آستون‌مارتین ونکوئیش یک بهینه‌سازی متعادل برای مدل ۲۰۱۵ داشته و صاحب یک جفت نسبت انتقال قدرت و چند تنظیم بهینه در سیستم دامپر شده است. البته چند آپشن رنگ‌آمیزی بدنه دیگر نیز به آن اضافه شده‌اند. در سایر اجزا، این خودرو با همان شرایط قبلی باقی مانده است. درحالی‌که گران‌ترین استون مارتین، دارای کیفیت‌های ستودنی زیادی است، امّا تازگی چیزی است که در این مدل دیده نمی‌شود. این خودرو از همان ساختار VH استفاده می‌کند که از سال ۲۰۰۴ در محصولات این کمپانی به کار رفته و همین‌طور برای پیشرانه از نسخه توسعه یافته همان موتور ۵/۹ لیتری V-12 بهره می‌برد. البته خوشبختانه یک پلتفرم جدید و همچنین موتورهای V8 از AMG در راه هستند.

امّا واقعاً در کدام بخش‌های ونکوئیش نیاز به تغییر بوده است؟ این خودرو در کلاسی قرار دارد که رقیبانش همه جدیدتر و سریع‌تر هستند. ولی در همین حال، به عنوان خودرویی در حجم کم و به صورت دستی ساخته می‌شود، سعی کرده که کاراکتر خود را حفظ کند. ونکوئیش همانند گذشته کار خود را به عنوان یک «آستون‌مارتین» به‌خوبی انجام داده است؛ بزرگ، طراحی فروتنانه و اندکی حالت کلاسیک. این خودرو به صاحبش نوعی خاص بودن، به معنای واقعی کلمه، می‌بخشد که نمی‌توان با هیچ قیمتی آن را خرید. آستون‌مارتین ونکوئیش خودرویی است که باعث می‌شود یک لامبورگینی اونتادور، یک خودروی معمولی جلوه کند و همین‌طور یک فراری F12 برلینتا یک انتخاب ساده تلقی شود.

امّا در مورد تفاوت‌های مدل جدید صحبت کنیم. می‌توان گفت که تنها یک چیز در این خودرو عوض شده و آن هم سیستم گیربکس اتوماتیک ۸ سرعته است. این سیستم در واقع همان گیربکس ZF است که در بسیاری از مدل‌های اسپورت دیگر نیز استفاده شده است. امَا استون مارتین برای هماهنگ‌سازی آن، دچار مشکلات و هزینه‌های مهندسی زیادی برای ونکوئیش شده است. با این که معمولاً اضافه‌شدن نسبت انتقال قدرت برای بهینه‌سازی مصرف سوخت انجام می‌شود، ولی در اینجا برای افزایش عملکرد استفاده شده است. ونکوئیش قدیمی توسط دنده‌ها به سرعت ۲۹۴/۵ کیلومتر بر ساعت محدود بود، ولی در حال حاضر و بدون هیچ‌گونه تغییر مکانیکی دیگر، این خودرو می‌تواند به سرعت ۳۲۳/۴ کیلومتر بر ساعت برسد. موضوعی که شاید برای خریداران ونکوئیش ۲۰۱۵ بیشتر از میزان برآورد مصرف سوخت آن اهمیت داشته باشد.

البته در تست انجام شده، سرعت ۳۲۳ کیلومتر بر ساعت از آن مشاهده نشد که چندان هم جای تعجب هم ندارد. امَا در پیست، ونکوئیش چابکی خود را به نمایش گذاشته و نشان داده که در میان خودروهای موجود در این کلاس خاص، چندان هم بی‌دست‌وپا نیست. این خودرو برای رسیدن به سرعت ۹۶/۶ کیلومتر بر ساعت، زمان ۳/۶ ثانیه را ثبت کرده و همین‌طور در ۸/۳ ثانیه به سرعت ۱۶۰/۹ کیلومتر بر ساعت رسیده است. در جاده، شرایط سیستم گیربکس با گذشته تفاوتی نکرده است و کارش را برای انتقال قدرت موتور بسیار خوب انجام می‌دهد. در همین حال، با استفاده از دو پدل فلزی پشت فرمان می‌تواند به صورت دستی دنده‌ها را کنترل کرد. البته با وجود تأخیر و درنگی که در تغییر دنده دیده می‌شود، مشخص است که این خودرو هنوز هم با مشکل انتقال گشتاور و چرخ‌دنده‌های خورشیدی مواجه است.

موتور ۵/۹ لیتری V-12 نسبت به قبل هیچ‌گونه تغییری نکرده است. در حالی که این V12 نسبت به سایر رقبای مدرن خود حرفی برای گفتن ندارد، ولی به عنوان یک پیشرانه، شخصیت خاص خود را دارد. در دور موتور پایین شرایط ویژه یک V12 صدای زوزه نرم و ضعیفی دارد و بیشتر قیمت بالای خودرو را می‌رساند. ولی در همین حال که دور موتور بالا می‌رود، صدا شدت بیشتری پیدا کرده و در بالاتر از ۵۰۰۰ دور بر دقیقه به‌حداکثر هیجان خود می‌رسد.

سیستم تعلیق نسبت مدل ۲۰۱۴ اندکی سختی بیشتری پیدا کرده و در آن دامپرهای صلب‌تر و میله ضدّلغزش بزرگ‌تری در عقب به کاررفته‌اند. البته این تغییرات چندان قابل‌لمس نیستند؛ چراکه ونکوئیش هنوز هم حس جادار و سنگین بودن را منتقل می‌کند و در همین حال، در هنگام نیاز چابکی لازم را نیز خواهد داشت. رانندگی با ونکوئیش لذت و هیجان خاص خود را دارد. وقتی به حالت تمام‌الکتریکی برای همه سیستم‌ها سوئیچ می‌کنید، حالت هیدرولیکی فرمان تغییر می‌کند. فرمان ضخیم ونکوئیش همراه با پوشش چرمی، واکنش‌های بسیار خوبی دارد، ولی وقتی آن را با فرمان آتشین فراری F12 مقایسه کنیم، در سطح پایین‌تری قرار می‌گیرد. در این سیستم فرمان همچنین تنظیم وزن دیجیتالی، لرزش بر روی سطوح ناهموار و برگشت بر روی دست‌اندازها دیده می‌شود.

مثل همیشه، ونکوئیش برای یک مسافرت جدّی با سرعت متوسط بالا، یکی از بهترین گزینه‌هاست. البته کابین این خودرو نسبت به رقبا از ابزارها و تجهیزات کمتری برخوردار است؛ هیچ‌گونه صفحه حساس به لمسی در آن دیده نمی‌شود و کارهای سیستم راهبری هنوز هم توسط یک نمایشگر زرق‌وبرق‌دار صورت می‌گیرند که در بالای داشبورد قرار گرفته است. این نمایشگر مشخصاً از سال ۲۰۰۵ به اینجا آمده است. در همین حال، وقتی آن را به دستگاه موزیک خود وصل کنید، سیستم صوتی کیفیت بسیار خوبی نشان می‌دهد. صندلی‌های کابین نیز برای یک مسافرت طولانی، راحت و مناسب هستند. البته کوچکی مخزن سوخت ۷۸ لیتری ونکوئیش را با توجه به عطش این خودرو برای مصرف سوخت، نباید فراموش کرد. این خودرو به صورت طبیعی سرعتی برابر ۱۲۰ مایل یا ۱۹۳/۱۲ کیلومتر بر ساعت خواهد داشت. در این سرعت، شرایط کابین همچنان سکوت لازم را برای یک گفتگو در سطح صدای مناسب دارد.

ونکوئیش ۲۰۱۵ همچنان به عنوان یک خودروی مجلل و با شکوه باقی مانده است و از کاراکتر بالاتری نسبت به بسیاری از رقبای مدرنش برخوردار است. استون‌مارتین رفته‌رفته وارد یک مرحله جدیدی از حیات خود شده، ولی این کمپانی نباید ساخت خودروهایی مانند ونکوئیش را فراموش کند.

مشخصات:

نوع خودرو: موتور جلو، دیفرانسیل عقب، ۲+۲ سرنشین، ۲ در کوپه.

قیمت مدل تست: ۳۰۶۶۹۵ دلار (قیمت مدل پایه: ۲۸۷۸۲۰ دلار).

نوع موتور: DOHC ۴۸ سوپاپ V-12، بدنه و رویه آلومینیومی، پورت انژکتور سوخت.

گنجایش: ۵۹۳۵ سی‌سی.

قدرت: ۵۶۸ اسب بخار در ۶۶۵۰ دور در دقیقه.

گشتاور: ۶۳۰/۴۵ نیوتن‌متر در ۵۵۰۰ دور در دقیقه.

گیربکس: ۸ سرعته اتوماتیک با قابلیت شیفت دستی.

ابعاد:

فاصله محوری: ۲/۷۴۱ متر.

طول ماشین: ۴/۷۲۷ متر.

عرض: ۱/۸۹۲ متر.

ارتفاع: ۱/۲۹۳ متر.

وزن کلی: ۱۷۸۹ کیلوگرم.

تست‌های عملکرد:

صفر تا ۹۶/۶ کیلومتر بر ساعت: ۳/۶ ثانیه.

صفر تا ۱۶۰/۹ کیلومتر بر ساعت: ۸/۳ ثانیه.

صفر تا ۲۰۹/۲ کیلومتر بر ساعت: ۱۳/۹ ثانیه.

صفر تا ۲۴۱/۴ کیلومتر بر ساعت: ۱۹/۵ ثانیه.

استارت در حال حرکت بین ۸ تا ۹۶/۶ کیلومتر بر ساعت: ۴/۱ ثانیه.

عبور از یک‌چهارم مایل: ۱۱/۹ ثانیه با سرعت نهایی ۱۹۴/۷۳ کیلومتر بر ساعت.

سرعت نهایی (تخمین کمپانی سازنده): ۳۲۳/۴۸ کیلومتر بر ساعت.

مسافت ترمز از سرعت ۱۱۲/۶ کیلومتر بر ساعت: ۴۶/۳۳ متر.

چسبندگی در پیچ به قطر ۳۰۰ فوت: 97g.

مصرف سوخت:

تخمین سازمان حفاظت محیط زیست امریکا: ۱۸/۱ لیتر در شهر و ۱۱/۲ لیتر در بزرگراه در هر ۱۰۰ کیلومتر.

مصرف سوخت در تست: ۱۵/۷ لیتر در هر ۱۰۰ کیلومتر.