ترکیب استایل جذاب، میدان دید وسیع و کابینی کاربردی کراس اوورهایی مثل فولکس‌واگن تیگوان، هوندا CR-V و تویوتا راو 4 را برای استفاده‌ی روزمره‌ی یک خانواده عالی می‌سازد. ما این سه خودرو را با هم مقایسه کرده‌ایم تا ببینیم که کدام‌یک بهترین گزینه می‌باشد.

قیمت

فولکس‌واگن تیگوان ارزان‌ترین خودروی حاضر در این تست است. مدل پایه‌ی S این خودرو تنها بهای آغازین 22920 پوندی داشته و به‌صورت استاندارد با رینگ‌های آلیاژی 17 اینچی، سیستم تهویه مطبوع و سیستم اطلاعات سرگرمی با صفحه لمسی 8 اینچی عرضه می‌شود.

هوندا CR-V کمی گران‌تر بوده (23025 پوند) اما هنوز هم تجهیزاتی چون کروز کنترل، سیستم تهویه مطبوع و ارتباطات بلوتوث را به‌صورت استاندارد ارائه می‌کند. البته برای دریافت سیستم ناوبری باید مدل S Navi را بهای 23865 پوند سفارش دهید.

همه‌ی مدل‌های تویوتا راو 4 به‌صورت استاندارد دارای سیستم ناوبری، رینگ‌های آلیاژی 17 اینچی، چراغ‌های روز روشن LED و آینه‌های جانبی گرم شونده هستند. نسخه‌های پایه‌ی این خودرو بهای 23755 پوندی دارند اما مدل فول کامل قیمت 34170 پوندی داشته که از نسخه‌های فول تیگوان و CR-V به ترتیب 2290 و 4880 پوند ارزان‌تر است.

استایل و طراحی

از نمای خارجی تیگوان جدیدترین تحولات طراحی ترد و شکننده‌ی فولکس‌واگن را نشان می‌دهد. خطوط روی کاپوت، خیز درب‌ها و چراغ‌ها کمی تیزتر از نسخه‌ی قبلی هستند. طراحی خودرو قطعاً شیک است اما شاید برای برخی از خریداران بیش‌ازحد جاافتاده باشد.

اما هوندا در برابر تیگوان متفاوت دیده می‌شود. CR-V نشان‌دهنده‌ی برخی جزئیات ظریف مثل چراغ‌های جلویی است که بی‌وقفه با جلوپنجره‌ی جلو ترکیب شده اما اسپویلر عقبی موجود در مدل‌های بالاتر کمی ارزان به چشم می‌آید.

قطعاً تویوتا راو 4 چشمگیرترین خودروی مقایسه است. خطوط تیز، بدنه‌ی برجسته و چراغ‌های ترمز بزرگ‌نمایی مدرن‌تر به این خودرو بخشیده است. شاید این نوع طراحی باب میل همه نباشد اما قطعاً برجسته است.

کابین

کابین تیگوان قابل‌درک و محکم است. داشبورد این خودرو طراحی واضحی داشته و بخش اعظم کابین احساسی سطح بالا و گران‌بها دارد. متأسفانه پلاستیک‌های پایین داشبورد سخت و خراش پذیر بوده و تریم های روی درب‌ها نیز احساس ارزان‌قیمتی دارند. در مقابل سیستم اطلاعات سرگرمی فولکس بهترین این مقایسه است. این سیستم نه‌تنها روان‌ترین سیستم بوده بلکه دارای ارتباطات اپل کارپلی و اندروید اتو نیز می‌باشد.

سیستم اطلاعات سرگرمی هوندا با فاصله ضعیف‌ترین سیستم بین سه خودرو است. صفحه‌نمایش کوچک به همراه گرافیک ضعیف از نقاط ضعف این سیستم هستند ضمن اینکه پاسخ‌های آن با کندی همراه هستند. همچنین برخی دکمه‌ها نوشته‌ها و جاگذاری عجیب‌وغریبی دارند؛ مثلاً روی دکمه‌ی کروز کنترل بدون هیچ دلیل معقولی عبارت Main نقش بسته است. این موارد ضعف باعث شرمساری هستند زیرا طراحی داشبورد هوندا خلاقانه‌تر از تیگوان بوده و احساس بهتری از کیفیت مواد بکار رفته وجود دارد.

کابین راو 4 ترکیبی از برخی تریم های دوست‌داشتنی و با کیفیت و برخی پلاستیک‌های سخت و ارزان‌قیمت است. بالای داشبورد از مواد بکار رفته‌ی ارزان در عذاب است. سیستم ناوبری خودرو به حد کافی خوب است اما فاقد ویژگی‌های ارتباطی عالی تیگوان می‌باشد.

کاربردی بودن

تیگوان به لطف صندوق بزرگ 615 لیتری، فضای پای عقب زیاد و فضاسازی‌های زیاد کابین در این بخش برنده می‌شود. نه‌تنها صندلی‌های عقب این خودرو برای افزایش فضا تا می‌شوند بلکه می‌توانند به جلو نیز حرکت کنند. کف صندوق قابل تنظیم بوده و برای انتقال وسایل بزرگ کف آن کاملاً مسطح می‌شود.

از نظر فضای پای عقب هوندا قافیه را به فولکس می‌بازد اما با وجود پهن‌ترین کابین در این مقایسه به بهترین نحو می‌تواند سه سرنشین را در عقب حمل کند. بالاترین موقعیت رانندگی به CR-V تعلق داشته بنابراین میزان دید روبه‌جلو عالی است. صندوق 589 لیتری این خودرو کم‌حجم‌تر از فولکس است و کف آن نیز به‌صورت کاملاً مسطح درنمی‌آید.

صندوق بار راو 4 دارای ویژگی‌های مفید از جمله بخش‌های جدا شده برای نگه‌داشتن وسایل کوچک‌تر است. با تا کردن صندلی‌های عقب می‌توان وسایل بیشتری را نسبت به فولکس و هوندا حمل کرد و البته فضای زیادی برای سرنشینان قدبلند در کابین جادار راو 4 وجود دارد. فقط جای شرمساری است که صندلی مرکزی عقب کمی ناراحت است.

پیشرانه‌ها

تیگوان سه پیشرانه بنزینی و 4 پیشرانه دیزلی را در اختیار خریدار قرار می‌دهد. نسخه‌های سطح میانی تنها به‌صورت دیفرانسیل جلو عرضه می‌شود درحالی‌که نسخه‌های قدرتمندتر به‌صورت استاندارد دارای سیستم چهارچرخ محرک هستند. کم‌مصرف‌ترین مدل دارای پیشرانه‌ی دیزلی 2 لیتری با قدرت 113 اسب بخار و مصرف 4.7 لیتر در هر صد کیلومتر است؛ اما در آن سوی طیف پیشرانه‌ی توئین توربو با قدرت دو برابری وجود داشته و می‌تواند تیگوان پایه را در 6.5 ثانیه به سرعت 100 کیلومتر در ساعت برساند. البته اگر مسافت‌های کوتاه‌تر را می‌پیمایید بهتر است پیشرانه‌های بنزینی نرم‌تر را سفارش دهید.

طیف پیشرانه‌های هوندا CR-V سرراست‌تر بوده و تنها یک پیشرانه‌ی بنزینی و دو پیشرانه‌ی دیزلی وجود دارد. کم‌مصرف‌ترین نسخه پیشرانه‌ی دیزلی 1.6 لیتری با حالت دیفرانسیل جلو و مصرف 4.4 لیتر در هر صد کیلومتر است.

راو 4 با یک پیشرانه بنزینی، یک نسخه دیزلی و یک نسخه هیبریدی محدودترین گزینه‌ها برای پیشرانه را دارد. قوای محرکه‌ی هیبریدی این خودرو از یک پیشرانه‌ی 2.5 لیتری به همراه واحد الکتریکی تشکیل یافته و بنا به ادعای تویوتا در هر صد کیلومتر کمتر از 1.8 لیتر سوخت مصرف می‌کند. گیربکس اتوماتیک CVT این خودرو کمی پر سروصدا بوده هرچند ما نسخه‌ی دیزل ارزان‌تر و سریع‌تر را ترجیح می‌دهیم.

سواری

در زمان‌های قدیم شاسی بلندها پایداری بسیار متزلزلی داشتند اما تیگوان میزان پیشرفت این خودروها را نشان می‌دهد چراکه به‌طور فوق‌العاده‌ای پایدار، خونسرد و راحت است. تیگوان دید فوق‌العاده به همراه داشته و در سرعت‌های بالا نیز ساکت است.

هوندا به اندازه‌ی رقیب خود آرام نبوده و در پیچ‌ها خوشحال نشان می‌دهد. تنظیمات نرم‌تر سیستم تعلیق و بدنه‌ی بلندتر باعث تکان‌های بدنه در پیچ‌ها می‌شود. هرچند هوندا نرم‌ترین سواری را بین این سه خودرو داشته و راحت‌ترین صندلی‌ها نیز از آنِ این خودروست؛ و در نهایت شاید فرمان سبک آن باعث راحتی پارک شود.

داشبورد پایین‌تر راو 4 دید خوبی را فراهم کرده و در پارکینگ‌ها آسان‌ترین خودرو برای مانور دادن است. میزان دید عقب تویوتا بهتر از دو رقیب دیگر است. سواری و هندلینگ تویوتا به پای تیگوان نمی‌رسد اما هنوز هم هیجان‌انگیزتر از هوندا است. متأسفانه کابین این خودرو به خوبی از نفوذ صدای باد و جاده جلوگیری نمی‌کند.

قضاوت نهایی

انتخاب برنده سخت است و صرف‌نظر از خودرویی که انتخاب می‌کنید باید گفت به کراس اووری خوش‌ساخت و جادار می‌رسید. کابین CR-V احساس خوش‌ساخت بودن بیشتری داشته و سیستم تعلیق نرم آن در سواری راحت تأثیرگذار است اما از نظر بهترین سواری یا اقتصادی‌ترین خودرو اول نمی‌شود.

تویوتا راو 4 از نظر طراحی داخلی و خارجی متمایزترین خودروی این مصاف بوده و فضای زیادی برای افراد و اشیا در کابین جادار آن وجود دارد. طیف محدود پیشرانه‌ها و برخی مواد بکار رفته‌ی ارزان به این معنی است که نباید به چشم برنده‌ی نهایی به آن نگاه کرد.

در نهایت این فولکس‌واگن تیگوان است که ثابت می‌کند بهترین است. نه تنها این خودرو بهترین هندلینگ، کابینی برجسته و پیشرانه‌های اقتصادی دارد بلکه از نظر قیمتی نیز رقابتی‌ترین خودرو است.

منبع:پدال