درخبری که خبرگزاری ایرنا مخابره کرده، اظهار نظر عجیبی از سوی سید سعید امامی دبیر انجمن مدیریت کیفیت ایران اعلام شده و ادعا کرده که برآوردهای دقیق کارشناسی نشان می دهد که در صورت مدیریت صحیح و ابتدایی که نیاز به برنامه ریزی حتی میان مدت نیز ندارد در خط تولید؛ 3 میلیون در هزینه تمام شده خودروی پراید صرفه جویی فوری اتفاق می افتاد که اگر هزینه های ناشی از ریخت و پاش و یا عوارض بی ربط از آن کسر شود هزینه تمام شده پراید نه حدود 20 میلیون تومان که تنها 3 میلیون و 700 هزار تومان خواهد بود.

وی همچنین به پایین بودن بهره وری و ریخت و پاش ها و کیفیت پایین خودروهای داخلی اشاره کرده است.

اگر چه موضوع کیفیت و خدمات و بهره وری مشکلی است که در تمام صنایع ایران و مدیریت دولتی و خصوصی وجود دارد و باید به آن توجه شود، اما چنین اظهاراتی که با ادعای بررسی کارشناسی مطرح و توسط یک خبرگزاری با سابقه منتشر می شود، نه تنها کمکی به بهبود شرایط تولید و صنعت نمی کند، بلکه عملا اظهار نظرهای غیر کارشناسی و نادرست را تشدید می کند و مشکلات را افزایش می دهد.

وقتی دبیر انجمن مدیریت کیفیت ایران چنین ادعایی می کند که قاعدتا باید به کیفیت اظهارنظرهای این انجمن توجه داشته باشد، دیگر از بقیه افراد کوچه و بازار چه انتظاری می توان داشت!

ایشان تاکید کرده که هزینه تولید خودروی پراید، به شرط بهره وری و کاهش ریخت و پاش ها 3.7 میلیون تومان است.

معنای این سخن آن است که پراید با 1000 دلار می تواند ساخته شود!

برای پاسخ به این ادعا لازم است که ایشان نگاهی به لیست هزینه تمام شده خودروهای خارجی در کشورهای مختلف داشته باشند و بعد اعلام کنندکه کدام خودرو در حد پراید و با این مشخصات می تواند با 1000 دلار تولید شود؟

حتی اگر قیمت مواد خام از فولاد و ورق، پلاستیک و مس و ... را برآورد کنیم بازهم نمی توان چنین ادعایی داشت.

وقتی هزینه های تامین مواد اولیه، آب و برق وگاز، حمل و نقل، کارگر و ماشین آلات و... را تنها برای تولید قطعات خودرو در نظر بگیریم، بازهم نمی توان به رقم 1000 دلار رسید و معلوم نیست که این اظهار نظر چه فایده ای دارد و انتشار چنین خبری جز بدبینی مصرف کننده و مشتری و احساس اجحاف بیشتری چه کارکرد و اثری خواهد داشت؟

دبیر محترم انجمن مدیریت کیفیت باید توجه داشته باشند که بعد از خرید مواد اولیه، باید تبدیل به قطعه شود و هزاران قطعه درخط مونتاژ کنار هم جمع شوند.

در شرایطی که ساختار شرکت های خودروسازی به خاطر دولتی بودن و کمبود سرمایه شرکت ها، نیازمند تامین منابع از بانک هاست و بانک ها نرخ سود بالا از خودروسازان دریافت می کنند و شرایط برای تجهیز منابع لیزینگ و اوراق مشارکت و... آماده نیست و به دلیل تحریم، رشد هزینه های ارزی، کمبود سرمایه درگردش، تورم، خرید نقدی مواد اولیه با 120 درصد ارزش مواد وارداتی و.... نیاز به تامین منابع بیش از 10 برابر رشد کرده و سهامداران دولتی، منابع و سود حاصل از عملیات تولید را از شرکت خارج کرده اند و انباشت نقدینگی به حداقل رسید و... چگونه انتظار دارید که پراید 3.7 میلیون تومان هزینه داشته باشد.

این اظهار نظر غیر کارشناسی، حتی بدون توجه به رشد نرخ ارز و سه برابر شدن آن و هزینه های مالی تحمیل شده مطرح شده است.

اگر در شرایط دلار 1000 تومانی چنین نظری داده می شد حداقل به هزینه های تمام شده در شرایط بهره وری کامل نزدیک می شد اماوقتی نرخ ارز به 3 هزار تومان رسیده و هزینه های حمل و نقل و خرید مواد اولیه و... چند برابر شده است، براساس کدام شاخص ها و لیست هزینه ای چنین ادعایی مطرح شده است.

لازم است که به دنبال انتشار چنین گزارش هایی، لیستی از ریز هزینه های مورد نظر انجمن مدیریت کیفیت ارائه شود تا اشکالات و نقاط قابل توجه آن بررسی شود.

زیرا چنین نظراتی از سوی یک نهاد مدنی و انجمن مدیریت کیفیت، مورد توجه افراد غیر متخصص قرار خواهد گرفت و مصرف کننده و مشتری عادی را نسبت به بازار خودرو بدبین خواهد ساخت.

اگر بپذیریم که قانون و عرف و احقاق حقوق مردم، تفاوت بین متخصص و مصرف کننده را مطرح ساخته، شایسته است که افراد صاحب نظر و متخصص در اظهار نظرهای خود دقت بیشتری داشته باشند و سخنان غیر مسوولانه مطرح نکنند و حداقل به لیست مورد نظر هزینه های خود اشاره کنند تا پاسخ مناسب از سوی خودروسازان را نیز شاهد باشیم.