هوندا NSX که در بازار آمریکای شمالی با برند آکورا شناخته می‌شود، اسپرت ترین خودروی ساخت هوندا محسوب می‌شود. این خودرو در ابتدا مشقی برای ورود هوندا به جرگه سوپراسپرت سازان محسوب می‌شد اما به تدریج آن‌قدر جای خود را باز کرد که طرفدارانش از آن به عنوان یک فراری ارزان قیمت یاد می‌کردند، البته در حال حاضر NSX طرفداران سینه چاکی دارد که میگویند فراری در واقع یک NSX گران است. نسل جدید آکورا نیز الگوهایی چون فراری و پورشه دارد و برای ساخت آن نیز از این خودروها الهام گرفته شده است. اما در عین حال آن را یک بچه هایپرکار مدرن نیز می‌توان نامید.

ریشه‌های NSX به سال 1984 و خودروی مفهومی HPX هوندا با طراحی پینین فارینا می‌رسد. خودرویی اسپرت با موتور 6 سیلندر خورجینی که در میانه خودرو قرار گرفته بود و نیرو را به چرخ‌های عقب منتقل می‌کرد، می‌رسد. درواقع این خودرو هدف خود را رسیدن به عملکردی در حد یا بهتر از فراری V8 آن زمان و البته با قیمتی به مراتب پایین‌تر قرار داده بود. تکامل این ایده به خودروی NS-X انجامید که بعداً عنوان آن به NSX تبدیل شد.

اولین نسل از خودروی هوندا NSX در سال 1990 روانه بازار شد. این خودرو با طراحی ژاپنی اما الگوهای آشنای خودروهای روز دنیا نظیر فراری و شورولت کوروت و با الهام از جت جنگنده F-16 و تجربیات راننده فقید و قهرمان فرمول یک، آیرتون سنا ساخته شده بود.

طراحی مدل‌های نخستین با چراغ‌های مخفی شونده جلو، شکاف‌های جانبی بدنه و اسپویلر متصل به بدنه در انتهای خودرو، کاملاً جلب توجه می‌کرد. آئرودینامیک در طراحی این مدل به خوبی مورد توجه قرار گرفته بود.

این خودرو، نخستین سوپراسپرت تولید انبوه دنیا محسوب می‌شد که مجهز به بدنه‌ای تمام آلومینیومی بود. موتور 3.0 لیتری شش سیلندر آن مجهز به زمان‌بندی متغیر سوپاپ‌ها یا VTEC با کنترل میزان باز شدن سوپاپ‌ها بود که در دهه 80 توسعه یافته بود و باعث افزایش نیرو در دورهای بالای موتور می‌شد. یک گیربکس 5 سرعته دستی یا 4 سرعته خودکار اسپرت به این پیشرانه متصل می‌شدند.

هوندا NSX در ابتدا به فرم کوپه 2 نفره و سپس در سال 1995 در فرمت تارگا با سقفی که تنها در قسمت بالایی آن باز می‌شد، عرضه گردید. در سال 1997 نیز نسخه پرفورمنس ارتقا یافته با موتور بزرگتر 3.2 لیتری و تغییرات طراحی خودرو عرضه شد. قدرت موتور از 270 به 290 اسب بخار افزایش یافته بود. گشتاور نیز از 285 نیوتن متر به 305 نیوتن متر رسیده بود. یک گیربکس شش سرعته دستی با نسبت‌های دنده نزدیک‌تر نیز برای این مدل منظور شده بود. شتاب صفر تا 96 کیلومتر بر ساعت این مدل در نسخه کوپه 4.5 ثانیه و در مدل تارگا 4.8 ثانیه بود. مهم‌ترین ویژگی این خودرو، دینامیک بالای آن در پیست بود.

در سال 2002، فیس لیفت این خودرو نیز معرفی شد که در آن چراغ‌های مخفی، جای خود را به چراغ‌های آشکار زنون HID ثابت داده بودند. وزن خودرو نیز اندکی کاهش یافته بود. مدل‌های عادی NSX در سال 2005 بازنشسته شدند اما نسخه‌های GT، ویژه مسابقات لمانز 24 ساعته و کانسپت و سوپر GT آن همچنان در عرصه حضور داشتند.

آخرین نسخه ویژه از این خودرو، در سال 2009 با شاسی آلومینیومی تقویت شده با فیبر کربن و موتور تقویت شده 3.5 لیتری معرفی شد که می‌توانست به سرعت 307 کیلومتر بر ساعت دست یابد. از این زمان تا سال 2016 NSX از گردونه خارج شد.

در حالی که NSX رقابتی سخت با نسل نوین سوپراسپرت های ژاپنی چون تویوتا سوپرا، نیسان جی تی آر و مزدا RX-7 داشت اما همراه با آن‌ها و به استثنای نیسان GT-R رقابت را نیمه تمام رها کرد. نیسان اما یک تنه در میدان باقی ماند. در نهایت این سال‌ها مجدداً خودروهای اسپرت و سوپراسپرت رونقی دوباره یافته‌اند این فرصتی برای احیای برندهایی چون سوپرا و NSX به شمار می‌رود.

نسل جدید NSX با یک ویژگی ممتاز و خاص به میدان باز گشته است و آن هیبریدی بودن پیشرانه است. هنوز هم این خودرو یک کوپه اسپرت با موتور قرار گرفته در وسط و پشت صندلی‌ها و ظرفیت دو سرنشین است. توسعه این نسل از سال 2011 آغاز شده و با وسواسی ژاپنی ادامه یافته تا تمام معایب آن برطرف گردند. طراحی اکورای جدید توسط میشله کریستیانسن صورت گرفته و متمایز و چشمگیر است. تقریباً بین این نسل و نسل اول NSX شباهتی دیده نمی‌شود. بدنه رو به جلو و تهاجمی بوده و موتور آن نیز از زیر شیشه عقب قابل روئیت است.

در اصل هوندا این نسل را از ابتدا طراحی نموده است. چراغ‌های کشیده و باریک و خطوط تند و تیز بدنه، شکاف‌های عمیق جانبی که به ستون C متصل گشته‌اند، چراغ‌های پیوسته عقب و خطوط متعدد روی بدنه یک طرح نسبتاً شلوغ و البته گیرا و مسحور کننده را خلق نموده‌اند.

موتور 3.5 لیتری V6 اینک با توربوشارژر دوقلو تجهیز گشته تا 500 اسب بخار نیرو تولید نماید. یک موتور برقی 50 اسبی در قسمت میانه خودرو و دو موتور 36 اسبی نیز روی محور جلو قرار گرفته‌اند. قدرت مجموع پیشرانه البته از 573 اسب بخار فزونی نمی‌یابد. در محور جلو از یک گیربکس تک سرعته و در محور عقب از یک گیربکس 9 سرعته اتوماتیک با امکان شیفت دستی استفاده شده است.

با وجود چرخ‌های 19 اینچی در جلو و 20 اینچی در عقب، شتاب صفر تا 96 کیلومتر بر ساعت در تنها 2.9 ثانی حاصل می‌شود که آ را در رده هایپرکارها و سوپراسپرت ها قرار می‌دهد. شتاب ثانویه خودرو حتی از این هم بهتر است و اگر در ابتدا اندکی از رقیب ژاپنی خود GT-R عقب می افتد اما تا رسیدن به سرعت 160 کیلومتر بر ساعت این عقب افتادگی را جبران می‌کند. نهایت سرعت نیز 307 کیلومتر بر ساعت اعلام شده است. جالب اینکه با این عملکرد، مصرف سوخت آن در بزرگراه تنها 9.0 لیتر در هر صد کیلومتر می‌باشد.

نکته منفی این خودرو، قیمت بسیار بالای آن است که با قیمت 150 هزار دلاری، بسیار گران به نظر می‌رسد. هرچند هایپرکارهایی چون پورشه 918 اسپایدر، قیمتی بالای یک میلیون دلار دارند اما ب‌ام و i8 که البته عملکردی به مراتب معمولی‌تر نسبت به این خودرو دارد، قیمت پایین‌تری نیز دارد. پورشه 911 توربو نیز با عملکردی مشابه قیمت کمتر دارد. هنوز عرضه این خودرو به بازار آغاز نشده و باید دید که در میدان عمل چگونه می‌توان با رقبای خود پنچه در پنجه اندازد.

منبع:
wikipedi،autoblog و....