سانتافه یا همان هیوندای ix45 از آن ساخته‌های کره‌ای است که در بازار جهانی از فروش بالایی برخوردار است. این خودرو در ایران هم طرفداران خودش را دارد. هرچند مدت زیادی از عرضه آن در بازار ایران نگذشته است اما فروش بالای این خودرو حتی سطوح دیگر بازار را نیز تحت تأثیر قرار داده است. یکی از عوامل فروش مناسب نسل جدید این خودرو محبوبیت نسل قبلش در ایران است. نسل قبل با بهره‌گیری از پیشرانه‌ای پرتوان و گیربکسی نسبتاً دقیق از نظر قابلیت‌های اسپرت و حتی تا حدودی آفرود، توانست از مالکانش نمره قبولی دریافت کند. اما نسل جدید سانتافه شخصیت متفاوتی دارد که در ادامه به آن می‌پردازیم.

طراحی نسل جدید بر گرفته از زبان طراحی جدید هیوندای موسوم به Storm edge است. همانطور که از نام این سبک پیداست روش جدید طراحی محصولات هیوندای همچون طوفانی همه چیز را سبک طراحی محصولات این کمپانی تغییر داده است. البته همکار دیگر هیوندای یعنی کیا موتورز هم همزمان با هیوندای تحولی عظیم را در طراحی محصولاتش پدید آورد تا هر دو کمپانی ضمن همکاری، رقابتی دوستانه هم داشته باشند. با توجه به آنچه که ذکر شد، سانتافه جدید را باید یکی از نمایندگان مهم هیوندای و در بخش مهمی از بازار برشمرد. به همین دلیل طراحانش سعی کرده‌اند بدنه سانتافه را طوری نقش بزنند که کمترین نشانه‌ای از طراحی نسل قبلش را به یادگار نداشته باشد و همه خطوط بوی تازگی دارند.

ظاهر سانتافه جدید کمی به فورد Edge شبیه است. دلیل این شباهت را باید در جلو پنجره کرومی بزرگ این خودرو جست‌وجو کرد. شکل هندسی جلوپنجره شبیه به یک شش ضلعی کشیده است که درونش قطعات بزرگ کرومی قرار دارد. بخشی از چراغ‌ها تا روی سپر کشیده شده‌اند و حجمی در لبه‌های بیرونی درب پوس محفظه موتور دیده می‌شود. سپر سانتافه را باید به دو بخش تقسیم کرد. بخش اول مربوط به قسمتی است که رنگ شده است و پروژکتورها در آن تعبیه شده‌اند. اما بخش دوم در پایین سپر قرار دارد. در این بخش از مواد ضرب‌گیر پلاستیکی استفاده شده است. همچنین یک بمپر بخش زیرین سپر را احاطه کرده است. البته دور تا دور گلگیرها و رکاب‌ها نیز قطعات پلاستیکی وجود دارد که به نوعی محافظه لبه‌های بدنه در مقابل برخورد با زمین و یا سنگ هستند.

یکی دیگر از جذابیت‌های نمای ظاهری سانتافه در گرافیک چراغ‌هایش نهفته است. حلقه LED که دور تا دور لنز چراغ‌های زنون را فرا گرفته است، چراغ‌ها را بدل به چشم‌هایی کرده که با خشم بیننده را می‌پایند. در نمای کناری همان ضرب‌گیرهای پلاستیکی دور تا دور بدنه دیده می‌شود که اصلاً جذاب نیستند. هرچند این قطعات از آسیب دیدن بدنه جلوگیری می‌کنند اما خودروهای مثل سانتافه را باید کراس‌اوورهای درشت‌اندام نامید که به ندرت پایشان به مسیرهای آفرودی سخت باز می‌شود. به همین دلیل رنگ تیره این قطعات به نمای ظاهری لطمه زده است.

کابین

درون کابین سانتافه هم سبک و سیاق دیگری نسبت به سنوات گذشته دارد. استفاده از خطوط منحنی تند و چند ضلعی‌های خاص باعث شده کابین طرحی نو داشته باشد که چاشنی هیجان نیز به اندازه نیاز درونش تزریق شده است. در واقع آشی که طراحان کابین پخته‌اند نه شور شده و نه بی‌نمک! کیفیت مونتاژ قطعات از هم خانواده‌اش کیا بهتر است. هر چند در نقاطی هنوز می‌توان پلاستیک‌های بی‌روح را دید اما در نقطه دیگری مثل صندلی‌ها چرم با کیفیتی وجود دارد. در بالای داشبورد یک نمایشگر سوپر ویژن ۸ اینچی قرار دارد که با کیفیت بالا می‌تواند انواع فرمت‌ها از جمله DVD را پخش کند. کمی پایین‌تر دکمه‌های سیستم تهویه مطبوع مستقل اتوماتیک قرار دارند. هیوندای آینه‌ها و شیشه‌ها را نیز به گرمکن مجهز کرده است. ضمن اینکه صندلی‌ها هم در جلو و هم در عقب امکان گرم شدن دارند.

صندلی راننده و شاگرد هر دو به کمک نیروی برق تغییر حالت می‌دهند اما به علت فول نبودن مدل مورد آزمایش از حافظه تنظیم صندلی خبری نبود. سانتافه مجهز به ترمز دستی الکترونیکی است که برای استفاده از آن باید به سراغ دکمه‌ای بروید که بر رویش P حک شده است و در کنار اهرم تعویض دنده قرار دارد. همین طور دکمه گرمکن صندلی‌ها نیز در همین قسمت قرار دارد. روکش چرمی فرمان بسیار محکم غربیلک را در آغوش گرفته است در حالی که به طور مثال در خودروی مثل دوج دورانگو این روکش آنقدرها محکم نشده است. بر روی فرمان دکمه‌های کنترل سیستم صوتی و کروز کنترل قرار دارد. اما از سیستم تلفن بلوتوث خبری نیست!

نمایشگرهای سرعت و دور موتور به رنگ سفید و آبی لاجوردی مشخص می‌شوند که در نور شدید روز هم کاملاً خوانا هستند. در میان این دو نمایشگر صفحه کوچکی قرار دارد که نشانگر وضعیت‌های مختلف خودرو از نظر حرکتی و … است. همچنین امکان نمایش اطلاعاتی مثل باد لاستیک‌ها، مصرف سوخت لحظه‌ای، مسافت طی شده و …در این بخش وجود دارد. سانتافه مجهز به سقف پانوراما است که شیشه آن دارای پوشش ضد اشعه مضر خورشید دارد. وقتی سقف باز می‌شود، یک لایه از الیاف مصنوعی با ارتفاعی حدود ۱۰ سانتی‌متر در جلوی سانروف قرار می‌گیرد تا گرد و خاک و چیزهای دیگر کمتر وارد کابین شوند.

اگر مانند یکی از دوستان ما قامتی حدود ۱۹۴ سانتی‌متر دارید، در کابین عقب ارتفاع سقف مشکلی برایتان ایجاد نمی‌کند. اما فضای زانوها برای افراد بلند قد آنقدرها مناسب نیست. خروجی‌های سیستم تهویه مطبوع مختص به کابین عقب بر روی ستون‌ها نصب شده‌اند. هیوندای سانتافه را به سیستم کمکی حرکت در سربالای موسوم به HAC مجهز کرده است. همچنین برای پایین آمدن از سراشیبی‌های تند و خاکی، می‌توانید از سیستم کمکی DBC استفاده کنید که دکمه آن در سمت چپ فرمان قرار دارد.

در همین قسمت سه دکمه دیگر نیز وجود دارند. یکی از این دکمه‌ها سیستم ESP را خاموش می‌کند. دکمه دوم مربوط به استفاده از حالت دودیفرانسیل خودرو است که به وسیله دیفرانسیل مرکزی و سیستم ترکشن کنترل نیرو را بین چرخ‌ها توزیع می‌کند. اما دکمه سوم که Eco Active نام دارد، حالتی از رفتار خودرو و به خصوص موتور است که باعث می‌شود مصرف سوخت کاهش پیدا کند. سانتافه در مدل‌های فول امکانات رفاهی دیگری مثل، سامانه LDVS یا سیستم هشدار خروج از خط مستقیم، شیفتر پشت فرمان و … است. اما نمونه‌های وارداتی شخصی سطح رفاهی و آپشن‌های مختلفی دارند. به همین دلیل ممکن است بعضی از آیتم‌ها با نمونه‌های شرکتی متفاوت باشد. تعداد ایربگ‌ها یکی از همین آیتم‌های متفاوت است. در خودرویی که مورد تست قرار گرفت تعداد ایربگ‌ها به هفت عدد می‌رسد در حالی که نمونه‌های شش و حتی هشت ایربگ هم وجود دارند.

قوای محرک سانتافه را یک پیشرانه چهار سیلندر به حجم ۲٫۴ لیتر تأمین می‌کند. این پیشرانه برای رسیدن به حداکثر قدرت باید تا شش هزار دور بر دقیقه دور بگیرد. البته نمونه دیگری از همین پیشرانه مجهز به سیستم سوخت‌رسانی GDI توانایی تولید قدرتی معادل ۱۹۰ اسب‌بخار را دارد. اما خودروی تست ما از پیشرانه ۱۷۴ اسب‌بخاری بهره می‌برد. گیربکس مورد استفاده در این خودرو نیز از نوع تیپ‌ترونیک شش سرعته است. در محور جلوی سانتافه از سیستم تعلیق مک‌فرسون استفاده شده است که در اصل سیستم تعلیقی اصلاح شده از نسل قبل است. ولی تعلیق محور عقب با استفاده از اهرم‌های مولتی‌لینگ شکل گرفته است.

برای تست جاده‌ای آماده می‌شویم. پشت فرمان سانتافه که می‌نشینید باید با دید ضعفش نسبت به دماغه خودرو کنار بیاید. البته دید رو به عقب هم آنقدرها خوب نیست اما آینه‌های بزرگ کناری این مشکل را مرتفع کرده‌اند. این چشم‌بادامی کره‌ای مجهز به فرمان برقی قابل تنظیم از نظر شدت عکس‌العمل است. این آپشن را اخیراً هیوندای در بیشتر محصولاتش بکار می‌برد. به هر حال فرمان بسیار دقیق عمل می‌کند و صندلی‌ها بسیار راحت هستند. شرایط برای یک رانندگی آرام از نظر ارگونومی و … کاملاً مهیاست. اما در صورتی که قصد دارید کمی اسپرت برانید بهتر است بدانید که سانتافه ۲٫۴ لیتری پاسخش مثبت نیست! عکس‌العمل ناامیدکننده پیشرانه به پدال گاز باعث شد بی‌اختیار به یاد پیشرانه تند و تیز شش سیلندر نسل قبل بیافتیم که با ۲۷۶ اسب‌بخار و ۳٫۵ لیتر حجم و البته گیربکسی نسبتاً دقیق، شتابی درخور توجه داشت.

هر چند حجم پیشرانه با هدف کاهش مصرف سوخت کاهش یافته است و پیشرانه‌های قوی‌تر نیز بر روی این اتاق نصب می‌شوند اما مدل به یس از نظر عملکرد فنی هیچ حرفی برای گفتن ندارد. در روز آزمایش و در حالی که در اتوبان در حال حرکت بودیم، رگبار بهاری بسیار تندی آغاز شد. در این شرایط مجبور شدیم چند بار مجبور شدیم با شدت کمی ترمز کنیم. ترمزها حتی با وجود خیس بودن دیسک‌های ترمز به خوبی از پس متوقف کردن این خودروی ۱۸۶۲ کیلوگرمی (وزن به نسبت آپشن‌ها تغییر می‌کند) برآمدند.

یکی دیگر از نقاط ضعف سانتافه احساس عدم اطمینانی است که از محور عقب خودرو در زمان پیچیدن حس می‌شود. البته همان قدر که این احساس عدم اطمینان در پیچ‌ها وجود دارد، یک حس راحتی و نرمی در حرکت معمولی ایجاد می‌شود که حاصل نرم‌تر شدن عملکرد سیستم تعلیق نسبت به نسل قبل داشته است. مصرف سوختی که برای این خودرو در سیکل ترکیبی بیان شده است حدود ۹ لیتر است. اما با توجه به مشخصات فنی آن، اگر قصد رانندگی اسپرت را داشته باشد به نظر مصرف سوخت بیش از این عدد خواهد شد. سانتافه در دو نوع اسپرت و گرند پنج و هفت‌نفره تولید می‌شود که نمونه مورد آزمایش از نوع اسپرت بود. هر چند هیوندای و کیا با تغییرات گسترده در طراحی محصولاتشان به دنبال ایجاد یک شخصیت جدید برای برندهایشان هستند اما تا رسیدن به این مهم راه درازی در پیش دارند.