سکوت سنگین رنوپارس؛ بار مسئولیت‌های معوق رنو برگردن کیست؟

در حالی هنوز خریداران خودروهای فرانسوی خودروهای پیش خریدی خود را تحویل نگرفته‌اند که در ساختمان بلند بالای رنو در سعادت آباد همه چیز آرام است فرانسوی ها قبل از تحریم‌ها چمدان هایشان را بسته و ایران را ترک کرده‌اند تا به قول معروف آب از آسیاب بیفتد.

این روزها به تعویق افتادن خودروهای تحویلی در پیش فروش‌ها یک مشکل جدید برای خودروسازان شده به نحوی که خریداران هر روز با تجمع روبه روی شرکت های خودروسازی خواستار احقاق حقوق خود هستند اما متأسفانه هنوز چاره اساسی برای این مشکل آنهم در محصولات فرانسوی پیش بینی نشده است.

جالب اینجاست در حالی هنوز خریداران خودروهای فرانسوی خودروهای پیش خریدی خود را تحویل نگرفته‌اند که در ساختمان بلند بالای رنو در سعات آباد همه چیز آرام است. نه نشست خبری برقرار می‌شود تا رسانه ها پاسخ سوالات خود را بگیرند و نه کسی هست که بار مسئولیت‌های معوق رنو را بر گردن بگیرد. رنو این روزها همانند عملکرد گذشته خود در بازار ایران همچنان رفتار و زرنگی های گاه و بیگاهش را ادامه می دهد و هنوز هیچ خبری از برخورد جدی با رفتای های متناقض آنها نیست. قرار بود در قراردادهای جدید متعهد به تعهدات خود باشند اما در دور جدید همکاری ها نه تنها خبری از اجرای تعهدات نیست بلکه مشتریان محصولات رنو هر روز سرگردان تر دیروز هستند.

در میان تاکتیک‌های مختلف رنو در بازی با صنعت خودروی ایران می‌توان به صحبت‌های پیمان کارگر مدیرعامل ایرانی رنوپارس که البته حالا از مدیران رده بالای گروه رنو- نیسان به حساب می آید، اشاره کرد. او که همیشه در نشست‌های خبری بر ایرانی بودن خود تاکید می کرد در خلال افتتاح تولید ساندرو استپ وی در سال 95 در شرکت پارس خودرو در پاسخ به یکی از خبرنگاران درباره تحریم ها در آینده گفت: امروز حالمان خوب است و ما چرا باید این پتانسیل را رها کنیم؟ چرا باید جایی که می توانیم تا روزی 800 دستگاه رنو تولید کنیم را ول کنیم؟

هر چند در آن روزها تولید رنو هر روز رو به افزایش بود و حتی رکورد تولید 600 دستگاه در یک روز هم به ثبت رسید.اما با آغاز رقابت های انتخاباتی در آمریکا و ظهور تفکر ترامپیسم، صحبت هایی از زدن زیر میز برجام از سوی ترامپ به گوش رسید. این در شرایطی بود که خودروسازان داخلی با اتکا به توانایی‌های تولید و البته دلگرم از حمایت رنو بر اساس تعهدهای دو طرفه به تولید خودرو می‌پرداختند.

در فاز جدید رنویی‌ها قول همکاری مستحکم تری را داده بودند با این وجود خودروسازان سعی کردند در فروش محصولات رنو کمی محتاطانه عمل کنند تا تجربه های گذشته تکرار نشود. بر همین اساس پارس خودرو که به عنوان پایگاه اصلی تولید رنو در ایران شناخته می شود، در سال 97 و آن هم در اردیبهشت ماه تنها اقدام به فروش تعدادی تندر 90 کرد و خانواده ساندرو را در سال 97 در لیست فروش قرار نداد. ایران خودرو نیز رفتاری مشابه را اتخاذ کرد. در این شرایط کارلوس گون ( گوسن) مدیرعامل وقت گروه رنو-نیسان در خلال مجمع سالینه سهام داران این شرکت در پاریس گفت" رنو در صورت تحریم شدن ایران، این کشور را ترک نمی کند و تنها روش عملکرد خود را تغییر می دهد".

تحریم ها شروع شد و قطعات نیامدند تا مشخص شود بازی رنو با افکار عمومی و صنعت خودرو ایران ادامه دارد. در چند ماه گذشته که صدای اعتراض مشتریان رنو به آسمان رسیده است، شیشه های ضخیم ساختمان رنو در سعادت آباد اجازه نمی‌دهد صدای مردم به رنویی‌ها برسد. در این ساختمان همه چیز آرام است. فرانسوی ها و مدیران ایرانی- فرانسوی قبل از تحریم ها چمدان هایشان را بسته و ایران را ترک کردند. به این ترتیب چراغ های اتاق مدیران ارشد ساختمان شیشه ای خاموش شده تا به به قول معروف آب ها از آسیاب بیفتد.

در حالی که طبق اساسنامه این شرکت، رنوپارس مسئول تأمین قطعات مورد نیاز تولید کنندگان داخلی در ایران است، این شرکت علی رغم ژست های رسانه ای هیچ پلن B برای دوران تحریم نداشته است و حالا بار بدعهدی آنها بر دوش خودروسازان داخلی سنگینی می کند. این در شرایطی است که طبق شنیده ها از منابع آگاه، خودروسازان داخلی قبل از هر پیش فروش در خصوص تامین قطعات مورد نیاز هماهنگی های لازم را برای تأمین کننده ( رنو پارس) را انجام داده بودند.

حالا حتی رنوپارسی‌ها علت رفتن و عمل نکردن به تعهدات را عنوان نمی‌کنند! آن هم در شرایطی که خودروسازان ایرانی برای انتقال پول و قطعات ابراز آمادگی کرده اند و طبیعتا رنو به غیر از تحریم هیچ توجیه دیگری برای عدم همکاری ندارد.

به هر حال پاک کردن صورت مسئله مشکلات جاری صنعت خودرو دردی را از کسی دوا نمی‌کند. اما چرا کسی به سراغ رنو رفته است؟ آیا رنویی ها به هیچ ارگان و سازمانی پاسخ گو بوده اند؟ خیر. ساختمان شیشه ایی آرام است تا آب ها از آسیاب بیفتد.