هوندا سیویک با اینکه خودروی بسیار محبوبی در کشورمان محسوب می‌شود اما نتوانسته در بازار رقابتی در کلاس خود به واسطه برخی مشکلات عرضه، موفقیت چندانی کسب نماید. با این حال سیویک در بازارهای جهانی روزبه روز محبوب‌تر می‌شود. نسل جدید این خودرو با سیمایی اسپرت و ویژگی‌هایی جذاب به یکی از بهترین انتخاب‌ها در کلاس خود مبدل شده است.

تاریخچه سیویک هاچ بک به نسل اول آن که در سال 1972 معرفی شد برمی‌گردد. درواقع سه نسل ابتدایی سیویک همگی هاچ بک بودند. نخستین هدف هوندا در نسل جدید سیویک، ارتقای عملکرد و رانندگی مفرح بوده است. چهره سیویک با طراحی شلوغی همراه است. چراغ‌های آن با جلوپنجره ممزوج شده‌اند و سپرها نیز با هواکش‌های بزرگ مشبک، نشان از یک خودروی قدرتمند دارند. بعلاوه خطوط تند و تیز روی بدنه، کاپوت رو به پایین و فرم منحنی سقف را نیز باید به موارد قابل توجه چهره سیویک افزود.

در نمای انتهایی شاهد چراغ‌هایی برجسته و چند تکه که با اسپویلر درب صندوق در یک راستا قرار می‌گیرند و همچنین اسپویلر دیگری بالای شیشه عقب هستیم. اسپویلر اصلی، شیشه عقب را به دو قسمت تقسیم نموده و البته تماسی هم با آن ندارد. خروجی‌های دوگانه اگزوز از قسمت وسط خارج شده‌اند و سپر عقب نیز دارای قسمت‌های مشبک مشکی رنگ قرینه سپر جلو است که هرچند کارایی خاصی به همراه ندارد اما نمایی اسپرت به سپرهای بلند عقب بخشیده و آن‌ها را از سادگی جدا کرده است. کشیدگی خودرو در قسمت انتهایی باعث شده تا چیزی بین یک هاچ بک و یک لیفت بک را شاهد باشیم.

نسخه هاچ بک به همراه نسخه‌های اسپرت و اسپرت تورینگ جدید معرفی شده است. مدل مورد آزمون مجهز به گیربکس دستی 6 سرعته بوده که نکته مثبتی برای لذت رانندگی محسوب می‌شود اما نهایتاً شاید تنها 10 درصد از کل فروش این خودرو را مدل‌های با گیربکس دستی تشکیل دهند.

از تفاوت‌های این نسخه با مدل چهار درب، ورودی‌های بزرگ‌تر هوا در سپر جلو همراه با چراغ‌های مه شکن هستند که چهره‌ای تهاجمی‌تر به سیویک داده‌اند. چرخ‌های 18 اینچی آلیاژی به رنگ مشکی نیز با تایرهای 40/235 بیشتر خود را نشان می‌دهند. این طبیعی است که در مواجهه با این خودرو به پرفورمنس بالا بیاندیشید. نسخه اسپرت هاچ بک سیویک، درواقع قدرتمندترین مدل است. با 180 اسب بخار نیرو و 177 پوند فوت گشتاور، این پیشرانه 4 سیلندر 1.5 لیتری توربو، چیزی کم ندارد. با این حال هنوز نمی‌توان آن را وارد باشگاه هاچ بک‌های داغی چون گلف GTi نمود.

مدل اسپرت تورینگ از همین موتور 180 اسبی به واسطه استفاده از گیربکس اتوماتیک CVT به گشتاور 162 پوند فوت قناعت می‌کند. مدل‌های عادی EX، LX و EX-L هم موتورهایی با قدرت خروجی 174 اسب بخار و گشتاور 162 پوند فوت دارند. دور از انتظار نیست که عملکرد گیربکس دستی بسیار سریع‌تر و بهتر از گیربکس CVT در شتاب گیری‌های سریع باشد. کلاچ فوق‌العاده سبک است و پاسخ به پدال گاز نیز به سرعت صورت می‌گیرد. بنابراین تعامل با این گیربکس دستی بسیار لذت‌بخش است.

مصرف سوخت سیویک همیشه یکی از نقاط مثبت آن بوده و در این مدل در شهر 7.84 لیتر و در بزرگراه 6.0 لیتر و به صورت میانگین 7.1 لیتر در هر صد کیلومتر سوخت مصرف می‌کند که با توجه به رانندگی اسپرت و قدرت موتور، قابل توجیه است.

نسخه هاچ بک نسبت به کوپه و سدان سیویک از تعلیق و فرمان منحصر به فردی بهره می‌گیرد. این خودرو بیشتر برای مشتریان اروپایی که مجذوب دینامیک رانندگی هستند ساخته شده بنابراین تجربه رانندگی با آن دلپذیر است.

درون کابین نسخه اسپرت هاچ بک فرمان با روکش چرمی و یک سیستم سرگرمی جمع و جور، جلب توجه می‌کنند. کابین اساساً با مدل سدان یکسان است. کیفیت مواد به کار رفته بالا و ارگونومی ابزارها نیز در حد مناسب است. در عین حال فضای مورد استفاده کابین و بار نیز بسیار عالی است.

فضای بار در پشت صندلی‌های عقب به میزان 22.6 فوت مکعب و با صندلی‌های تا شده به 46.2 فوت مکعب می‌رسد. این مقدار از فورد فوکوس بهتر و از مزدا 3 هاچ بک اندکی کمتر است.

قیمت پایه مدل LX سیویک نزدیک 20 هزار دلار است که حدود 500 دلار از نسخه سدان گران‌تر است. البته با سفارش تمامی تجهیزات نظیر روکش‌های چرمی و سیستم سرگرمی باید 29 هزار دلار برای بالاترین نسخه پرداخت نمایید که باز هم از بالاترین نسخه مزدا 3 با قیمت 31 هزار دلاری ارزان‌تر است. شاید مدل EX که در این تست نیز استفاده شده، با تعادلی بین همه ویژگی‌های اسپرت و امکانات با قیمت 22800 دلاری یکی از انتخاب‌های ارجح باشد.

منبع:motor1.com