فرض کنید بودجه یک پراید را آماده کرده‌ و شاید به هر دلیلی همچون کیفیت ساخت، عدم راحتی، فضای نامناسب و ...، علاقه‌ای به خرید پراید صفر کیلومتر ندارید و ترجیح می‌دهید خودرویی با رنگ و بویی غیر ایرانی سوار شوید و المان‌هایی همچون مصرف سوخت پایین برایتان اهمیت دارد. اینجاست که در بین خودروهای مونتاژ داخل و وارداتی، گزینه‌ای تحت عنوان دوو سی‌یلو پیش رویتان قرار می‌گیرد؛ خودرویی که علیرغم ذهنیت منفی بسیاری راجع به استهلاک بالا، گزینه‌ای بسیار مناسب برای خرید در بازار فعلی است. اما پیش از تصمیم به خرید؛ خواهیم دید که دوو سی‌یلو چگونه خودرویی است؟! آیا این کُره‌ای مونتاژ ایران در بازار خودروی حال حاضر جایگاه خوبی دارد؟! در ادامه مطلب خواهیم دید.

خودروهای وارداتی را کنار گذاشته و نیم نگاهی به محصولات مونتاژ ایران اوایل دهه 70 شمسی می‌اندازیم. تقریبا همزمان با آغاژ مونتاژ سی‌یلو در گروه خودرویی کرمان خودرو، ایران خودرو نیز به سراغ 405 و عرضه آن در تیپ‌های GL و GLi رفت. هر دو خودرو در یک کلاس و برای نخستین بار به بازار ایران عرضه می‌شدند اما سی‌یلو از حیث طراحی تقریبا 7 سالی جوان‌تر از 405 بود.

اما جالب اینجاست که هرچقدر شکل و شمایل و تیپ دوو ریسر به نسبت بسیاری خودروهای آن دوره کلاسیک و عاری از جذابیت به نظر می‌رسید، سی‌یلو از دید طراحی بسیار مدرن‌تر شد. دماغه آیرودینامیک و جذاب، همچون فیس لفت ریسر و دوو اسپرو، نخستین المانی است که نظر بیننده را به خود جلب می‌کند. چراغ‌های افقی و نازک که در آن روزها تحت عنوان اصطلاحاتی همچون چراغ گربه‌ای در بین خودرو‌دوستان رواج داشت، جلوپنجره‌ای ساده و در‌برگیرنده لوگوی دوو، مه‌شکن‌های دو‌گوشه بامپر و در نهایت کاپوت بسیار کشیده، آن هم با وجود پیشرانه‌ای جمع و جور از دیگر نکاتی است که در مواجهه با دوو سی‌یلو به چشم می‌خورد. البته لازم به ذکر است که در نمونه مورد آزمایش برای زیبایی بیشتر از چراغ لنزدار و جلو پنجره ساده مشکی استفاده شده که چهره‌ای هماهنگ با بدنه ایجاد می‌کند.

اما اگر قصد خرید این چراغ‌ها و تعویض آن با نمونه فابریک را داشته باشید باید گفت که چراغ اسپرت سی‌یلویی چند سالی است که در بازار کمیاب شده و اگر قصد خرید نمونه‌ای از آن را داشته باشید دچار چالش خواهید شد. کما اینکه طلق این چراغ‌ها به مرور زمان زرد می‌شوند و بدین ترتیب نباید روی نمونه‌های دست دوم آن نیز حساب باز کرد. به نمای جانبی می‌رسیم و در وهله اول شیشه‌های جانبی که در سراسر خودرو با سهم اندکی از ستون‌ها کشیده شده‌اند جلب توجه می‌کنند. سی‌یلو با طول 4.5 متر، تنها 10 سانتی‌متر از برادر بزرگ‌تر خود، اسپرو کوتاه‌تر است. با این حال با توجه به شیب کمتر شیشه‌های جلو و عقب این خودرو، کمی کوتاه‌تر از اسپرو به‌نظر می‌رسد. کما اینکه گلگیرهای عقب خودرو که تا بخش کوچکی از چرخ‌های عقب ادامه یافته است، چهره ای شبیه به خودروهای آمریکایی همچون شورولت کاپریس کلاسیک اوایل دهه 90 به این خودرو می‌بخشد. اما به بخش انتهایی خودرو و صندوق نه‌چندان کشیده سی‌یلو می‌رسیم. بخش عقب این خودرو برخلاف ریسر و اسپرو، بسیار خلوت و تنها با حضور 2 چراغ دو طرفین طراحی شده که چراغ‌ها باز هم در نمونه مورد آزمایش به نمونه اسپرت و شفاف تغییر پیدا کرده است.

راحت، اقتصادی، لذت‌بخش!

از جمله ذهنیت‌های اشتباه ایرانی‌ها در مورد محصولات دوو می‌توان به کاربراتوری بودن نمونه‌های نخست وارد شده به ایران اشاره کرد. اما واقعیت امر اینجاست که تقریبا تمام دوو‌های تولیدشده قبل از سال 1994 از سامانه پاشش سوخت TBI؛ یعنی نوعی ترکیب از کاربراتور و انژکتور بهره می‌برند و به خاطر شباهت ظاهری این سیستم تغذیه سوخت به نمونه‌های کاربراتوری، این ذهنیت برای عموم ایجاد شده است. دوو ریسر در نمونه‌های 91، 92 و 93 (البته پیش از 91 نیز در بازار جهانی حضور داشت) در بازار ایران از پیشرانه 4 سیلندر خطی با حجم 1.5 لیتر و سیستم سوخت‌رسانی TBi بهره می‌برد که البته در سال 1994 به فول انژکتور تغییر وضعیت داد که دوو سی یلو نیز با گزینه‌ای مشابه سری آخر دوو ریسرها به بازار ایران راه پیدا کرد. باز هم 4 سیلندر، 1.5 لیتر و 4 انژکتور از سری GM Family 1 با 4 انژکتور و تک میل سوپاپ (2 سوپاپ در هر سیلندر و در مجموع 8 سوپاپ) که قادر به تولید 80 اسب بخار در 5400 دور بر دقیقه است. این در حالی است که جثه خودرو تنها یک تن وزن داشته و با نیم لیتر کمتر، 30 اسب بخار از دوو اسپروی MPFi ضعیف‌تر عمل می‌کند که این در اختلاف 200 کیلوگرمی وزن خالص نتیجه‌ای کاملا متفاوت ارائه می‌کند. با اینکه تقریبا تمام دوو سی‌یلوهای موجود در بازار از جعبه دنده 5 سرعته دستی بهره می‌برند اما تعداد محدودی از این خودرو با جعبه دنده 4 سرعته خودکار نیز در همان سال‌های ابتدایی به صورت سفارشی به بازار عرضه شده‌اند.

البته جالب است بدانید که برای انتخاب دنده عقب این خودرو و در کل تمامی محصولات دوو، برخلاف خودروهای عادی که در مسیر سمت راست پایین قرار می‌گیرد، با کشیدن زائده‌ای تعبیه شده در زیر دسته دنده به سمت بالا و حرکت در مسیر دنده 1 انتخاب می‌شود که این کار علاوه بر کاهش وزن جعبه دنده، تعویض از 1 به عقب را نیز آسان‌تر می‌کند. سیستم تعلیق به کار رفته روی محصولات دوو تماما از نوع مک‌فرسون در جلو و چند جناغی در عقب هستند که به دلیل به‌کار‌گیری از کمک فنرهای بسیار نرم (در مقایسه با محصولات پژو و مشابه) و فاصله محورهای طولانی، سواری بسیار راحتی را در اختیار سرنشینان قرار می‌دهد. کما اینکه زیربندی محصولات دوو نیز عمر طولانی‌تری نسبت به محصولات فرانسوی دارند. طوری که شاید با یک تعمیر اساسی و استفاده از جنس‌های اصلی حداقل تا 5 سال نیازی به تعمیر جلوبندی و سیستم تعلیق نداشته باشید. 4‌در‌، 5 سرنشین و یک غربیلک فرمان مجهز به سیستم کمکی هیدرولیک برای کنترل راحت‌تر، 3 پدال زیر پا و یک دسته دنده در سمت راست و 4نشانگر در پشت غربیلک همچون بسیاری از خودروها با قرار گرفتن روی صندلی راننده پیش رویتان قرار می‌گیرد. اما توجه داشته باشید که این موضوع تنها تا زمانی کلیشه‌ای است که سوئیچ را در توپی استارت نچرخانده باشید. مبلمان و ساختار صندلی‌ها بسیار راحت بوده و با وجود قرار‌گیری در زمره خودروهای نسبتا کوچک دهه نودی، فضای کابین خوبی را به سرنشینان و به ویژه راننده اهدا می‌کند.

تریم خاکستری با پارچه طرح‌دار، پایه ثابت خودروهای دهه 90 اقتصادی‌نمای دوو سی یلو را نیز مزین می‌کند و داشبوردی جمع و جور و شبیه به دوو اسپرو؛ با یک محفظه کتاب اضافی بالای درب داشبورد (Glove Box) که شاید به مذاق بسیاری خوش نیاید پیش روی شما قرار می‌گیرد. سوئیچ را در توپی چرخانده و به روش کلاسیک استارت می‌زنیم تا پیشرانه 1.5 لیتری کم استهلاک این خودرو به جنب و جوش بیفتد. لرزش اندکی از پیشرانه آرام این خودرو به کابین می‌رسد و با اتمام دوره ساسات خودرو، این لرزش کمتر هم می‌شود. اگر پیش‌زمینه‌ای از کلاچ سی یلو نداشته باشید بدون شک در ابتدای حرکت با مشکل مواجه خواهید شد؛ چرا که کلاچ این خودرو بر خلاف محصولات فرانسوی بسیار پایین آزاد می‌شود که البته حین حرکت رانندگی لذت‌بخش‌تری را به راننده هدیه می‌کند.

اما توجه داشته باشید که اگر جزو افرادی هستید که عادت دارید پای خود را حتی بدون فشار روی صفحه کلاچ نگه دارید، با توجه به تلرانس بسیار کم پدال کلاچ سی یلو، به صفحه کلاچ آسیب خواهید رساند. سی یلو با 80 اسب بخار و جعبه دنده 5 سرعته دستی، رکورد شتاب صفر تا صدی نزدیک به پژو 206 تیپ 2 بر جای می‌گذارد. اما به دلیل بهره‌گیری از سیستم تعلیق نرم در دوو سی یلو و در نتیجه خوابیدن کمک فنرهای عقب در هنگام تخت گاز کردن، حس شتابگیری بهتری را تجربه می‌کنید.

ترمزهای ضعیف نسبت به بسیاری از خودروهای دهه 90 علی الخصوص در صورت رگلاژ نبودن ترمزهای عقب و همچنین عدم استفاده از ترمز موتور و معکوس کشی در هنگام کاهش دنده ضعف بزرگی است که نه‌چندان در سی یلو، بلکه در تمام محصولات دوو دیده می‌شود. هرچند استفاده از بوستر و کالیپر ترمز دوو اسپرو 1996 تا حد زیادی این مشکل را رفع می‌کند. پاسخ چرخ‌های جلو به غربیلک فرمان قابل قبول است اما باز هم به دلیل بهره‌گیری از سیستم تعلیق بسیار نرم، در صورت تغییر لاین ناگهانی و یا بازی کردن با فرمان تا حد زیادی کنترل خودرو را از دست خواهید داد. هرچند که کم‌فرمانی سی‌یلو، درست برعکس اسپرو که از مشکل بیش‌فرمانی و از کنترل خارج شدن دم خودرو در پیچ‌های بسیار تند رنج می‌برد نیز از نکات منفی بخش هندلینگ سی یلوست.

آیا سی‌یلو گزینه درستی است؟

نترسید! اسم دوو با هزینه‌های سرسام‌آور و طاقت‌فرسای تعمیر و نگهداری همراه نیست؛ به خصوص اگر سی‌یلو را برای استفاده روزمره خود انتخاب کنید. قیمت قطعات محصولات دوو در بسیاری از موارد کمتر از محصولات تولید داخل است اما اگر به دنبال استفاده از قطعات اصلی باشید می‌بایست کمی حوصله و هزینه بیشتر صرف کنید. این روز‌ها دوو سی یلو از 11 الی 22میلیون تومان در نمونه‌های با سال تولید و کارکرد مختلف فی می‌خورد که حتی در بدترین حالت و شرایط نیز اورهال کامل خودرو چیزی بیشتر از 2 الی 3 میلیون تومان هزینه در بر نخواهد داشت. پس اگر سی یلو را انتخاب می‌کنید و از خرابی‌های محصولات دوو واهمه دارید، با اطمینان خاطر بیشتری به جست‌وجو برای خرید نمونه‌ای مناسب بپردازید. چرا که در این بازه قیمتی خودروی صفر کیلومتری به جز خانواده پراید عاید شما نخواهد شد و اگر به دنبال خرید گزینه‌ای دست دوم نیز باشید؛ باز هم ریسک خرابی و بروز مشکل وجود خواهد داشت.