80 میلیون تومان پیش فروش شده است.طراحی بدنه ‏جذاب و چشم نواز، پلت فرم هوشمندانه دیفرانسیل جلو و طراحی در خور توجه فضای داخلی ‏در کنار قیمت نسبتا رقابتی کافی هستند تا طرفداران مُد گرا خودروهای شاسی بلند شهری ‏به سمت این مدل جذب شوند و البته در کنار تمامی این موارد مثبت، باید از پیشرانه 1.6 ‏لیتری مشترک با مدل سدان (ایدو) هم گفت که نمی تواند جثه 1250 کیلوگرمی چانگان ‏CS35‎‏ ‏را به تحرک وا دارد.ترمزها خوب هستند و هندلینگ نیز حتی علیرغم عدم وجود ‏ESP‏ مناسب و ‏قابل قبول به نظر می رسد،اما توان پیشرانه به خصوص در صورت افزوده شدن وزن بار و مسافر ‏کافی نیست و ای کاش که این مدل چانگان با پیشرانه ای پر توان تر در کشورمان عرضه می ‏شد.

از این موضوع که بگذریم باید به فرمان بسیار خوش دست با دوخت چرمی جذاب، تسلط ‏خوب راننده به محیط پیرامونی خودرو و سیستم تعلیق خوب اشاره کرد که همگی باعث ‏افزایش لذت رانندگی با چانگان در پیچ های پیست آزادی می شوند.متریال داخلی و کیفیت ‏کابین نیز در مجموع بد نیست و با توجه به قیمت 80 الی 90 میلیونی ‏CS35‎‏ می توان آن را ‏گزینه ای قابل قبول در مقابل بسیاری رقبا دانست،البته فراموش نکنید که ‏CS35‎‏ بر خلاف ظاهر ‏SUV‏ مانند خود، بیشتر یک خودرو شهری است و به دلیل ضعف عملکرد پیشرانه،توان مواجه با ‏مسیرهای پرشیب و مسافرت های طولانی با مسافران زیاد را ندارد.‏

برلیانس ‏H320‎

راستش را بخواهید اصلا فکرش را نمی کردیم که برنامه سایپا برای عرضه این مدل در بازار ‏کشورمان جدی باشد،ولی خب دیدن یک ماشین تازه برای اولین بار همیشه هیجان خاص خود ‏را دارد.برلیانس اچ 320 از نظر طراحی بدنه تا حدی به نسل اول ب ام و سری یک شباهت ‏دارد،اما به جای پلت فرم دیفرانسیل عقب ب ام و از ساختار دیفرانسیل جلو با یک موتور 1.5 ‏لیتری چهار سیلندر و گیربکس چهار سرعته اتوماتیک بهره می گیرد.طراحی ظاهری به خوبی ‏محصولات چانگان نیست،اما جذابیت های خاص خود را دارد و در برخی زوایا تازه و مدرن به نظر ‏می رسد.در فضای داخلی هم استفاده هوشمندانه از پلاستیک و پارچه با تریم داخلی کِرم به ‏چشم می خورد که در مجموع از نظر زیبایی و کیفیت نمره قبولی می گیرد.رانندگی با اچ 320 ‏چطور است؟

موتور 1.5 لیتری کمی بیش از 100 اسب قدرت تولید می کند که برای جثه سبک ‏وزن این هاچ بک چینی کافی است.گیربکس عملکرد نسبتا مناسبی دارد و در مجموع باید ‏گفت که برلیانس ‏H320‎‏ تنها خودرو حضار در این تست با نسبت نیرو به وزن قابل قبول ‏است.ترمزها همچون سایر خودروها رضایت بخش به نظر می رسند و فرمان پذیری هیجان ‏انگیز،لذت بخش با چاشنی کم فرمانی فراوان است.با ‏H320‎‏ بعد از یکی دو دور به مرحله ای ‏می رسید که در تمامی پیچ ها از شنیدن جیغ تایر لذت ببرید و در تلاشی هیجان انگیز برای ‏غلبه بر کم فرمانی و سبکی محور عقب غرق شوید.به نظر من رانندگی با این ماشین از پژو ‏‏206 لذت بخش تر است و اگر سایپا بتواند این مدل را با قیمت رقابتی راهی بازار کند،به ‏حاشیه امن فروش انواع پژو 206 های بی کیفیت راه خواهد یافت. ‏H320‎‏ یک مدل صندوق دار ‏‏(سدان) هم دارد که در حاشیه تست حضور داشت اما اجازه رانندگی با آن برای ما صادر نشده ‏بود.این مدل هم از طراحی خوب، کیفیت قابل قبول و فضای داخلی نسبتا کافی برای چهار یا ‏پنج سرنشین برخوردار بود و در صورت عرضه می تواند به خودرویی موفق در بازار فروش بدل ‏شود.‏

برلیانس ‏V5‎

هیچ شکی وجود ندارد که این ماشین به شکل کامل از روی ب ام و ‏X1‎‏ کپی برداری شده ‏است.البته ب ام و و برلیانس در بازار داخلی چین با یکدگیر مشارکت دارند و در واقع شماری از ‏مدل های مخصوص بازار چین ب ام و در خطوط تولیدی برلیانس مونتاژ می شوند و با این ‏حساب می توان گفت که کپی برداری مذکور چندان هم بی اجازه نبوده.به هرحال خودرو حاضر ‏در آزمایش از مدل مجهز به گیربکس دستی با پیشرانه 1.6 لیتری 117 اسب بخاری مشابه با ‏پیشرانه سایر خودروهای چینی حاضر در آزمایش بود که همگی بر مبنای موتورهای ‏میتسوبیشی شکل گرفته اند.برلیانس ‏V5‎‏ قیمتی حدود 95 میلیون تومان دارد و در حدود 10 ‏میلیون تومان از چانگان ‏CS35‎‏ گرانتر است، اما درست نمی دانیم که در مقابل این تفاوت ‏قیمتی چه چیزی نصیب خریدار می شود.گیربکس دستی خودرو مورد آزمایش به وضوح از نظر ‏صفحه کلاچ ضعف دارد و بعد از فشارهای مکرر رانندگان در پیست، افت عملکرد مجموعه کلاچ ‏کاملا محسوس است.

شاسی هم به نظر من،از نظر تعادل و هندلینگ در پس چانگان ‏CS35‎‏ ‏قرار می گیرد و از نظر شتاب نیز تفاوت برلیانس ‏V5‎‏ نسبت به چانگان با توجه به استفاده از ‏گیربکس پنج سرعته دستی ، چندان محسوس نیست.با این حساب می توان گفت که جز ‏برخی تفاوت ها در کیفیت درونی کابین،برلیانس ‏V5‎‏ برتری محسوسی نسبت به چانگان ‏CS35‎‏ ندارد و سایپا دو خودرو رقیب را با قیمتی نزدیک عرضه کرده است که این مسئله ممکن ‏است بسیاری خریداران را در انتخاب خودرو دچار تردید کند.با توجه به آزمایشی که ما در ‏پیست داشتیم، برلیانس ‏V5‎‏ چینی تر از چانگان احساس می شد و در حد فاصل خودروهایی ‏چون لیفان ‏X60‎‏ و جیلی ‏X7‎‏ قرار می گرفت ولی چانگان ‏CS35‎‏ حتی علیرغم پیشرانه ضعیفش ‏بیشتر به محصولات خودروسازان بزرگ نزدیک بود.‏

برلیانس ‏H230‎

کارشناسان سایپا این مدل را تحت عنوان ‏H2‎‏ خطاب می کنند تا علیرغم تشابه اسمی با مدل ‏هاچ بک ‏H3‎‏ (‏H320‎‏) اشتباه گرفته نشود.دو مدل از این خودرو هر دو با رنگ های سپید و ‏موتورهای 1.5 لیتری چهار سیلندر با 103 اسب بخار قدرت و 140 نیوتن متر گشتاور اما با دو ‏گیربکس متفاوت 5 سرعته دستی و چهار سرعته اتوماتیک ( با قابلیت تعویض دستی) در این ‏تست حاضر بودند.نمونه دنده دستی به شکل عجیبی از ‏ABS‏ هم بی بهره بود - یا در اثر فشار ‏آزمایشات دچار نقص فنی در این بخش شده بود- و علیرغم توان کم پیشرانه، عملکرد لذت ‏بخشی را بر روی پیست مسابقه داشت.

حتی علیرغم بهره گیری این مدل از ترمز کاسه ای ‏برای چرخ ها عقب و قفل شدن چرخ های جلو در ترمزگیری های سنگین، دود تایر،کم ‏فرمانی،تلاش برای نگه داشتن خودرو در مسیر و از همه مهمتر احساس خالص و مکانیکی ‏تعویض دنده دستی در افزایش لذت رانندگی با این خودرو نقش داشتند، اما بازهم صفحه کلاچ ‏به نظر ضعیف و کم دوام می رسید.در نقطه مقابل عملکرد گیربکس اتوماتیک نمونه دیگر ‏H230‎، بسیار ضعیف بود و در تعویض دنده ها بیش از آنچه تصور کنید تعلل داشت و در هر ‏شرایطی گیج به نظر می رسید.برلیانس ‏H230‎‏ خودرو گران قیمتی نیست و سایپا هنوز حدود ‏قیمت مشخصی را برای آن در نظر نگرفته است، اما با توجه مشخصات فنی و کیفیت نه چندان ‏جالب مواد داخل کابین به نظر می رسید که قیمتی کمتر از 50 میلیون تومان برای این خودرو ‏قابل پیش بینی باشد و در این صورت هم رقابت این مدل با سایر خودروهای هم کلاس ، ‏همچون دنا یا سمند سورن می تواند بسیار ساده به نفع محصولات ایران خودرو تمام شود.به ‏هرحال این مدل از نظر طراحی بدنه هم حرف چندانی برای گفتن ندارد و ممکن است به همین ‏دلایل در نهایت از برنامه سایپا برای عرضه در بازار خارج شود.‏

کیا سراتو ‏‎2000cc‎

بعد از راندن آنهمه خودرو چینی کم توان،نشستن پشت فرمان یک سدان استخوان دار، نسبتا ‏توانمند و مدرن واقعا تغییر بزرگی بود.سراتو حاضر در این تست نه مدل مونتاژ شده توسط ‏سایپا، بلکه یک خودرو کاملا کره ای با موتور چهار سیلندر 2 لیتری و گیربکس اتوماتیک بود که ‏از ترمز کاسه ای برای چرخ های عقب بهره می گرفت و از این جهت نسبت به چینی های ‏چهار چرخ دیسک اندکی ضعف داشت.با این وجود پیشرانه 156 اسب بخاری به لطف وجود ‏‏194 نیوتن متر گشتاور بسیار توانمند تر از موتور خودروهای چینی ظاهر می شد و رفتار خودرو ‏در گذر از پیچ ها نیز با اختلاف چشمگیری پایدارتر از سایر خودروها بود.

شکی وجود ندارد که ‏سراتو با این موتور و گیربکس از نظر دینامیک رانندگی در سطحی بالاتر از خودروهای حاضر در ‏آزمایش قرار می گرفت و حتی فنربندی نسبتا خشک این مدل که در رانندگی درون شهری ‏کمی مشکل ساز است، بر روی پیست مسابقه به نقطه قوت خودرو مبدل شده بود.به هرحال ‏باید صبر کرد و دید که مدل 1.6 لیتری دنده دستی با 126 اسب بخار قدرت و 156 نیوتن متر ‏گشتاور که قرار است توسط سایپا مونتاژ شود، با چه قیمتی عرضه می شود و از نظر کیفیت ‏تا چه حدی به برادر کره ای خود نزدیک خواهد بود.‏

جمع بندی

سایپا با معرفی همزمان چندین خودرو 1.5 و 1.6 لیتری در بازه قیمتی نسبتا نزدیک (از حدود ‏‏50 تا حدود 90 میلیون تومان) سعی در بدست آوردن سهم زیادی از بازار خودروهای وارداتی ‏چینی در کشور دارد و درست در محدوده ای وارد شده است که شکاف قیمتی بین خودروهای ‏قدیمی تولید داخل و نمونه های وارداتی کره ای و ژاپنی وجود دارد.با این حال نزدیک بودن ‏مشخصات خودروها به یکدیگر و عدم شناخت مردم از برند هایی چون چانگان و برلیانس تا ‏حدی کار انتخاب را برای مشتریان بالقوه چنین محصولاتی مشکل کرده است.از سوی دیگر ‏ناچاریم بگوییم که تقریبا تمامی خودروهای حاضر در این آزمایش (به جز سراتو) از نظر عایق ‏بندی صدا و توان پیشرانه دچار ضعف بودند و علیرغم قیمت نسبتا بالا،هیچ یک نتوانستند ‏آنچنان که انتظار می رفت،در مقام یک خودرو خانوادگی و مسافرتی قابل قبول ظاهر شوند.اگر ‏بنا بر مقایسه باشند می توان گفت که پیشرانه های 1.6 لیتری این خودروها در خوشبینانه ‏ترین حالت هم چیزی بیشتر از موتور های 1.6 لیتری پژو 206 تیپ پنج (‏TU5‎‏) یا 1.6 لیتری تندر ‏‏90 ندارند و طبیعتا نمی توانند مشتریانی که در ازای پرداخت رقم بیشتر، توقع عملکرد بهتر ‏دارند را راضی کنند.بنابراین جای خالی محصولی با توانمندی مطلوب فنی،طراحی پیشرفته و ‏کیفیت بالا، همچنان در بازه قیمتی کمتر از یکصد میلیون تومان محسوس است و مشتریان نا ‏امیدانه در انتظار معرفی چنین خودرویی به آینده چشم دوخته اند.‏

تست و بررسی : سپهر زنگنه

تصاویر: فرهنگ فیروزیان - افشین خالدی