در سال 1991 گوردون موری (طراح اتومبیل افسانه‌ای مک لارن F1) و کریس کرافت شرکت LCC (مخفف Light Car Company) را در انگلستان باهدف تولید اتومبیل‌های اسپرت سبک تأسیس نمودند؛ اما این شرکت تنها یک مدل اتومبیل بانام راکت تولید نمود و پس از تولید فقط 55 دستگاه از این اتومبیل تولید آن در سال 1998 متوقف شد و شرکت نیز به کار خود پایان داد؛ اما این اتومبیل تمام قوانین ساخت سوپر اسپرت‌ها را بازنویسی نمود چراکه نشان داد می‌توان لذت رانندگی با یک سوپر اسپرت را بدون نیاز به موتورهای بزرگ و پرمصرف 500 اسب بخاری تجربه نمود. فرمول ساخت آن نیز ساده بود؛ بدنه‌ای سبک‌وزن بعلاوه یک پیشرانه کوچک موتورسیکلت.

برای ساخت این اتومبیل تا حد زیادی از اتومبیل‌های فرمول 1 الهام گرفته شد به‌طوری‌که نه‌تنها ظاهر آن با کابین راننده باز و چرخ‌های بدون گلگیر (Open Wheel) شبیه به اتومبیل‌های فرمول 1 بود بلکه ساختار شاسی آن نیز با الهام از آن اتومبیل‌ها ساخته‌شده بود و موتور نیز همانند اتومبیل‌های فرمول 1 پشت سر راننده نصب‌شده بود. برای هرچه سبک‌تر شدن اتومبیل شاسی آن از نیکل و برنز ساخته و توسط پنل های داخلی آلیاژی و پنل های خارجی از جنس فایبرگلاس پوشش داده شد.

این اتومبیل که ظرفیت حمل دو نفر را به‌صورت 1+1 با چیدمان منحصربه‌فرد پشت سر هم داشت، درواقع بر اساس لوتوس 7 شکل‌گرفته بود و از پیشرانه 4 سیلندر خطی 1 لیتری ساخت یاماها که در موتورسیکلت یاماها FZR1000 بکار می‌رفت نیرو می‌گرفت. این پیشرانه که در هر سیلندر 5 سوپاپ داشت، قادر بتولید 145 اسب بخار قدرت در دور موتور خیره‌کننده 10500 دور در دقیقه و 104 نیوتن متر گشتاور در 8500 دور در دقیقه بود. قدرت این پیشرانه توسط گیربکس 5 سرعته سکوئنشال یاماها توسط دیفرانسیل لغزش محدود به چرخ‌های عقب منتقل می‌شد؛ اما چون این گیربکس متعلق به موتورسیکلت بود دنده‌عقب نداشت و به همین دلیل برای به‌کارگیری در LCC Rocket دنده‌عقب به آن اضافه گردید.

این اتومبیل فقط 370 کیلوگرم وزن داشت و از نسبت قدرت به وزن فوق‌العاده خوبی برخوردار بود. به همین دلیل هندلینگ عالی و چابکی بالایی داشت به‌طوری‌که ظرف 4.9 ثانیه به‌سرعت 100 کیلومتر در ساعت می‌رسید و می‌توانست به حداکثر سرعت 230 کیلومتر در ساعت دست یابد. فرمان راکت نیز بدون استفاده از سیستم‌های کمکی بسیار نرم و سریع بود.

برای مهار کردن چنین موشک چموشی قطعاً ترمزهای قدرتمندی نیاز بود به‌طوری‌که ترمزها در هر چهارچرخ دیسکی خنک شونده با کالیپرهای برمبو در جلو با 4 و در عقب با 2 پیستون داشتند. راکت با هندلینگ عالی و شتاب بالا لذت رانندگی فوق‌العاده‌ای داشت و به‌جز اتومبیل‌های فرمول 1، هیچ اتومبیلی قابل قیاس با آن نبود حتی کاترهام 7؛ اما به دلیل استفاده از مواد گران‌قیمت در ساخت آن جهت کاهش وزن، قیمت بالایی داشت و نتوانست درفروش با کاترهام و وستفیلد رقابت کند.