تویوتا یک دوجین خودروی کراس آور و شاسیبلند تولید میکند که همه آنها نیز بسیار محبوب و معروفاند. یکی از مدلهایی که در کشور ما کمتر شناخته شده، هایلندر میباشد. سایقه این خودرو به سال 2000 برمی گردد و این خودرو روی زیربنای مدل فوررانر قرار گرفت تا یک SUV متوسط و بزرگتر از راو 4 باشد. نسل فعلی این خودرو از سال 2013 وارد بازار شده و سومین نسل از این خودرو میباشد. ماشینهایی چون جیپ گرندچروکی، نیسان پت فایندر و فورد اکسپلورر از مهمترین رقبای هایلندر محسوب میشوند.
در حال حاضر، هایلندر با موتورهای 2.7 لیتری 4 سیلندر، 3.5 لیتری شش سیلندر و مدل هیبریدی ارائه میشود که مدل مورد آزمایش در این این مطلب، همان نمونه هیبریدی میباشد.
هایلندر جدید نسبت به نسل دوم، 7.5 سانتیمتر کشیدهتر شده استو خطوط تند و تیز بدنه نیز صاف و منحنی شدهاند تا فرم کلی خودرو از شکل جعبه مانند و زمخت، فاصله بگیرد. با وجود هفت صندلی، فضای داخلی بسیار دست و دلباز به نظر میرسد. صندلیهای انفرادی ردیف دوم هم بسیار راحت هستند. دسترسی به ردیف سوم نیز به آسانی مقدور است.
طبق انتظاری که از تویوتا میرود، فضای داخلی بسیار آرام و راحت است. صدای داخل کابین در سرعت 113 کیلومتر بر ساعت در حد 69 دسیبل میباشد که بسیار ساکت است. این تأثیر مواد مرغوب و کیفیت بالای عایقبندی اتاق است. فضاهای متعددی برای وسایل در نظر گرفته شده است. حتی در زیر دسته صندلیها نیز میتوانید وسایل خرد و ریز خود از جمله دسته بازی که در هنگام فراقت برای سرگرمی استفاده میکنید یا یک دوربین بزرگ DSLR را قرار دهید.
فضای کابین با چرم پوشیده شده است. صندلیهای جلو مجهز به گرمکن و خنککن میباشند. صندلیهای ردیف سوم در دو تکه و با نسبت 60/40 جمع شده و در کف کابین جای میگیرند. فضای این صندلیها 8.5 سانتیمتر گسترده تر شده است. و این برای کسانی که پیش از این از محدودیت این فضا گله داشتند، خبر خوبی است و پس از این میتوان علاوه بر کودکان، بزرگسالان را روی این صندلیها سوار نمود.
فضای بار 13.6 فوت مکعب میباشد که در پشت ردیف سوم قرار دارد. سقف پانوراما، نور کافی به داخل اتاق میآورد و فضا را جذابتر میکند. سیستمهای رفاهی و ایمنی کاملی هم توسط تویوتا برای هایلندر در نظر گرفته شده است.
اما به بخش اصلی ماجرا میرسیم. پیشرانه هیبریدی این خودرو از یک موتور V6 با حجم 3.5 لیتر و توان 231 اسب بخار و یک جفت موتور الکتریکی متفاوت تشکیل شده است. هر کدام از موتورهای الکتریکی روی یکی از محورها قرار میگیرند. برای تأمین انرژی موتورهای الکتریکی از باتریهای نیکل متال هیدرید استفاده شده است. خروجی خالص این مجموعه 280 اسب بخار میباشد.
تعویض و سوئیچ نیرو از بنزین به الکتریکی یا یکپارچه، به آرامی و بدون تنش انجام میشود. گیربکس CVT در این میان نقشی اساسی دارد. برای شتاب گیری صفر تا 96 کیلومتر بر ساعت به 7.6 ثانیه زمان نیاز است. و در 15.8 ثانیه میتوان 400 متر را پیمود. این ارقام چند دهم ثانیه از مدل غیر هیبریدی همین خودرو کندتر به نظر میرسند که شاید به دلیل وزن اضافه تحمیلی از سوی باتریها و موتورهای الکتریکی باشد. با این وجود هنوز این خودرو را در رده خودروهای شاسی بلند سریع طبقهبندی میکنیم.
هایلندر هیبریدی، عملکرد خود را فدای محیطزیست و بهره وری کرده است. مصرف سوخت میانگین در تست، 9.4 لیتر در صد کیلومتر بود که نسبت به مصرف 12.38 لیتری مدل شش سیلندر غیر هیبریدی، پیشرفت قابل ملاحظهای را نشان می دهد. البته باید در نظر داشته باشید که بیش از 5500 دلار پول بیشتری بابت بهای این خودرو نسبت به مدل V6 معمولی پرداخت میکنید. آیا این به نفع شماست؟ شاید در کوتاه مدت این گونه نباشد اما در هر حال، عادات رانندگی شما میتواند روی چنین تصمیمی، تأثیر بگذارد. خوشبختانه در ایران و بسیاری از دیگر کشورها، سوبسیدهایی به خودروهای هیبریدی تعلق میگیرد و مثلاً بابت واردات این خودروها مالیات و عوارض به مراتب کمتری دریافت میشود که اختلاف قیمتی را جبران خواهد کرد.
ترمزگیری از سرعت 113 کیلومتر بر ساعت نیاز به 57 متر مسافت برای توقف کامل دارد که اندکی از مدل V6 معمولی بهتر است. اما فراتر از اعداد، رفتار پدال ترمز است که کمی گیج می زند. مخصوصاً زمانی که به هد از یک رانندگی آفرود، حسابی داغ شده باشد. فرمان نیز تنبل و بیتفاوت به نظر میآید. به نظر میرسد که راحتی اولویت بیشتری برای تویوتا بوده تا دریافت حس آفرود و جادههای ناهموار به صورت مستقیم.
تویوتا هیلندر، خودروی خوبی است. با فضای داخلی جادار و راحت. مصرف سوخت قابل تأمل و کیفیت سواری مناسب در جاده. مهمتر از همه آرم تویوتایی است که روی پیشانی آن میدرخشد. با وجود قیمت 51 هزار دلاری مدل تست شده، باید آن را از جمله خودروهای لوکس نیز به شمار آورد.