استفاده از آیرودینامیک فعال در خودروها، مفهوم جدیدی نیست. یکی از اولین خودروهایی که از آن استفاده کرد پورشه 959 در سال 1986 بود. اکنون با گذشت نزدیک به 40 سال از آن زمان، خودرویی مانند Zenvo TSR-S را داریم که باله عقب آن مدام در پیچ ها تغییر جهت می دهد.

اهداف اصلی استفاده از دانش آیرودینامیک در خودرو شامل کاهش صدای درگ و باد، به حداقل رساندن انتشار نویز، جلوگیری از نیروهای بالابرنده ناخواسته و سایر علل ناپایداری آیرودینامیکی در سرعت های بالا است. در این حوزه، برای برخی از کلاس‌های خودروهای مسابقه‌ای ممکن است تولید نیروی رو به پایین برای بهبود کشش و در نتیجه ارتقای توانایی‌های پیچیدن هم مهم باشد.

البته آیرودینامیک فعال فقط برای حرکت سریع تر در پیچ ها نیست. بلکه با استفاده از اصول آن می توان به توقف خودروها نیز کمک کرد. نمونه هایی مانند بوگاتی ویرون، شیرون و دیگر ابرخودروهای جدید شاهد این ادعا هستند. ترمزهای آیرودینامیکی با استفاده از نیروی هوا معمولا در پشت خودرو به صورت یک باله قرار دارند.

اما گردانندگان یکی از کانال های یوتیوب معتقد بودند که این باله ها هنوز خیلی کوچک هستند و ایده جدیدی در سر داشتند! اگر با Garage 54 آشنا هستید، می دانید که این قصه به کدام سمت می رود. اگر هم نه، در ادامه توضیح خواهیم داد که داستان از چه قرار است.

این کانال روسی به انجام برخی از عجیب‌ترین آزمایش‌ها و ایجاد تغییراتی خاص روی ماشین‌ها مشهور است. در واقع می توان گفت که آنها به دنبال پاسخ سوالاتی هستند که کسی حتی فکر پرسیدنش را هم نمی کند! برای مثال، این گروه در آخرین مورد از تست هایشان دنبال پاسخ به این سوال رفته اند که آیا سقف یک خودروی لادا 1600 می تواند به شکل یک سیستم ترمز هوایی موثر عمل کند یا نه؟ اعضای گاراژ 54 اره های مدور و ماشین های جوشکاری خود را به کار انداخته اند تا جواب آن را پیدا کنند.

خروجی نهایی را حتی اگر یک شاهکار هنری در نظر نگیریم، به نظر جالب می رسد. افراد گاراژ، کار ساخت این اثر را تکمیل کردند و چندین تست ترمز را روی آن انجام دادند. البته به گفته ولاد، مجری کانال، این سیستم ترمز یک اثر جانبی ناخواسته دارد و آن، هدایت تمام هوای سرد، یکجا به داخل کابین است. روش کار نیز به این صورت بوده است که سرعت خودرو را به ۴۰ کیلومتر در ساعت رسانده و دو بار آزمایش را تکرار کرده اند؛ بار اول دنده را خلاص کرده و اجازه داده اند که خودرو حرکت کند تا جایی که خودش متوقف شود. 

بار بعدی پس از خلاص کردن خودرو، ترمز سقفی را باز کرده اند تا ببینند که آیا به کاهش سریع تر سرعت خودرو کمکی می کند یا نه؟

از هجوم هوای سرد به داخل کابین پس از باز کردن ترمز سقفی که بگذریم، در مورد کارایی آن می توان گفت که با اغماض تا حدودی موفقیت آمیز بوده است. در حالت سقف‌بسته، در پایان مسیر و جایی که راننده برای عدم برخورد با تپه برفی انتهای مسیر باید پدال ترمز را می فشرده، سرعت خودرو به حدود 21 کیلومتر بر ساعت رسیده و در حالتی که از سقف باز برای کمک به نگه داشتن خودرو استفاده شده، سرعت در همین نقطه به 18 کیلومتر بر ساعت کاهش یافته است.

با این حال، خطر کنده شدن سقف در صورت استفاده از آن در سرعت های بالاتر وجود دارد؛ اتفاقی که در تکرار آزمایش با سرعت 60 کیلومتر بر ساعت رخ داد.

البته این مشکلات مانعی برای ولاد و تیمش به حساب نمی آید و وی گفته است که کار تیم هنوز با این آزمایش تمام نشده و شما می توانید منتظر نسخه های جدید این آزمایش باشید.