مروری بر تویوتا فورچونر 2016

پنج‌شنبه، تایلند و استرالیا میزبان رونمایی از نسخه سال ۲۰۱۶ شاسی بلند هفت‌نفره‌ی تویوتا، فورچونر (Fortuner) بودند؛ خودرویی که تا به امروز بارها شاهد انتشار تصاویر غیررسمی و جاسوسی‌اش بودیم و همین چند روز پیش هم آخرین تصاویر غیررسمی‌اش را در تایلند دیدیم. فورچونر یک پیک‌آپ (Pickup) نیست، اما اساس و خاستگاهش همان پیک‌آپ (وانت) هایلوکس، محصول دیگر تویوتا، است که خب، بی‌جا نیست که اگر آن را یکی از بهترین پیک‌آپ‌های ژاپنی بدانیم.

این خودرو که طبق گفته‌ی سازنده یک 4WD «واقعی» و «واقعاً جان‌سخت» معرفی شده است، با تقسیم به سه مدل GX، GXL و Crusade [همیشه از این نام‌گذاری تویوتا بدم می‌آمد! چرا نام‌های واضح‌تری نمی‌گذارند؟] در اوایل آبان ماه در استرالیا به فروش خواهد رسید.

موتور هر سه مدل فورچونر سال ۲۰۱۶، «چهار سیلندر تزریق مستقیم سوخت توربو» خواهد بود که حجمی معادل ۲/۸ لیتر خواهد داشت، همچنین این موتور ۴۵۰ نیوتن‌متری (گشتاور) توسط ۱۷۵ اسب‌بخار به جولان در سخت‌ترین شرایط خواهد پرداخت.

اگر هنوز در مورد قدرت این 4WD شک دارید، شاید اشاره به توانایی بکسل کردن حداکثر ۳ تن در حالت دنده‌ی دستی و ۲/۸ تن در حالت دنده‌ی اتومات، شک و تردید شما را از بین ببرد؛ این خودرو که از ۶ دنده‌ی دستی و اتوماتیک بهره خواهد برد، با تجهیز شدن به سیستم کنترل بکسل، از خودرو و یا کابینی که توسط گیره به سیم بکسل وصل شده‌اند در برابر هرگونه باد مخالف، دست‌انداز و دور زدن‌های سریع و خشک محافظت خواهد کرد.

فورچونر ۲۰۱۶ نیز مانند جیپ ویلیز ۱۹۴۲ [که همیشه جز حسرت خاطراتی که پدرم از آن تعریف می‌کند، چیزی نصیبم نشده است!] تنها از سیستم «چهار چرخ متحرک موقت» بهره خواهد برد که این حالت قابل تنظیم به 4WD High و 4WD Low نیز خواهد بود؛ تمام این‌ها برای تضمین قدرت و پایداری این خودرو در طی مسافت‌های طولانی و پر فراز و نشیب آف-رود کافی به نظر می‌رسند!

سیستم تعلیق این خودرو نیز برای انطباق خود با قوانین سخت و محکم استرالیا، از تعلیق دوجناقی در جلوی خودرو و همین‌طور تعلیق Multi-link در عقب آن بهره خواهد برد؛ سیستم تعلیقی که طبق گفته‌ی سازنده باعث بهبود فرمان‌پذیری و راحت و لذت‌بخش‌تر شدن تجربه‌ی رانندگی خواهد شد.

امکانات پیش‌فرض این خودرو عبارت‌اند از: دوربین عقب، ۷ کیسه‌ی هوا، سیستم کمکی جلوگیری از عقب رفتن خودرو هنگام استارت در سراشیبی، سیستم هشدار اضطراری به راننده‌های اطراف، تهویه‌ی مطبوع برای سرنشین‌های عقب و جلو، صفحه‌ی تاچ بزرگ برای کنترل موسیقی و دیگر موارد، سیستم Toyota Link، پله‌های کمکی در طرفین خودرو، چرخ‌های ۱۷ اینچی و محفظه‌ی سرد و گرم نگه داشتن غذا و نوشیدنی.

دو مدل دیگر این خودرو نیز با بهره‌بردن از باربند، چراغ‌های مه‌شکن، سنسور عقب برای پارک کردن، سیستم ورود به خودرو و استارت زدن بدون نیاز به کلید، سیستم کمکی پایین آمدن از سراشیبی، چراغ‌های b-LED و چراغ روز، درِ عقب برقی و در آخر چرخ‌های ۱۸ اینچی، انتخاب‌های گران‌قیمت‌تری هستند که در اختیار خریداران قرار خواهند گرفت. البته در نظر داشته باشید که اگر همین خودرو به بازار داخل وارد می‌شد، به‌صورت کاملاً اتفاقی از امکانات «فول شرکتی» بهره می‌برد که در آن تنها امکانات و تجهیزاتی که به زیبایی خودرو کمک می‌کردند یافت می‌شد و خبری از سیستم‌های امنیتی و استاندارد رانندگی این خودرو نبود!

نظر شما چیست؟ آیا اگر این خودرو به ایران وارد می‌شد، در بین کراس-اوور‌های کنونی به جایگاه قابل قبولی دست پیدا می‌کرد؟