همزمان با افزایش مشکل نقدینگی در صنعت خودرو ایران، روز شنبه مدیرکل دفتر صنایع خودرویی وزارت صمت در گفت‌وگویی با صداوسیما، از هزینه‌ بالای تامین قطعه برای خودروسازان انتقاد کرد. هزینه تمام‌شده خودروسازان طی سال‌های گذشته یکی از مشکلات اصلی این صنعت بوده است، تا جایی که بسیاری از موافقان قیمت‌گذاری دستوری، عدم کنترل هزینه‌های تمام‌شده را دلیل اصلی زیان‌دهی خودروسازها می‌دانند و می‌گویند نباید این موضوع را به قیمت‌گذاری دستوری مرتبط دانست.

با‌ این‌حال گرچه قیمت‌گذاری عملا خودروسازها را از نظر مالی فلج کرده اما نمی‌توان نقش هزینه‌های تمام‌شده را نیز در بهای تمام‌شده خودرو نادیده گرفت. بخش زیادی از این تامین هزینه مربوط به قطعه است، خودروسازها نیز سعی دارند تا هزینه تامین قطعه را برای خود کاهش دهند تا جایی که به گفته قطعه‌سازان، تولیدکنندگان خودرو رو به واردات قطعه از چین آورده‌اند. حالا اما مدیرکل دفتر صنایع خودرویی وزارت صمت می‌گوید هزینه تامین قطعه برای خودروسازان بسیار بیشتر از میانگین جهانی است و سهم ۸۵درصدی از بهای تمام‌شده خودرو دارد.

به گزارش مهر، عبدالله توکلی لاهیجانی در این باره اظهار کرد: خودروسازان بزرگ قطعات را گران‌تر از نرخ واقعی خریداری می‌کنند و ما هرچقدر هم قیمت خودروهای داخلی را بالا ببریم، باز هم ۸۵درصد از قیمت به زنجیره تامین قطعات اختصاص می‌یابد. مدیرکل دفتر صنایع خودرویی وزارت صمت افزود: در همه دنیا سهم قطعات در قیمت خودرو کمتر از ۶۰درصد است، اما در خودروهای داخلی این سهم به ۸۵درصد می‌رسد. وی ادامه داد: این گران‌فروشی قطعات، ریشه‌های متفاوتی دارد. نخست اینکه رابطه قطعه‌ساز و خودروساز درست تعریف نشده و گاهی قطعه‌سازان با نفوذ در هیات‌مدیره خودروسازی باعث تعارض منافع می‌شوند. مدیرکل دفتر صنایع خودرویی وزارت صمت گفت: از طرفی رابطه قطعه‌ساز و خودروساز در دنیا بر اساس مقیاس اقتصادی تولید است و خودروسازان دنیا، در هر بن‌سازه با قطعه‌سازی کار می‌کنند که به مقیاس اقتصادی تولید دست یافته باشد. توکلی افزود: هم‌اکنون خودروسازان داخلی در هر بن‌سازه، با بیش از صد قطعه‌ساز مختلف کار می‌کنند و هر‌کدام از آنها شمارگان (تیراژ) محدودی از یک قطعه را تولید می‌کنند، در چنین سیاستی به مقیاس اقتصادی تولید نمی‌رسیم و قیمت قطعه بالا می‌رود.

وی گفت: هر‌یک از خودروسازان بزرگ داخلی، سایت‌های مختلف تولیدی برای یک بن‌سازه مشترک دارند؛ به طور نمونه خودروهای تیبا، ساینا و کوئیک با بن‌سازه مشترک در زیر‌مجموعه‌های مختلف شرکت سایپا تولید و قطعات آنها از چندین تامین‌کننده متفاوت خریداری می‌شود؛ همه این محصولات را می‌توان در یک مجموعه واحد تولید و از تعداد محدودی تامین‌کننده برای تولید قطعات آنها استفاده کرد تا قطعات در مقیاس تولید انبوه با هزینه کمتری تولید و حمل شود.